31 maart 2016 – over de waterschappen, onderweg en het referendum
De laatste dagen ben ik nogal ‘onderweg’ en dat was ooit de titel van een column die ik tien jaar lang voor mijn waterschap heb geschreven. Onderweg zijn, een in mijn beleving heerlijke bezigheid, waarbij als voorwaarde geldt dat vertrek en aankomst redelijk duidelijk moeten zijn gedefinieerd. De ‘onderweg-tijd’ is nu eenmaal een variabele die onder meer afhankelijk is van allerlei niet beinvloedbare factoren. Onderweg, lekker achter het stuur, Radio 1 of een ouwe CD op en genieten van alles wat je onderweg tegenkomt. Zelfs een onaangekondigde file kan boeiend zijn omdat je dan op zoek gaat naar dingen als lengte, duur, oorzaak en gedrag van mede-weggebruikers. Prachtig tijdverdrijf, zeker in combinatie met een lekkere boterham, een appel of een reepje. Hoe snel een eenvoudig kan een kinderhand zijn gevuld, beste lezers.
Het doel van vandaag was Den Bosch, de informatiedag voor de waterwereld waar ik als zzp-er nog even een paar contacten heb gelegd maar ook, al evaluerend, heb gemerkt dat de werkelijke drive van sommige mensen daar niet heklamal meer de mijne is. Bovendien lag de gemiddelde leeftijd van de congresbezoekers rond de 35 jaar en ondanks een jeugdig uiterlijk steek ik daar dan toch een beetje bij af. Desondanks leuk, boeiend en inspirerend, al was het maar om nog eens een flinke dosis roddels te inhaleren!
NPO-1 meldde vandaag de toenemende dreiging van IS richting kerncentrales via fysieke of digitale aanvallen. Zorgelijk in mijn optiek maar volgens goeroe en deskundige Wim Turkenburg valt dat nog wel mee. Datt er onlangs nog iemand via een geslaagde infiltyratyiepoging deel uitmaakte van een de staf van een centrale, had hij blijkbaar nog niety vernomen, wordt dus weer een mailtje straks. Ik moet verdorie ook overal achteraan.
Erg boeiend is ook de discussie over het referendum, een discussie over een discussiepunt en in dit geval een verdomd lastige.
Hoe krijgen ze het in Den Haag voor elkaar osm ons als kiezer een stem te laten horen die alleen maar verkeerd kan uitpakken. Een stemadvies dus:
– Niet stemmen = volop kans voor Den Haag om een eigen sta ndpunt te bepalen en dat is nog bijzonder vaag tot dusver.
Nog los van de geldigheid van de uitslag – minimaal 30% opkomst – is dit een voorbeeld van een democratisch instrument, zoals we dat toch vooral niet moeten gebruiken.
Dan kunnen we nog beter andere punten in de groep gooien en als eerste suggesties heb ik de volgende vijf;
– Het onder curatele stellen van onze koning, inclusief de o nmiddelojke afschaffing van de absyurde jaarlijkse vergoedingen – ja/nee
– Het toepassen van van waterboarding plaatsen op oplichter Jope van de Nieuwenhuizen tyer voorkoming vab een grioot bedra aan verdere maatschappelijke kosten – ja/nee
– Het ontslag van bondscoach Danny Blind, die, o ndanks de 2-1 op Engeland, geen moment in staat is een geloofwaardfig elftal neer te zetten – ja/.nee
Nou, zit daar wat ijn lezers, Reacties en aanvuillende suggesties zijn welkom
Alvast zonnige dagen want de lente gaat toch echt beginnen.
30 maart 2016 – over Oranje, de knie en de meerwaarde van bier.
Ik heb er door andere verplichtingen geen seconde van gezien gisteravond maar mijn voetbalanalytisch vermogen heeft in elk geval een deukje opgelopen. Denk je dat Engeland over dat zwalkend Oranje heen loopt, winnen we ineens op Wembley en worden in de commentaren alle voebaltechnische en analytische dooddoeners weer uit de kast gehaald. ‘Op de weg terug, goeie tactiek, we stonden goed’, aan superlatieven geen gebrek. Ik stel voor dat we met de verdere conclusies nog even wachten want ik blijf erbij dat het met de huidige generatie, uitzondering Vincent Jansen, niet goed komt, Depay voorop. Maar uiteraard ga ik via uitzending gemist nog even de goals terugzien.
Verder begrijp ik er niets van dat ik ooit tijd heb gehad om fulltime te werken, met daarbij 3 uur per dag woonwerk-verkeer. Waar ik toen de tijd vandaan haalde om de dingen te doen die ik nu doe, geen idee, maar de dagen zijn in elk geval veel te kort, al worden ze qua daglicht steeds langer. Alleen al het zoeken, vinden, ophalen, neerzetten en aansluiten van een regenton vergt al dagen maar goed, dat hoort ook allemaal bij het nieuwe leven. Als ik in m’n bewegingen niet nog steeds flink beperkt was door het veel te langzame herstel na m’n operatie zou ik in elk geval wel iets harder opschieten. Ik heb de knie-operatie van 11 februari j.l. flink onderschat, zag ‘m als een kleine onderhoudsbeurt maar blijkt nu meer impact te hebben dan de versie van eind 2014. Weefselherstel – en dan ook nog van die ouwe meuk – blijkt lastiger dan ‘oude-knie-vervangen-door-kunstexemplaar’. Die les hebben we dan ook weer gehad en dat noopt mij tot meer liggen, koelen, hooghouden, rusten en timemanagement dat ik had gepland. PPpfff dus!
Dit ‘nadeel heb gelukkig ook weer z’n voordeel’, gelet op het inlopen van andere achterstanden.
Vanavond eerst maar weer de kroeg in met een paar oud-collega’s uit Doetinchem en daarbij zullen herinneringen, weemoed, verwijten en terugblikken centraal staan. Goed doorspoelen kan bovendien nooit slecht zijn voor een mens en bovendien heb ik ooit gelezen dat bier niet minder dan negen gezonde bestanddelen bevat, een gunstig effect heeft op zaken als LDL en HDL en je bovendien beschermt tegen hart- en vaatziekten, zolang je de dagelijkse inname beperkt tot maximaal twee liter. Dan heb ik het nog niet eens over alle vezels, eiwitten en mineralen, die een lekker koud biertje bevat, dus de afsluiter van vandaag luidt: PROOST!
29 maart 2016 – over werkdagen, WuWei en de groene belclub
Heerlijk, die kromme Paasdagen zijn weer voorbij. Wat moet je er eigenlijk mee? Ik hoorde vorige week een discussie op de radio over de betekenis van Pasen en amper 10% van ons toch redelijk intelligente volk wist daar een juist antwoord op te geven. Erg gênant, als je denkt dat het om de eieren begonnen is. Bovendien verstoren die dagen de gewone transacties in het leven. Online-bankieren is niet mogelijk, ik kan mijn veelbesproken telecom-leveranciers niet bereiken, ik heb altijd nog wel wat klachten die ik nergens kan deponeren en dan is het ook nog eens bagger-weer, altijd met die Paasdagen. Vrije-keuze laten worden vanaf volgend jaar. Wie wil werken, die werkt, desnoods digitaal en op afstand. Eens, beste lezers?
De verdere toestand in de wereld dan. WuWei gaat steeds een stapje verder. Voor wie nog niet weet wat Wuwei is: het gaat om een Foundation (stichting), gekoppeld aan een commerciële BV, beide in de opstartfase en met als doelstelling a. geld verdienen via ICT-dienst verlening – o.a. detachering en projectleiding – en b. de afgeroomde winst doorsluizen naar de Stichting ten behoeve van het KWF, een goed doel dus. De praktijk van dit soort ontwikkelingen blijkt lastiger dan gedacht, we hebben te maken met een diversiteit aan eigengereide karakters, een ieder met eigen ideeën, marktbenadering, klantengroepen, tactieken etc. Erg boeiend maar of het haalbaar is, zal pas over enkele maanden blijken. Binnenkort spendeer ik daar een hele column aan.
Verder was het vandaag een dag met wat gemengde gevoelens. De huur van mijn goedbedoelde en leuk opgezette externe atelierruimte eindigt per 1 mei a.s. Het tweede deel van Roelsrules komt daarmee nog niet meteen in gevaar maar gaat qua actuele locatie dus verdwijnen. Oproep aan mijn lezers: wie heeft er nog ergens rond Lochem een leuke atelierplek te huur, 4 x 5 meter is voldoende en maximale huurprijs is € 150,00 per maand. In natura betalen – bijvoorbeeld twee schilderijen per jaar – is ook een optie en die betaalt zich over een paar jaar uiteraard dubbel en dwars uit. Tegen die tijd is een echte ‘Neijland’ alleen nog weggelegd voor de beter gesitueerden, dus grijp je kans!
Tot slot een uiterst heuglijke mededeling: mijn smartphone is geruisloos overgegaan naar de groene belmaatschappij, dus die zal ik eens gaan benaderen voor wat sluikreclame op m’n website.
28 maart 2016 – over Vodafone en Tweede Paasdag
Ledigheid is des duivelsoorkussen……..ik vond ‘m altijd al geweldig en dit gezegde, zeker als ik ‘m toepas op een Tweede Paasdag, komt helemaal tot z’n recht. Hoewel ledigheid meer duidt op luiheid is gewoon nietsdoen even dodelijk, volgens mij. Daar hebben we – redelijk incognito – een bezoekje gebracht aan….Intratuin, in het verlengde van de meubelboulevards, maar dan net een graadje minder erg…. Vooral niet verder vertellen want ik ga nu alweer bijna gebukt onder schuldgevoelens.
Verder heb ik de afgelopen dage n weer contact proberen te krijgen die rode belclub uit Maastricht. Er lag weer eens een foute nota in de bus, ongeveer het dubbele van het overeengekomen maandtarief voor mijn ‘Smart200’-contract en de beleving daarvan is weer goed voor een item in ‘Kanniewaarzijn’, geen grapje, ga ik echt opsturen. Letterlijke weergave, want ik heb altijd en schrijfblok voor me liggen als ik dat soort dienstverlenende instanties bel…..
Aha, ik zie een gratis nummer van de klantenservice van Vodafone..
Triiing……..
Melding dat dit een oud nummer is, moet zijn 0800-0092
Triiing…….
Keuze-menu met 5 opties…keuze gemaakt
Triiing…….
‘Al onze medewerkers zijn in gesprek, een ogenblik geduld alstublieft’
Nogmaals heel veel triiing…….
‘Al onze medewerkers zijn nog steeds in gesprek…..’
Inwendig gemopper: gewoon goeie rekening sturen dan zijn die medewerkers ook niet zoveel in gesprek…
Nog een herhaling of 6, geen indicatie van wachttijden…
‘Met Suzanne van Vodafone, waarmee kan ik u helpen?’
‘Verhaal, bla bla, verkeerde rekening, dubbel bedrag, etc,….’
‘Dan bent u verkeerd, u belt nu met Vodafone Thuis en U moet Vodafone Thuis mobiel hebben, dat is nr. 0800-0560’
‘Toch verhaal doen, korting, abonnement…bla bla,’
‘Tja fijne dag nog, kan ik verder nog iets voor u doen….?
Ander nummer dus, triiing……
‘Met de verkooplijn van Vodafone, keuzemenu – keuze voor optie 2
U hebt geen goede keuze gemaakt, prettige dag, einde gesprek
Gdvgdvgvdgvdgvd…
Nogmaals – triiing…
‘Al onze medewerkers zijn in gesprek…..x 12’
‘Met Heleen van Vodafone, bla, bla, mag ik uw postcode, geboortedatum, adres en laatste vier cijfers van de bankrekening?’
Ik geef ‘t door
‘Ik verbind u door – wachtrij – fijne dag verder’
Enorm volume Afrikaanse stammen-muziek op de achter- of liever voorgrond
– ´Al onze medewerkers zijn in gesprek…etc’
‘Met Inez van Vodafone, mag ik uw g mag ik uw postcode, geboortedatum, adres en laatste vier cijfers van de bankrekening?’
‘Die heb ik al doorgegeven….nou, vooruit dan maar…..’
‘Momentje’
Anouk zingt zacht op de achtergrond
´Ik kan verder niets voor u doen´
?????????
´Ik probeer u door te verbinden…..´
Na vijf minuten zelf afgebroken..
Nieuwe poging met nummer 1200 (dat nummer staat op rekening!)
Triiing……
‘Melding dat dat een fout nr is, moet zijn 1201, met 6 menuopties’
‘Met Kevin van Vodafone, goedemiddag´
‘Verhaal.. persoonlijke gegevens, hij toont begrip, ‘dat gaan we eens even corrigeren, meneer Neijland’, momentje…’
Treurige paasmuziek
‘Daar ben ik weer, ik kan zelf niets wijzigen maar ik stuur u een mailtje en daarin staat de actie die u moet ondernemen, daarna duurt het ongeveer 14 werkdagen voordat de correctie is aangebracht’
‘Ja maar….’
‘Helaas, dat zijn onze regels…
‘Maar ik zit nu al drie kwartier aan de telefoon’
‘Fijne dag verder…’
Na drie dagen nog geen enkele mail gehad……………….
Intussen digitaal via de site van Vodafone iets geprobeerd….de site ligt er door een storing een paar dagen uit…@#$%^&*¥β∞¥ﺺﻁﻵ…….
Als het goed ik wordt ik morfgen geporteerd naar KPN Mobie, de sms van KPN was vandaag binnen maar als ik komende dagen telefonisch volslagen onbereikbaar bent, weet u de oorzaak. Die is namelijk rood of groen!
25 maart 2016 – over The Passion, The Stones en The Belgians
’t Is Goede Vrijdag, de dag waarop ik nog nooit heb gewerkt en juist vandaag, de eerste pensioen-Goede Vrijdag, ben ik zo druk als een potje met pieren. Gewoon duizend-en-één dingen regelen, van werken tot huishouding, stukje tuin, boodschappen, telefoontjes, kortom: het lijkt op ‘vroeger’.
Het was gisteren wel een behoorlijk gehavende donderdag omdat JC-1 een deel in beslag nam, waardoor ik gelukkig verschoond bleef van JC-2 ) (the Passion), want dat gaat toch nergens over met die show; gewoon direct mee stoppen, stel ik voor. Wat bezielt mensen om jaarlijks tweederangsacteurs – veelal bn’ers – in de rol van Jezus en z’n discipelen te laten kruipen, een lichtgevend kruis voort te sjouwen en een veredeld sprookje te vertellen. Wat is daar zo boeiend aan? Gewoon de massa, de menigte, het kolossale wij-gevoel? Zo ging het bij André Hazes ook en die was bovendien zelf nog debet aan z’n ondergang. Misschien een beetje hetzelfde publiek en vreselijk grotesk opgezet, maar dat zal lang niet iedereen met mij eens zijn uiteraard.
Ik had een beetje datzelfde gevoel bij de lange stoet lijkwagens die na de MH17-ramp werd begeleid door hordes, blijkbaar werkloze landgenoten die applaudiserend in de berm en op viaducten stonden opgesteld. Merkwaardig soort eerbetoon en volgens mij ook typisch Nederlands.
De Belgen zijn in elk geval flink van slag op dit moment. Een serie administratieve miskleunen leidt tot paniek bij de regering want ja, politieke blunders die leiden tot een bloedbad, dan stappen allerlei verantwoordelijke mensen op.
Heeft jij dat ook, beste lezer? Als je de Belgische koning, het hoofd van de politie of een verantwoordelijke minister hoort praten en denkt: ‘is dat nou gewoon spraakgebrek, heeft ie gedronken, heeft ie een beroerte gehad? In niet te volgen koeterwaals wordt dan verteld over de recente problemen en als je vervolgens hoort hoe de politie in Brussel is georganiseerd, kun je je die problemen nog voorstellen ook. Wat een puinhoop daar! De aanslag van deze week was vast niet de laatste, dat is al wel duidelijk want elk gevoel voor een juiste aanpak ontbreekt en daar moeten we Europees iets aan doen. Onder curatele stellen bijvoorbeeld.
Maar dan: gisteravond gearriveerd in Havana: Mick, Charlie, Keith en Ronny, bij elkaar 287 jaar oud, ofwel The Rolling Stones, vanavond in concert voor pakweg een half miljoen bezoekers, isn’t it amazing?
Nederland-Frankrijk vanavond? Ik schat 0-3, want juist het gedachtengoed van Cruyff is al heel lang uit ons voetbal verdwenen.
Ik wens iedereen een prettige paashaas en ik spreek de wens uit dat ‘t morgen inderdaad die beloofde 15 graden Celsius wordt.
24 maart 2016 – over Cruijff, voetbal en kwaaltjes
‘Potverdorie, Jopie is dood’.
Dat was m’n eerste gedachte na de melding van vandaag dat Johan Cruijff, toch nog heel plotseling, is overleden. Hij was en blijft onnavolgbaar, zelfs in dit geval, omdat hij zelf een maand geleden nog verklaarde dat ’t allemaal goed ging qua behandeling. Nu piept ie er toch zo maar tussenuit, volk en vaderland in ontzetting achterlatend. Cruijff, fenomeen in voetballen en betweten, laat een enorme rijkdom achter, op het veld, in de herinnering, als bal- en taalvirtuoos, als ‘eigenwieze draodnaegel’ en als mens. Het debuut van Johan tegen GVAV en die wereldberoemde goal tegen Den Haag, de loopbaan bij Ajax, het WK in 1974 met vooral die eerste minuut van de finale, later Barcelona en zelfs Feijenoord, het waren allemaal sportieve hoogtepunten en zijn erfenis, die zich vertaald heeft naar de Foundation en de jeugd, is gewoon geweldig. Zijn andere kwaliteiten, zeker bestuurlijk en directietechnisch, liepen daar wat achteraan en daar weten ze bij het huidige Ajax alles van.
Dat was van beiden kanten een kwestie van vriendjespolitiek en op dat niveau win je het nooit van de ‘grote’ jongens.
Johan, ook vanaf deze plek dank voor alle momenten die je ons voor wist te schotelen en ik ga in elk geval de twee boekjes uit mijn boekenkast nog eens afstoffen en herlezen, vooral die over je taalverrijking.
Na dit soort beschouwingen ben je geneigd om je eigen kwaaltjes, die er nu eenmaal bij het iets ouder worden, onvermijdelijk zijn, helemaal te ontkennen. Een rotknie, last van de onderrug, een carpaal-handje, ach, daar komen we wel overheen en daar leer je mee leven. Geen kwestie van wat er niet meer kan maar meer van wat er nog wel kan. Dat klinkt weer oud, bedaard en wijs maar op sommige momenten moet ik mezelf dwingen het onstuitbare jongensgedrag maar even in te ruilen voor wat berusting. De andere elementen komen vanzelf weer terug, ik denk vanaf morgen. ‘Zo heb elk nadeel weer z’n voordeel’ – en omgekeerd.
23 maart 2016 – over God en Allah
De shock van gisteren is weer iets in gezakt en ik ben verbaasd over de manier waarop in Brussel alles alweer z’n gangetje gaat en de mensen ogenschijnlijk zonder al te veel angst de dagelijkse dingen doen. Super natuurlijk en hopelijk niet vreselijk naïef. Verder zijn er uiteraard weer karrenvrachten vol deskundigen gearriveerd die elkaar op radio en TV zo tegenspreken dat we gewoon kunnen wachten op de volgende explosies, voordat die experts het eens zijn over zaken als preventieve aanpak.
Het IS-schorum gaat eraan, lieve lezers, dat is uiteraard een feit, maar we zijn er nog niet en er kan zo maar weer ergens een idioot opstaan, ook in Amsterdam.
Die radicale islamisering moet uiteraard gestopt worden en mede daarom schrijf ik een brief aan Allah Ik richt hem echter aan ‘God’, want die verschijningsvorm ken ik iets beter.
‘Ha die God,
We zitten nu zo’n paar duizend jaar nadat je volgens de verhalen je zoon hebt gestuurd om iets te doen aan de mensheid. Vergeven en zo, en meer van die mooie verhalen. Los van het feit wat ik vind van die merkwaardige vader-zoonverhouding van jullie vraag ik je toch om iets te vinden van de actuele situatie van deze planeet, de aarde, die jezelf ooit, volgens boek Genesis hebt gecreëerd, nog wel in zeven dagen. Ok, dat was een grapje, een sprookje, om de mensen maar een mooi verhaaltje te kunnen vertellen en de evolutie heeft die hele theorie dan wel achterhaald maar als dat je enige flauwekulverhaal is, dan wil ik nog wel even met je meegaan. Maar ja, wat heb je dan nà Jezus verder nog uitgevreten, heer God. Beetje vakantie gehad, stiekem de andere kant op gekeken, zoon aan je rechterkant na de hemelvaart en daarboven maar een beetje pierewaaiend het wereldtoneel aanschouwen? Actie God,….actie verdomme!
De zaak loopt hier al vele eeuwen uit de hand maar nu is het eind helemaal zoek en hoe komt dat: door jouw tweelingbroer en gelijkenis Allah, die zo nodig nog wat roomser is dan de paus, allerlei sprookjes heeft rondgestrooid, gezorgd heeft voor een forse hoeveelheid virtuele maagden in zijn eigengereide paradijs en daarna heeft verzonnen dat die er vooral zijn voor iedereen die zijn naam roept bij het afsteken van vuurwerk. Help die gasten nu eens uit hun droom God, en geef die Allah eens op z’n donder. Ga nou eens weer de baas spelen, met of zonder nieuwe zoon of profeet. Het is bijna Pasen, God, mooiere kans op een beetje eerherstel is er niet. En als je ’t allemaal toch niet kunt, simpelweg omdat je allang niet meer bestaat, dan merk ik dat wel als deze brief per kerende post terugkomt. Dan gaan we Merkel, Hollande, Obama en anderen wat meer macht geven om dat IS op heel korte termijn uit te roeien. Samenvattend, God, doe iets, lul die je bent want op deze manier gaan we ’t niet redden. Of heb je deze planeet al opgegeven en zit je een paar duizend lichtjaren verderop te slijmen met een ander, nieuwer en mooie exemplaar, vol met nog goedgelovige en jonge bewoners. Kan best, want er zijn er zat, dat weten we, maar maak dan eens een keuze verdomme en geef ons een seintje.
Aardse groet van Roel’.
22 maart 2016 – over Brussel
Uit piëteit met de slachtoffers en de gebeurtenissen in Brussel hou ik me vandaag gedeisd als het gaat om het leveren van kritiek op maatschappelijke of andere gebeurtenissen. Als je deze dramatische beelden ziet, staat het verstand weer even stil want volkomen onschuldige burgers zijn nog eens het slachtoffer van ideologie, radicalisme, jihad en terrorisme, stel idioten die met wortel en tak moet worden uitgeroeid. ‘Kam Molenbeek uit, kom op Belgen, jullie kunnen het, spoor ze op, sluit ze op of schiet ze ter plekke aan stukken en aarzel niet om hard op te treden tegen dit tuig’.
Ik denk trouwens ook dat de beveiliging van luchthavens veel beter kan. Nu kan in feite iedereen zo maar in en uit lopen, mooi, lekker open en vrij maar met dit soort gevolgen. Vanaf de buitenkant kun je toch al veel meer doen, volgens mij. Ik zal de omvang daarvan vast wel onderschatten maar doe iets, van der Steur en collega’s. We laten ons toch zeker niet helemaal ontwrichten door een stel schurftige ploerten……?
Ik trek me voor vandaag terug, want mijn diep trieste gevoel komt overeen met dat van 13 november j.l.
Ik denk aan de nabestaanden……en ik wens Allah uit de grond van mijn hart eeuwige ramspoed toe.
21 maart 2016 – over de lente, etiketten en Cuba
’t Is vast wel herkenbaar! Etiketten op potjes, bakjes, zakjes, flesjes, doosjes, tasjes, schaaltjes, pakketjes en ander getrut met daarop in letterpuntgrootte 3,5 en de kleuren grijs op donkergrijs dan wel lichtblauw op middelblauw, aangegeven wat de ingrediënten zijn, wat de E-waarden zijn, wat de bereidingstijd is, wat de houdbaarheidsdatum is, wat er toegevoegd moet worden, wat de calorische waarde is, hoe ‘t geopend moet worden en waar het gemaakt is. In de meeste gevallen heb je die gegevens nodig als je geen leesbril bij je hebt, als je op het punt staat een pan te vullen of als je op de trap staat, nog los van het feit dat je in veel gevallen een schaar, een breekijzer of ander oorverdovend gereedschap nodig hebt om de verpakking te openen. Neem nou een simpel voorbeeld als pasta, rijst of verpakt stokbrood. Dan wil je alleen maar weten om hoeveel graden het gaat en hoe lang het spul in pan of oven moet. Toch? Globaal weet je dat uiteraard wel maar waarom nou niet heel simpel in grote, opvallende letters genoteerd wat de bereidende randvoorwaarden zijn. Net als de houdbaarheidsdatum. Die moet er van Brussel op en om wat terug te pesten hebben de leveranciers daar een zoekspelletje van gemaakt. Denk je eindelijk wat gevonden te hebben, staat er doodleuk: zie rand deksel, die je net in de prullenbak hebt gedeponeerd.
De boodschap: het kan toch zoveel eenvoudiger en waarom doen we dat dan niet?
Nou, voor de maandag kan dit wel weer even dus over naar het grote nieuws: Cuba. Je kunt van Obama zeggen wat je wilt maar ik vind ’m een kanjer. Hij krijgt voor elkaar waar een kudde presidenten zich niet aan gewaagd hebben in de voorgaande 60 jaar, vriendschap met de familie Castro, echt een hoogtepunt in deze tijden van narigheid. Er zal vast nog wel iets achter weg komen maar voorlopig: klasse!
En dat allemaal op een dag dat de lente is beginnen met stralend zonnig weer en een temperatuur van 18 graden…..in Zuid Europa. Grijs, bewolkt, wat spatjes, kortom aanhoudend winter en ik ben er wel klaar mee. Ik kijk het nog twee weken aan voordat ik besluit de zon op te zoeken. Griekenland kan weer bijvoorbeeld…!
18 maart 2016 – over biljarten, Herman Brood Wilders
Heerlijk, op een vrijdagmiddag ontspannen in heeen oubollig biljartcafé een’ potje stoten’ met een paar vrienden. Biljarten, één van de vele spelletjes met een bal, liever gezegd drie met geen andere spelregel dan het raken van twee van die ballen met de derde, al dan niet voorzien van een stip, in ons geval meerdere stippen.
Intussen wat letten op het soms wat dubieuze publiek, de soms keiharde Nederlandstalige muziek van het niveau nul en dan toch de concentratie opbrengen om de caramboles op het groene laken te leggen, tussentijds nippend aan een biertje of happend van een weer veel te hete bitterbal. Dan uiteindelijke die laatste bal maken, de winnende, los over drie banden, dat prachtige punt met het ultieme gevoel, ook al ging er een klein ‘zwijntje’ aan vooraf. Heerlijk, daarmee creëer je het echte weekendgevoel.
Dat heet, kortom, vrije tijd en die bezigheid, gevoegd bij een avondje ‘Herman Brood’ in de schouwburg in Deventer maakt deze vrijdag tot een echte ouwe-lullendag, die ik heel erg koester, zolang de combi met wat schrijven en communiceren maar is geborgd.
Chez Brood heet de voorstelling waar een prachtig gezelschap de theaters in Nederland mee veroverd op dit moment en de rollen van Stefan Rokebrand, Owen Schumacher en Tibor Lukacs als Herman Brood, Bart Chabot en Jules Deelder waren briljant. Prachtig en ontroerend theater. Lezers, boek snel een plekje ergens in de regio want de voorstelling duurt nog tot juli.
Tot dusver heb ik op deze plek Wilders redelijk ontzien, vooral ook omdat ik hem niet waard acht een plek in mijn dagboek in te nemen maar op een dag als vandaag komt je daar niet omheen. Vertegenwoordigd door advocaat Geert-Jan Knoops werd vandaag zijn zaak behandeld. die helaas in de praktijk wel weer gepaard zal gaan met een stijging van zijn populariteit. Doodzwijgen is de beste remedie voor die Limburgse demagoog, die er trouwens de laatste tijd wel erg pokdalig beging uit te zien. Eerste circus-act: een gelekte pleitnota, ja hoor, daar gaan we weer, uitstel is zo geboren.
Zijn we nu blij met het akkoord over Turkije. Als ik de plaatjes, poppetjes en grafische weergaves zie van wat de arme slachtoffers boven het hoofd hangt, dan kan ik alleen maar concluderen; ‘ja hoor, er is een akkoord maar alleen een exemplaar van de witte boorden die in de praktijk weer niet haalbaar blijkt te zijn.
Ik ga genieten van een ontspannen weekend, vooral na de besproken biljart- en bitterballen, en ik wens mijn lezers een paar fijne lentedagen, die nog wel eens tegen konden vallen. Het schijnt met de Pasen 15 graden te worden. See you.
17 maart 2016 – over postzegels, heiligen in Nederland en Tesla’s
Stomverbaasd, verrast en opgewonden zit ik in de auto soms naar het nieuws te luisteren. Een betere plek voor het opnemen van de dagelijkse gebeurtenissen is er in mijn optiek niet en op de één of andere manier ben je dan vanzelf ontvankelijk voor de meeste idiote nieuwsitems.
Paar voorbeelden: Henkie Kamp, bij elk interview weer ontzettend afkomstig uit Hengeloooo, was in mijn opvatting tot voor kort toch met belangrijke zaken bezig als de aardbevingen in Groningen en andere nationale malheur. Nou weten we intussen dat hij en de NAM (verleden tijd van NEMEN trouwens) de kluit flink hebben bedonderd maar het radio-interview van gisteren ging over postzegeltarieven en het feit dat wij daar vanaf 2016 73 cent voor betalen. Volgens Kamp moeten we daar niet over zeuren want Denemarken en Duitsland betalen 79 cent…of zoiets. ‘Henk, als jij volgend jaar met pensioen wilt ga je dit jaar maar vast afbouwen via die postzegels’, zal Rutte waarschijnlijk hebben gezegd. Binnen het totaalbeeld van de wereldpolitiek, de economische situatie en tal van grote conflicten is het toch geweldig dat dit nog kan.
Net zoals de heiligverklaringen trouwens, in het kader van de uitverkiezing van moeder Teresa. Ik hoorde een vooraanstaande bisschop (altijd weer de dubbelzinnige vraag wanneer hij dan vooraan stond…) zeggen, dat er door de bank genomen maar weinig Nederlanders tot die eregalerij van onze God de Heer behoren. Zijn verklaring: ‘in Nederland wordt over het algemeen wat minder hard gebeden dan elders…..!’ Wat moet je nou weer met zoiets? Ik roep persoonlijk Onze Lieve Heer dagelijks verschillende keren aan maar van de bijbehorende toonzetting zal hij dan wel minder gediend zijn. Die hele santenkraam rond de zalig- dan wel heiligverklaring is natuurlijk sowieso een wassen neus en bovendien moet je volgens de thans geldende criteria al minstens een jaar of 20 in de buurt van de hemel bivakkeren om de titel in de wacht te kunnen slepen.
‘Wij van de protestanten’ hebben toch al wat moeite met de uitbundige uitingen – in welke vorm dan ook – van de katholieke kerk, maar ik zal me op deze plek verder inhouden. Dat kan zo maar een afzonderlijk item worden binnenkort.
Verder heb ik een week geleden even in een Tesla gezeten. Vriend Herman (z’n zaak) heeft er een aangeschaft en behalve het feit dat ’t natuurlijk gaaf is om dat te ervaren – geen geluid, 0 tot 100 in 3,5 seconde – is het uiteraard van de gekke dat dat soort auto’s (pakweg € 100.000) puur op basis van subsidies kunnen worden aangekocht, geld dat wij met z’n allen moeten ophoesten dus.
Ok, dat was’m weer, de derde voetbalavond deze week komt eraan.
16 maart 2016 – over Trump, huishoudelijk werk, PSV en postbodes
Nu Trump langzaam maar zeker afstevent op het kandidatuur vanuit de Republikeinse Partij kun je constateren dat die hele campagne natuurlijk een lachwekkende aangelegenheid is geworden. Een vooraf alom bekende blaaskaak en volledig holle en inhoudsloze niksnut, wordt door diezelfde Republikeinen wel gedoogd als kandidaat, terwijl ze er nu achter komen dat ie niet van die handige oneliners heeft. Sterker, een oneliner bestaat altijd nog uit meer dan één woord en dat is al lastig genoeg voor deze idioot. De tijd zal hier hopelijk weer gezond verstand opleveren.
Op deze dag met volop zonneschijn mocht ik weer even extern, naar het waterschap, dat van Herma , als jij in dit geval, even ruiken en voelen aan het verleden en dat is heerlijk. Het gevoel van toen, van voor 2016, want mijn vingers zitten nog een beetje verkrampt vast aan het broze waterschapslijntje. Dat probeer ik nog een maand of wat zo te houden want uiteraard houdt dat een keer op en tegen die tijd heb ik voldoende alternatieven gevonden. Maar nu, een beetje rijden door een zonnig landschap over de Veluwe….toppie!
Mijn huishoudelijk werk zit door al die hectiek wel een beetje in de verdrukking, dat deed ik er ‘vroeger’ altijd ’s avonds in een half uurtje bij, of anders op vrijdag, maar als ik nu boven zit te werken, hoor ik de ‘huulbessem’ beneden of staat er ‘stiekem’ iemand met een emmer sop wat ‘broodnodige’ schoonmaakactiviteiten verrichten. Dat hoort ook bij het accepteren, denk ik dan, en laat ik het maar gebeuren, terwijl ik opzettelijk onverschillig de suggestie wek dat ik niets in de gaten heb. Nou is ramen lappen, stofzuigen, dweilen en opruimen toch nooit m’n hobby geweest, dus eigenlijk past dit prima maar soms maakt ‘t een beetje schuldig, vooral als ik, zoals nu, dit stukje zit te tikken en er zich een paar meter lager allerlei dingen afspelen, die ik niet exact kan controleren. Remedie: deur dicht en oordopjes in.
PSV, grote klasse gisteren, petje af voor Philip en zijn mannen, want ze hadden zo maar kunnen winnen in Madrid. Paar dingetjes die me opvielen: Luuk de Jong mist snelheid en techniek voor het hoogste niveau en die Narsingh moet een draai om z’n oren hebben voor het nonchalant nemen van een penalty zonder aanloop. Een strafschop missen kan altijd maar zorg in elk geval voor de goeie voorbereiding. Arrogantie met uitschakeling tot gevolg. Jammer, maar toch hulde!
Vanmiddag hoorde ik zowaar de eerste geluiden weer over de korte broek van de postbodes. Die discussie stamt al uit 1998, toen we blijkbaar wat dagen boven de 20 graden Celsius moesten overleven, waardoor een paar van die PTT-malloten het onzalige idee kregen dat de ‘kurze Hose’ maar eens moest worden geïntroduceerd. ’t Is net als met Zwarte Piet, het is er niet meer uit rammen want nog voordat lente formeel losbarst, is het gezanik alweer begonnen. Nou wil ik daar onder bepaalde voorwaarden wel in meegaan, bijvoorbeeld als voor het vrouwelijk deel de hotpants wordt ingevoerd, althans tot een bepaalde leeftijd en onder voorwaarde van enkele nader te bepalen maten. Sorry, wat een seksistische opmerkingen toch op de valreep.
15 maart 2015 – over 66 en nog een paar andere dingetjes
Hoera, ik heb er weer eentje bij en wat voor één. Sixtysix, dat klinkt tenminste, dat heeft historie en nostalgie, hoewel het verder natuurlijk niks met leeftijd heeft te maken. Het 66-gevoel probeer ik de komende maanden nog vast te houden en verder maar niet teveel over nadenken. ‘tIszoastis….
Het traditioneel vieren van verjaardagen, twee kringetjes in een woonkamer met een traditionele setting, opgeleukt met kaas en toastjes, lever ik persoonlijk liever in voor een jaar niets en daarna wat heftigers. Zo hebben we allemaal onze voorkeuren en gaan me maar snel over tot de orde van de dag want de bel kan zo maar gaan.
Het wordt door deze omstandigheden een kort dagboekje en die gedachte correspondeert wel met het aanbod van het nieuws. Poetin heeft blijkbaar geldgebrek en krast op uit Syrië, mooie input voor vruchtbaar vredesoverleg en een exit van Assad en verder werd ‘Heel Holland Bakt’ genoemd in de nieuwscategorie Teletekst pagina 100-150. Dan moet het wel ergens over gaan. Binnen die pagina’s komende de belangrijke binnen- en buitenlandse wereldnieuwtjes voorbij: André van Duin vervangt Martine Bijl in die soap omdat die arme Martine door een hersenbloeding is uitgevallen. Het is fantastisch, ik geniet, dat dit nog kan anno 2016 en nu maar hopen dat al die vluchtelingen hier ook snappen waar het over gaat want met dit soort ontwikkelingen komt de ultieme integratie een stuk dichterbij.
Ik laat het hierbij vandaag en ga gebak en koffie klaarzetten.
14 maart 2016 – over zonne-energie, Turkije en het buitenleven
Oudejaarsdag op 14 maart 2016, weer even een moment om te spiegelen, te evalueren, terug te kijken, vooral ook vooruit te kijken en energie te halen uit hetgeen zich voordoet. Nou is dat nogal veel op dit moment dus ga ik af en toe (achter het glas) in de zon zitten om het bezinningsproces verder vorm en inhoud te geven. En jawel….dat lukt steeds beter! Ik ben met de dag meer en beter in staat om het nieuwe leven te accepteren, in te vullen en na te jagen, waarschijnlijk vooral ook omdat er steeds meer onderwerpen bij komen die me van de straat houden, of liever gezegd, die me de straat opjagen. Een toelichting volgt in de komende dagboekjes.
Zo, dat was dus even en beschouwelijk item aan de vooravond van wat ik maar even gemakshalve ‘route 66’ noem, een route die 365 dagen in beslag neemt.
Omdat de dagen steeds langer worden en de beschikbare buitentijd navenant stijgt, neemt ook de behoefte aan zinvolle bezigheden buitenshuis toe. Zo zijn we vandaag vol goede moed begonnen met het beitsen van veel nieuw houtwerk en wat blijkt: beitsen onder de 10 graden Celsius is niet zo handig, te dik, niet strijkbaar, dus weer weg met die kwasten. Wat wel opvalt met dit weer: de opbrengst van de zonnepanelen, want die is grandioos en dan kom ik meteen even op een TV-tem van zondagavond over dat onderwerp. Onthullend, positief verrassend! Zo blijkt dat veel tmt’s – tiepjes met theedoek – waarvan we in het verleden dachten dat ze alleen maar een beetje als Dagobert Duck in het geldpakhuis van de olie-industrie zwommen – toch daadwerkelijk aan het investeren zijn in zonne-energie. Ook China, toch bekend om het immense smog-probleem in de grote steden, heeft een miljoen inwoners actief in de sector zonne-energie en er zijn al regio’s, onder andere op de Canarische eilanden, die 100% draaien op zonne-energie. Geweldig om te zien en te horen. Nou zijn er trouwens ook nog wat Arabische staten die die ontwikkeling ontkennen, nog een jaar of tien draaien op de oude energiebronnen en dat gaat daar plotseling een keer het licht uit. Dat worden dus spooklanden met spooksteden. De trend is echter verrassend zonnig!
Allemaal mooi nieuws, maar dan nog even over Turkije want als society-watcher voorzie ik daar niets meer of minder dan een burgeroorlog. Die is er al op ‘kleine’ schaal, maar dat gaat heftig escaleren omdat die Erdogan natuurlijk voor geen meter spoort, Europa noodgedwongen aan z’n voeten ligt en het probleem van de Koerden met de dag meer uit de hand loopt. Nog even en dan is IS verleden tijd, althans in Syrië en Irak, en dan hebben we een nieuwe brandhaard in die regio met buurland Rusland in de rol van zekere onrustfactor.
Ik ga aan de oliebollen en de rest van de dag in de schouw-modus.
11 maart 2016 – over Depay en van Gaal, NLDoet en dolfijnen
Het supertrio van Gaal, Depay en Blind slurpt wekelijks een half miljoen euro aan salarissen op in Engeland. Nogmaals, per week!, maar….bruto. In elk geval mag je dan toch op z’n minst een beetje inzet en enthousiasme etaleren, nog los van de andere verwachtingen en wat zie je: Depay veroorzaakt een penalty, van Gaal kruipt het liefst elke wedstrijd onder de bank met z’n blocnootje en Blind…….het woord zegt het al.
Uitschakeling is volgende week een feit en niemand die er iets aan doet daar aan de overkant. Ik ben de draad kwijt maar als ik Guus binnenkort weer tref bij Jansen in Doetinchem ga ik toch even wat informatie halen. Hoewel, Guus en verdienen….
Verder hebben we vandaag NLDoet, dat nationale doe-het-zelf-feestje, met een truttigheid van hier tot Tokyo, waaraan ook het koningshuis meedoet. Massaal de handen op elkaar voor Bea die een paar likjes verf op een vreselijk uit de hand gelopen koninklijke manege smeert. Teiltje……ik hou ’t niet meer. En dan ken ik nog wel een paar koninklijke objectjes, die nogal wat discussie over achterstallig onderhoud hebben opgeroepen. Dan denk ik toch gauw, Willem, steek daar eens een poot naar uit. Willem…WILLEM….WILLEEEMM! Ach, hij is er vandaag niet. Moet ie net op een dag dat er wat inspanning wordt gevraagd naar Parijs. De dag dat ik de monarchie een halt ga
Vervolgens zie je een stukkie in de krant over een dolfijnenverzorger in Harderwijk die één van zijn visjes heeft…….afgetrokken! Ik krijg spontaan pukkels als ik dat lees. Wat krijgen we nou, is dit de nieuwe norm in onze verzorgingsstaat? En hoe zit dat dan met de rechten van het paard, de hond, de kat(er) en de cavia? Ik verwacht dat daar op korte termijn actiegroepen, dan wel specialisten en advocaten opstaan die de belangen van dit achtergestelde stuk fauna gaan behartigen. En de Tweede Kamer?
Ok, ik denk oprecht dat ik de afgelopen week wel genoeg heb gemopperd. Ik vertrek nu dan ook naar een plekje om relaxed een stukje te schilderen, nee geen liefdadigheid, maar puur productiewerk in mijn atelier. Fijn weekend en tot maandag.
10 maart 2016 – over IS, de IJssel, samenwonen en de KPN
Een historisch moment: huis in Hengelo is overgegaan van moeder op zoon en aangezien ik zeer sociaal in elkaar zit heb ik mijn vriendin vanaf vandaag formeel onderdak verschaft in Lochem. Felicitaties kunnen per omgaande worden overgemaakt! Ik benoem het hier maar even om misverstanden uit de weg te ruimen en om aan te geven dat samenwonen dus een feit is.
Ik ga mezelf nu een aantal keren per dag vertellen dat de gewenningsperiode voorbij is, dat de lasten van mijn huis worden gedeeld en dat het uiteraard prima met haar uit te houden is, zolang die typische vrijheidsdrang af en toe maar geborgd is.
Nou, alweer een kijkje in de interne keuken, oh, oh, privacy….ik zie veel hoofdschuddende bewegingen af en toe.
Wat zal er in Syrië en Irak een schok door de IS-gelederen zijn gegaan, nu ze een eigen variant op Wikileaks hebben. Alle informatie op straat, alle gegevens beschikbaar om doelgericht……eh, tja…..de boel aan te pakken en te ontmantelen? Maar, vraag ik me af, wat gaat er nu gebeuren dan? Zolang dat geboefte daar zit, verandert er weinig en de meesten waren toch niet van plan om volgend jaar bij AH achter de kassa te gaan zitten. Dus…..meer westerse propaganda dan grote stappen vooruit, denk ik.
Grote gebeurtenis vandaag: ik heb een tochtje langs de uiterwaarden van de IJssel gemaakt, van Deventer naar Zutphen en daar zomaar, geheel uit vrije wil, foto’s gemaakt van de IJssel, veel water, weilanden, ongelooflijk veel watervogels en prachtige vergezichten. De digitale bewijzen komen aanstaande maandag in de column.
Verder kom ik er de laatste dagen achter dat ik een energiestootje nodig heb, komt vast door de veel te lange winter. Of is dit nu wat ik al zo vaak heb moeten aanhoren van leeftijdgenoten, die al ver voor mij waren gestopt met werken? Beetje ronddralen..beetje dit..beetje dat, zonder echte wezenlijke productie want dat merkwaardige hersenspinsel zit er wel heel vast ingebakken. Desondanks zijn er de afgelopen dagen nogal wat schrijfsels geproduceerd die op zich al voortschrijdende inzichten opleveren ten aanzien van bijvoorbeeld de financiële wereld. Daarover binnenkort opzienbarende onthullingen.
Nog even de KPN dan, toch een gerenommeerde speler op de telefonie/internet/TV-markt, waar ik pakweg 40 jaar ruzie mee heb, zowel zakelijk al privé.
Je bestelt een extra adapter (stekker)voor een (derde)TV, reden: zie eerste alinea. Nog geen 48 uur later wordt er geleverd: een doos, formaat ‘verhuis’ met daarin: 6 kabels, een switch, een router, een TV-ontvanger met AB, twee boekjes en twee folders.
Vervolgactie: bezoek aan KPN-winkel ter plaatse.
‘ goedemiddag, ik had een adapter besteld en krijg deze do….’
‘ och, is het weer zover?’
‘hoezo?’
‘dit gebeurt helaas erg vaak de laatste tijd’
‘en nu?’
‘neemt u de boel maar mee terug, u ontvangt morgen de adapter’
‘maar ik heb dit toch niet nodig’
‘nee, wij ook eigenlijk niet en die boel kost maar een paar tientjes’
‘????’
Dat was gisteren. Vandaag kwam de adapter, inclusief uitgebreide uitleg door de bezorger en ik zet morgen de spullen van KPN op Marktplaats. Dit gebeurt dan juist in een week dat KPN grote bezuinigingen aankondigt en, zoals gisteren al aangegeven, ik snap ineens alles.
9 maart 2016 – over raketten, de belastingdienst en vrede
Had ik het gisteren nog over de golfbaan, vandaag ontving ik een brief over mijn Golf Diesel, die dit jaar nog wordt ‘ontsjoemeld’. Schijnt maar een uurtje werk te zijn en ik ben benieuwd of dat dan ten koste gaat van een stukje vermogen want onder meer daarom heb ik ‘m ooit gekocht. Kieken wat ’t wurdt dus.
Na de 100% wegwerpdag van gisteren, daar waren allerlei goede redenen voor, kon ik vandaag weer wat luchtiger naar de gebeurtenissen kijken, hoewel ik bij het invullen van de belastingaangifte weer even ongelooflijk in de stress schoot. Van een vorig jaar uitgekeerde polisje, lang geleden nadrukkelijk geadviseerd door de toenmalige bankier – waarvoor hartelijk dank! – gaat 72% naar de fiscus, de tollenaars. Dat wordt dus weer een (kansloos)bezwaarschrift je plus een agendapunt binnen de denktank WZZWK, nadere details zijn in vertrouwelijke vorm verkrijgbaar.
De stap naar wereldvrede is maar klein, zeker digitaal. Kim Jong-un, ook wel genoemd ??????, de ‘briljante leider’ van Noord-Korea heeft blijkbaar samen met dat vriendje Rohani van Iran deze week uitgeroepen tot de ‘week van de raket’. Je moet immers met wat aansprekende items komen vandaag de dag, anders halen je de voorpagina niet meer. Heer Kim wil de VS aanvallen, en neemt dan en passant Zuid-Korea even mee en Iran lapt alle onlangs gemaakte afspraken aan de islamitische laars en wil Israël gaan treffen. ’t Is maar goed dat ik doorgaans al slecht slaap, anders zou ik hier wakker van liggen.
Tot zover de toestand in de wereld, Lochem, 9 maart 2016…
Contrast: mooie beelden uit Damascus waar de burgers gisteren gewoon in de zon op een terras een ijsje aten, ondanks Assad en ondanks allerlei andere krachten en machten. Zou dit de kentering betekenen, ook voor de ellendig vastzittende vluchtelingen in Macedonië, zou dit letterlijk het ijs gaan breken bij het aanbreken van de lente?
Met andere woorden: er is nog hoop!
Ach ja, en dan nog een KPN-avontuurtje vandaag, weer een prachtige anekdote, want een beetje nadenken voor ze iets versturen, ho maar. Net gisteren kwam in het nieuws dat die groene belclub drastisch moet bezuinigen…ik snap nu waarom. Morgen meer.
8 maart 2016 – over de golfbaan, de PGB en een regenton
Bij het aanbreken van een periode met mooi weer – eerst zien, dan geloven trouwens – begint bij iedereen het buitengevoel te ontluiken. Ik liep vanochtend in de tuin (ja ja, gewoon op dinsdagochtend) en kon maar zo genieten van het nestelgedrag van onze gevederde vriendjes en gek genoeg heb ik daar nog no oit zo opgelet als vandaag. Heeft dat nou met gewenning te maken, met tijd over, met vrije tijd over zelfs? Vast wel, in elk geval had ik direct de neiging om de camera te grijpen want sommige historische ogenblikken moet je meteen vereeuwigen.
Ook het lastige spelletje met de balletjes en de stokjes gaat er weer aankomen en ondanks het feit dat de meeste ballen op de baan gewoon achter de karretjes lopen, moet ik daar na vier golfloze maanden eens weer mee beginnen. Morgen naar de driving range om te kijken hoe de knie het houdt en of ik de ‘swing’ nog een beetje onder datzelfde lichaamsdeel heb. Achtereenvolgens de ijzeren 7, 9 en 5 proberen, alvorens met de driver de 180 meter te overbruggen. Ik zal morgen melden in hoeverre dat is gelukt en in welke mate het aangrenzende bospersceel is beschadigd.
Ik was gisteren het verhaal van de PGB aan het volgen, die meer dan genante en niet meer uit leggen catastrofaal uitgevoerde regeling in het kader van de persoonsgebonden budgetten. Vanaf het eerste uur was die regeling een ramp. Ik heb daar zelf nog korte tijg gebruik van moeten en kunnen ten behoeve van mijn zoontje Thomas en we hebben het in dit land van regels, voorschriften, systemen, koppelingen – en dan overal 89 versies van – niet voor elkaar gekregen om die broodnodige financiële bijdragen een beetje christelijk over te maken, onvoorstelbaar en schandalig. Nou heb ik tegenwoordige ook andere belangen bij een goed functionerende SVB dus ik ga maar eens met WuWei overleggen welke rol in dat verband gespeeld kan worden. Wuwei? Ja Wuwei, heb ik al eerder uitgelegd maar er volgt meer binnenkort, mooie ontwikkeling.
Verder zijn we op zoek naar een geschikte regenton voor de hemelwaterafvoer van onze veranda ‘in oprichting’ en dat valt weer eens niet mee. Teveel criteria – mooi, origineel, oud, groot en betaalbaar – staan een snelle aanschaf in de weg maar gelukkig blijft het de komende dagen droog en ga ik afwachten wie van mijn lezers met een goeie suggestie komt.
7 maart 2016 – over Turkije, Europa en het nieuwe wonen.
ij het voortschrijden der jaren – ja ja, nu begint het langzamerhand ook nog sentimenteel te worden – kijk je wel eens terug op hetgeen zich allemaal heeft voltrokken in een mensenleven en hoewel ik nog jaar of veertig voor me heb, heb ik, zoals ze dat in onze regio soms noemen, ‘de meeste botterammen wel op’. Die relativerende en beschouwende blik neem ik dan even mee naar het wereldtoneel anno 2016 en dan ik alleen maar concluderen dat het een puinhoop is op dit moment. Ik zag de tussentijdse deal met Turkije langskomen, een soort ruil- of koehandel over de ruggen van de vluchtelingen heen en ik schaam me een ongeluk. Ik kan me nu eenmaal niet aan de indruk onttrekken dat het de Turken om veel geld te doen is waarbij ik me afvraag wat die Davutoglu en Erdogan en richting de Koerden mee gaan. De dubbelrol van de Russen laten we maar even buiten beschouwing en intussen meldt pagina 130 van Teletekst nog eens een sterk toenemende kans op zware aanslagen. Wordt dus weer heibel binnenkort in wat nu nog even Europa heet.
Gelukkig hebben we nog zaken als sport, cultuur en het weer. De hittepetitten van het KNMI worden een beetje nerveuzer dan ze doorgaans al zijn want………het wordt 10 graden in het weekend. Goed opletten de komende dagen want de manier waarop datr wordt aangekondigd dioet bijna vermoeden dat ze die hiogedruk zelf hebben geimporteerd. Niet zelden van een hilarisch niveau, en dat allemaal in een week dat mijn vriendin en haar zoon het eigenaarschap van haar woning verwisselen, waardoor ik vanaf dat moment niet alleen feitelijk maar ook formeel samenwoon, na een periode van 15 jaar latten. De gewenningsperiode hebben we achter de rug en het opstellen van de nieuwe huisregels zal in goede harmonie gaan plaatsvinden, waarbij het ‘gemoggel’ in en om het huis tot een minimum zal worden beperkt, ingevolge de bepalingen in één der eerste artikelen.
Mochten er lezers zijn die nieuwsgierig zijn naar verdere details, dan moet ik daar wellicht teleurstellend op melden dat de wet op de privacy bij mij hoog in het vaandel staat, hoe lastig die ook te handhaven is in de wereld van de social media.
4 maart 2016 – over ‘Slow down’, drones en Feijenoord
Het regent. Het regent de hele dag, en die regen gaat over in sneeuw. Het is 4 maart en ik word licht depressief als ik vanuit m’n werkkamer een blik naar buiten werp. Maar goed dat de buurvrouw er niet onder loopt… Eigenlijk is het nog wel een prettig idee dat m’n geopereerde knie nog niet is hersteld, anders liep ik helemaal tegen de muren op. De vervangend orthopeed wist vanmiddag te vertellen dat ’t er goed uitzag, dat de fysiotherapeut hard aan het werk moet en dat ik daarnaast een beetje geduld moet hebben. Geduld……..ppff!
Ik zag zojuist ‘belangrijk’ nieuws voorbijkomen over het songfestivalliedje, zo’n nummer dat ‘wij’ weer ten gehore gaan brengen op het meest misselijk makende Europese TV-item ever en dat mijn het zou zijn geschreven door ene Douwe Bob. Zou het die jongen bekend zijn dat The Beatles dat nummer al in 1962 in The Cavern Club speelden met dus de vraag: mag je die titel dan überhaupt weer gebruiken? Hoe zit het met de plagiaatregels in 2016? Check vooral Youtube even, stel ik voor.
Nou ja, leuk speelpakje aan, de hoofdtooi weer uit de kast en hoppa, naar Zweden, ik ben er met zekerheid niet bij.
Gisteravond nog even naar Feijenoord gekeken en de Kuip ging helemaal uit z’n dak toen mijn voormalige idolen na weer een belabberde vertoning zo maar de finale van het bekertoernooi bereikten. Het volk was weer tevreden maar verder vooral gauw vergeten, die partij. Niveau nul. Het valt me bovendien daar in het stadion op dat zelfs het gezamenlijk aanheffen van ‘hand-in-hand’ is verworden tot een grabbeltonnetje van wat vage keelklanken waardoor ik vermoed dat zelfs die tekst te hoog gegrepen voor de gemiddelde Rotterdamse dokwerker.
Verder wil ik me de komende tijd gaan verdiepen in drones. Spelen met die dingen schijnt veel lol op te leveren, waarbij vooral het letterlijk aftasten van de grenzen natuurlijk het ultieme genot genereert. Op het vliegveld van Parijs veroorzaakte zo’n ding vandaag trouwens bijna een aanvaring – aanvaring?…aanvlieging! – met een Airbus en het verbaast me, goed beschouwd, dat dat soort ongelukken nog niet vaker heeft plaatsgevonden.
Verder staat dit weekend in het teken van de finishing touch van onze veranda. Vanaf medio maart, rond mijn verjaardag, hoop ik daar veel rond te hangen en hoewel een feestelijke opening wat overdreven is, zijn mijn lezers van harte welkom voor een bakkie tegen die tijd…of iets anders, als de vijf in de klok zit!
Fijn weekend.
3 maart 2016 – over de stroom in Syrië, banken en de Stones
Het blijft elke dag kiezen uit het grote aanbod van het dagelijks nieuws, waar ik dan uiteraard weer van alles van vind. Zo viel vandaag de uitval van de volledige stroomvoorziening in Syrië op, een land dat vier keer zo groot als Nederland is met een pakweg identiek inwonertal, nou ja, iets minder de laatste tijd, en waar het ineens 100% donker is. Dan krijg ik allerlei bijgedachten want volgens mij kan dit technisch niet eens. Hier zit weer iets achter, nog eens een akkefietje van Assad, waarbij we maar weer moeten afwachten wat er morgen bij het aanbreken van de dag weer tevoorschijn komt. Tot zover deze korte beschouwing.
