Bij de wortel aanpakken

Twee dagen geleden liep ik nog wat hardop te klagen over de boomwortels in de straat en de uitstekende stoeptegels daarlangs, met de nadruk op de eerste lettergreep. Vandaag lag er precies op die plek een gemeentelijke zwoeger van 112 kilo op z’n knieën om de zaak te egaliseren.
‘En, lukt ‘t een beetje met die wortels?’
‘Godsamme, wat een zooi hier’.
‘Maar daar kunnen jullie toch iets aan doen als je die bomen hier neerzet?’
Z’n blik verraadt begrip en frustratie.
‘Klopt, maor godverdomme, dat doet ze neet. Ze motten twee meter de grond in, dan gruuien ze völle minder in de breedte’.
‘ Gao’j ze dat effen vertellen dan straks?’
‘ Dat wetten ze al lang, maor ze doet ‘r niks an’, en hij trekt nog ‘s woedend een tegel uit ‘t trottoir.
Tja, mooiere metafoor met de stand van het land is amper beschikbaar, prettige input voor vandaag.
‘Succes wieter.’
‘Jao, bedankt, tjow…’

Bij de wortel aanpakken had het credo kunnen zijn van de troonrede, van de kabinetsplannen. We zijn immers wel klaar met de symptoombestrijding, want meer komt er nog steeds niet uit de handjes van dit kabinet. Pappen en nathouden, zo links en rechts wat loze beloften en dan zien wat het oplevert. Zeker, Poetin is nog even een lastige klier, maar als de kruitdampen binnenkort zijn opgetrokken, Europa blijft redelijk eensgezind, dan trekken we gewoon dat ijzeren gordijn weer lekker dicht en hebben we het hier straks mooi voor elkaar. Straks dus, over een paar jaar, als alles hier draait op zon en wind. Eerst nog even de winter door. De troontrede, een toezegging van 18 miljard euro, waarvan twee miljoen landgenoten een stukje willen hebben. Dat resulteert in een volkomen onuitvoerbaar plan, een administratieve ramp, want de afhandeling van een paar duizend schade-afhandelingen in Groningen lukt ons niet eens. Waarom niet die wortel aanpakken en contacten leggen met de energieleveranciers. Schroef de nota’s terug naar het niveau van januari j.l. en laat die lui voor de tekorten een bonnetje sturen naar Kaag. Korte klappen, snel resultaat.
Intussen is de kloof in een land met #ikredhetnietmeer tot een gênante en droevige norm verheven en worden de extremen aan beide zijden steeds groter. Mooi en schrijnend voorbeeld van die verwijdering, van dat groeiende gapende gat tussen welgesteld en rijk versus de armoede was het artikel van afgelopen weekend in de VK  over Bernhard ten Brinke, onze regionale rally-rijder-annex keukenboer-annex, naar nu blijkt, goudzoeker.
Een prachtig staaltje onderzoeksjournalistiek leerde dat Bernhard, pakweg nummer 700 in het Quote-rijtje, het gevoel voor realiteit volkomen uit het oog is verloren door op jacht te gaan naar 500 kilo goud, ergens in Ethiopië. Bernard is vervolgens belazerd door een stel Afrikaanse criminelen en vanaf dat moment wordt het een mix van humor, gezichtsverlies, ontkenning natuurlijk en een verzoek om schadevergoeding, neergelegd bij armetierige en armlastige overheden op een continent dat wel andere problemen heeft dan een claimpje van een zekere Bernhard ten Brinke uut Dinxperlo. Smullen is het van zo’n cowboyverhaal, met pakweg achtentwintig gemengde gevoelens, gevoed door verontwaardiging, de kolder van dit soort lieden en de vraag wat we nou met elkaar ondernemen om deze mensen te wijzen op andere bestemmingen van hun fortuin dan een vrachtje goud tegen een onwaarschijnlijk lage marktprijs. Schitterend voorbeeld van fout winstbejag, als het niet zo pijnlijk was. Ten Brinke hoort met zijn naamgenoot uit Varsseveld en nog een handvol andere Achterhoekers tot een elitegroep die gezamenlijk 3,73 miljard euro bezit, las ik in de Quote. Zou het een idee zijn om ten behoeve van behoeftige streekgenoten een solidariteitsfonds te stichten via een nader op te stellen formule waaruit de onderkant van de samenleving een bijdrage kan verwachten. Kom op Robin Hoods van de regio, steek die humanitaire handjes uit de fluwelen mouwtjes, eerst maar eens regionaal en dan in de rest van het land. Met een beetje goeie wil gaan we klappen maken en als die hulpeloze overheid daar een handje bij helpt door wat dwingende maatregelen via het afromen van extreme winsten en belasting op rijkdom zou dat al best een fors stuk schelen. Misschien voorkomen we dan nog een burgeroorlog. Heel misschien.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice