2 mei 2016 – over de meimaand, cabaretiers en de zon Naast het heugelijke moment dat de Graafschap volgend weekend een kampioenschap van Ajax in de kiem smoort, is mei een nogal drukke maand als het gaat om ‘verzetjes’, bij uitstek de periode voor het omzetten van allerlei knoppen, naar een dagprogramma, dat voor een flink deel bestaat uit allerlei culturele en sportieve zaken die het leven veraangenamen. Ook een periode bij uitstek om andermaal de oorlogsmisdaden van Assad aan de kant te zetten, Erdogan te vergeten, vooral niet bezig te zijn met de vaderlandse truttenpolitiek en gewoon helemaal los te komen van de naar binnen gekeerde wintergedachten. En ook: jezelf even een paar weken voor de gek houden en genieten van wat de dingen buiten gaan bieden, onder een blauwe hemel met zonnestralen. Datzelfde dacht overigens de reiger die vanochtend in het heldere water van onzer vijver kwam ontbijten via een acht-gangenmenuutje. Prachtig trouwens, hoe we in dit land ook met het weer direct weer overdrijven. Klopt, er is wat zon voorspeld, klopt, het wordt misschien wel 20 graden ooit, en het klopt ook dat de eerste waarschuwingen gisteravond via de beeldbuis binnenkwamen: ‘kies een goeie beschermingsfactor bij het zonnebaden’, notabene komende week de eerste natuurlijke vitamine D sinds oktober. Is dat nou van de laatste tijd dat we hier zo doorslaan in deze monarchie of ligt dat aan mij?
Iets anders, waar ik me ernstig zorgen over maak, en wel de nieuwe categorie cabaretiers in ons land. Toegegeven, ik ben groot geworden met de grootste jongens, als Wim Kan, Toon Hermans en nu nog steeds Freek, Youpp, vooruit ook Herman Finkers. Daarna hebben we nog een subcategorie met Teeuwen, Maassen en nog een paar, maar daarna…?. Ik zat ooit een keer bij die Goedemondt en de beste jongen had het twee uur lang alleen maar over zichzelf en, nog gekker, mijn buurvrouw in het theater lag al in een deuk toen ie opkwam. Geen enkele meerwaarde, geen echte humor, echt nul. Een voorstelling, waar je toch gauw 30 euries p.p. voor neertelt mag van mij best een beetje grof zijn, beetje shockeren ook, actueel, puntig, humoristisch, ironisch, met een vleugje cynisme, en een gemengd sausje van satire en sarcasme…maar vooral niet flegmatiek, niet dat voorzichtige, niet dat burgerlijke en vooral niet dat gehoorzame…bbrr…..
Maar, lezers,…..gisteravond hebben we toch toevallig even gekeken naar ene Pieter Derks uit Nijmegen, broekie van ruim 30 en na wat aarzeling ging ik, zij het voorzichtig, overstag want hij was origineel en gevat en ik moet alleen nog wennen aan het feit dat het nog een snotneus is en dat hij de ervaring, de mimiek, de timing, de flair en de grandeur mist van de echte grootheden. Maar deze jongen krijgt het voordeel van de twijfel, ook al omdat ‘subtobber’ van Muiswinkel vorige week nadrukkelijk aankondigde dat ie het met z’n 53 jaar wel goed vindt. Zo’n uitspraak lijkt me letterlijk de doodsteek in dat vak maar ja, zijn keuze.
Verder staat in dit jaargetijde ook het opruimen centraal: spullen weggooien, naar de kringloop, Marktplaats, etc. Nou is laatstgenoemd fenomeen ongeveer dagelijkse kost en ik heb ik in onze hal al een hoekje ingericht met een bordje Markplaats, gevolgd door een variabele verkoopdatum, maar ik had tot dusver nog het idee dat bijvoorbeeld een oude Samsonite attaché-koffer, een oude JVC-videospeler, een Dual-pickup en aanverwante zaken nog wel wat pecunia op konden leveren. Een recente digitale verkenning van de realiteit heeft aangetoond dat er nog een paar duizend van diezelfde prullaria te koop staan en dat ’t spul dus rechtstreeks naar de kringloop kan….als ze ’t al willen hebben daar.
Ik ga zo maar eens even verkennen wat het nieuwe Hootchie Koe-Festival in Varsseveld te bieden heeft en ik bereid me voor op de eerste etappe van de Giro, vlg week zondag dwars door Lochem, leuk-leuk, en tot slot: ik ga deze week op de racefiets bewust de kleine weggetjes zoeken, langs de waterkant zitten, kijken naar de natuur, naar vogels, naar vissen, naar voorbijvarende schepen, naar bloemen en bijen, kortom, heel langzamerhand nadert het moment waarop ik tegen het werkende deel van de bevolking zeg: toedeloe, bel me vooral af en toe voor een klus maar zeker niet te vaak, of alleen als het gaat om bijvoorbeeld een potje golf en een leuk gesprek ni de kroeg’.