Ik ben net terug uit de kroeg na een uiterst zinvol en inhoudelijk boeiend gesprek met een paar vrienden over de financiële wereld waarbij zeer deskundige analyses zijn uitgevoerd en voorlopige conclusies zijn getrokken die uiteraard nog verstrekkende gevolgen zullen krijgen, zodat er alleszins strakke argumenten zijn om op termijn andermaal de Doetinchemse horeca met een bezoekje te verrijken. Pensioenen, banken en andere tot voor kort grote zekerheden worden door ons moeiteloos van tafel geveegd en alle tot dusver vermeende zekerheden zijn plotseling aan twijfel onderhevig. Die lui in Den Haag kunnen de borst natmaken.
Binnenkort in Havana: optreden van de Stones, het viertal nog steeds voor de buitenwereld vitale Engelse rockers dat ongetwijfeld zal worden ondersteund door een immens orkest want alle gekheid op een stokje: ouwe Keith(Richards), inmiddels 72 jaar oud, kan door z’n toch flink losbandig leven nog wel een half uur op de bühne staan maar z’n akkoorden en gitaarriffjes zijn natuurlijk karikaturaal. Maakt ook niet uit, het feit dat ze er nog zijn, nog leven, nog op de affiches bivakkeren, is, zeker als je de autobiografie van Keith hebt gelezen, volslagen uitzonderlijk. Micky zal in elk geval vast wel vorm en inhoud geven aan de goedbedoelde toenaderingspogingen tussen de VS en Cuba. ’t Is maar goed dat die volslagen gek van een Trump nog niet in Washington zit, anders was die wederzijdse vergevingsgezindheid al weer verleden tijd geweest.
En nu maar duimen draaien voor FC Twente. Mooie club, prachtig stadion en dan een volledig fiasco door toedoen van bestuur en gemeente. Hoe moet dat nu verder, Donald?
2 maart 2016 – over jakhalzen, bouwmarkten en klokkenluiders
Geweldig verhaal over die gesignaleerde jakhals op de Veluwe. Na de poema van een paar jaar geleden waren ook nu weer de deskundigen, wederom afkomstig uit Wageningen, het er allemaal over eens en de foto was het onomstotelijke bewijs: niet eens zomaar een jakhals maar ook nog één met een gouden randje. De gebruikte argumenten waren helemaal fantastisch: het dier was groter dan een vos en kleiner dan een wolf en ’verder komen de vorm van de kop, de oren en de staart helemaal overeen met die van de jakhals’, aldus ecoloog Edgar van der Grift. Nu blijkt dat die beschrijving ook voldoet aan die van de hond Noah van Jan Visser uit Wenum Wiesel en hebben we dus weer een specialist, een deskundige, een expert ontmaskerd. ‘Wegwezen Edgar, dat wordt emigreren’, stel ik voor. Ik verheug me nu al op de eerste foto van een neushoorn op de Lochemseberg. ‘Jaja, hij was groter dan een koe en kleiner dan een olifant, kan niet missen dus’, aldus de opvolger van Edgar.
Ik heb af en toe, bijvoorbeeld voor het ophangen van bijvoorbeeld een zelfbouwkastje, twee schroeven nodig en twee bijbehorende pluggen van pakweg 6 mm. Nou heb ik daar in m’n schuur ongeveer 23 doosjes, bakjes en laadjes voor, nog afgezien van zo’n ‘handige’ kunststof muurverzameling en dan gebeurt het nog dat ik net die juiste schroefmaat, met kruiskop en goeie dikte en lengte niet kan vinden. Dan fantaseer je er weer een paar bij elkaar maar ik heb ook soms de neiging om nog even naar de bouwmarkt te gaan om ‘twee’ schroeven te halen. Mijn gevoel, dat nog dateert van ijzerwarenhandel Venderbosch tot de latere HUBO, wordt echter elke keer weer bedrogen. Je hebt allereerst al een stevige conditie om die bouwmarkten anno 2016 te doorkruisen, het ontbreken van pleinvrees draagt ook bij aan het welslagen van de missie en verder loop je doorgaans nog een minuut of tien te dolen voor je de juiste afslag hebt genomen voor de wanden met schroeven, haakjes, ogen, pinnetjes, hoekijzertjes, beugels, dragers en spijkers. Maar dan: je hebt twee schroeven nodig en de kleinste verpakking is toch gauw 50 stuks, dus dat wordt a. weer veel duurder dan nodig is en b. de schuur raakt weer wat voller door overtollig materiaal, van een afmeting die ik dan gek genoeg later nooit meer nodig blijk te hebben. Ik denk dat ook hier Marktplaats binnenkort weer de helpende hand gaat bieden want echt, ik moet aan het opruimen!
Verder werd gisteren bekend gemaakt dat klokkenluiders meer beschermd gaan worden en dat daarvoor een speciaal Huis wordt opgericht. Eerste gedachte was: een kerk, staan toch veelal leeg en een toepasselijker locatie is niet te vinden, kunnen we elke inzending nog even echt aan het koord gaan hangen, maar nee, dit schijnt toch een waarachtige ontwikkeling te zijn, waar ik al jaren op wacht. Tot 31 december j.l. heb me uit maatschappelijke overwegingen redelijk gedeisd gehouden maar nu gaan we er de al jaren opgekropte ergernissen maar eens uitgooien. Noodklokken luiden en wantoestanden aanslingeren tot ‘ze’ er stapelmesjogge van worden. Ik word weer druk, zeker met het denken. Deze dag stond verder in het teken van de leuke en deels ook nieuwe contacten. Dat geeft weer energie en dat transformeert deze dag tot een productief exemplaar, fijn gevoel!
Ze worden wel wat lang, die dagboekjes……
1 maart 2016 – over Marktplaats en de lente
Marktplaats.nl neemt al jaren een belangrijke plaats in beslag binnen ons sociale leven en sinds deverkoop van het huis van mij n vriendin is er sprake van een hausse. Na p;laatsing van advertentie nr. 853 is het weer bingo. De mail raadplegen op radeloze landgenoten, reserveren, afzeggen en communiceren via de telefoon, de sms, whatsapp of de mail, kortom big business. Als er sprake zou zijn van een uurtarief ten aanzien van de bestede tijd, dan hadden wij allang uitgebreid op de Bahama’s kunnen zitten, nagenietend van al die verkoopmomenten die intussen hebben geleid tot een redelijk opgeruimde boel in Hengelo (O).
Het valt ook waarachtig niet mee om een nogal gedateerd stereosetje (jaren tachtig) zodanig aantrekkelijk geprijsd op de foto te zetten dat Tim, Mark en Patrick vanuit alle windstreken als bijen op de honing hun biedingen doen. Voor de helderheid, we hebben het hier over de prijscategorie € 5,00 tot € 50,00, kaliber antiek maar nog in werkende staat. Het verdient werkelijk een pluim om te zien hoe hier wekelijks artikelen richting postwinkel gaan, waardoor onze reguliere oud-papierberg dagelijks slinkt door het gebruikte opvulmateriaal in de dozen met de zorgvuldig geadresseerde en met ducktape afgehechte surprises.
De Tims, Marks en Patricks kunnen bij ontvangst dan ook doorgaans hun geluk niet op bij het aanschouwen van de ontvangen pretpakketjes en intussen raakt het huis in Hengelo steeds leher en het huis in Lochem gelukkig niet navenant voller, dit door heldere afspraken omtrent de nieuwe inrichting. Teleurstellingen zijn er uiteraard ook en die worden, doorgaans telefonisch, uitgebreid en via dialoog verwerkt, opdat de aanvankelijke bieder niet direct na zonsondergang in eindeloos verdriet van de dichtstbijzijnde brug springt.
Tja, zo gaat dat hier, we lachen wat af en sinds de kringloop in onze woonplaats recentelijk is afgebrand hebben we op deze wijze toch elke avond de grootste lol bij de gezamenlijke dagevaluatie.
En dan is het 1 maart, volgens de weertrut op TV de eerste dag van de meteorologische lente en wat hebben we daarvan genoten. Het was toch gauw een graad of twee met – ja hoor, daar ziujn ze weer – maartse buien. Daar krijg ik nou zo;’n nswinterdipje van. Kijken we met smachtende blik naar het nieuwer jaargetijde, volgens mij trouwens nog steeds met 21 maart als ingangsdatum, komt er weer witte narigheid uit de lucht vallen. Ik hoorde in de plaatslijke apotheek gisteren zeggen dat het gebrek aan vitamine D zo ongeveer volkskwaal 1 is op dit moment en we moeten dan ook zo snel mogelijk met die temperatuur omhoog. Die was toch miondiaal al stijgende wereldwijd. Nou, kom op dan!
Geef een reactie