Fijne, zonnige week toegewenst.
9 mei 2016 – over Ajax, de Giro en Hootchie Koe
Het was een veelbewogen dag, zondag 8 mei.
Hoewel het me niet door iedereen in dank zal worden afgenomen, wil ik de Graafschap-Ajax voorlopig even tot wedstrijd van het jaar promoveren, vooral omdat het vooringenomen gedrag van oud-collega’s en andere 020-aanhangers op een even vermakelijke als terechte wijze is afgestraft en vooral ook omdat uiteindelijk PSV de verdiende kampioen is geworden. Ajax was dit seizoen laf, angstig en in alle opzichten afwezig op de momenten dat het moest gebeuren. Over de Graafschap gaan we het over twee weken weer hebben, maar als er nu geen vertrouwen getankt is, dan gebeurt dat nooit meer. Volgend jaar doen we gewoon weer mee en staan we medio augustus weer allemaal op nul punten. Wat een mooie zondag, ook al omdat de Giro Lochem even aandeed. Prachtig weer, prachtige wedstrijd, enorm publiek, topsfeertje en alleen jammer van de valpartijen die in Nederland nu even onoverkomelijk zijn met wegversmallingen, chicanes, drempels, rotondes en andere obstakels. Hartstikke warm, veel wind, een lastige etappe van 190 kilometer, fraaie VVV-plaatjes van Gelderland en een prachtige finale. Hoe blij kan de organisatie zijn met deze feiten?
Verder hebben we gisteren, ook al met hoogzomerse omstandigheden, weer even de hippie uitgehangen op het Hootchie Koe-festival in Varsseveld, waarbij bij binnenkomst de aardige jongeman bij de entree geen enkel idee had waar die naam nou toch vandaan komt. Tja, iets meer betrokkenheid kan geen kwaad, denk je dan, maar: ‘Hootchie Coochie’, beste lezers en beste ‘jongeman’, is een gouwe ouwe van Muddy Waters, Blues dus van de reinste soort en een tip: luister nog even via Spotify naar dit nummer want daar kun je nog ouderwets rillingen van krijgen. Nederland is weer een leuk festival rijker en dat soort gebeurtenissen hebben uiteraard een groot reünie-gehalte. ‘Top!’, organisatie, ik kom volgend jaar terug en dan probeer ik ‘t wat langer vol te houden, want biertjes, hapjes, muziekjes en babbeltjes vergen in de loop der jaren toch wel iets van je conditie, mocht ik gisteravond constateren.
Aan het eind van de zondag, moment van schrijven van deze column op een te warme bovenkamer, betrap ik mezelf op de gedachte dat iets minder heet weer eigenlijk ook wel prettig is. Hoe achterlijk kun je soms de betrekkelijkheid van het weer in ogenschouw nemen…….
Vandaag, maandagochtend, ben ik weer blij met een nieuwe, normale week, die bol staat van de activiteiten, van ‘werken’ tot golfen en van fietsen tot externe contacten. Lekker mensen, gewone dagen omturnen naar iets bijzonders door het vullen van je agenda, misschien is dat wel de kunst van oudere jongere. En dan ben ik ook nog een boekje aan het lezen over Waldo van Dungen….. Wie? Waldo van Dungen, Dolf Brouwers alias Sjef van Oekel, humor die a. nooit meer is geëvenaard, b. een bedenksel is van good old Wim T. Schippers en c. qua draagvlak op z’n zachtst gezegd een kleine tweedeling veroorzaakte in de zeventiger-jarenwereld van de kijkbuiskinderen, reeds!
Een fijne week met meer mooi weer gewenst en leg voor de Pinksterdagen de fleece-trui maar vast klaar!
See you
16 mei 2016 – over de Solex, de Hokjesman en onze sportmensen
Ik mag ontzettend graag kijken naar het VPRO-programma De Hokjesman, waarin Michael Schaap, voorzien van vlinderdas en paraplu op zoek gaat naar bijzondere bevolkingsgroepen met een benadering die door iedereen wordt gewaardeerd, ook al klinkt er af en toe iets door van kritiek, een kanttekening of een uitroepteken. Hij doet dat zo knap dat niemand zich daar aan stoort en dat maakt het zo boeiend. Afgelopen zaterdag waren de zigeuners ‘aan de beurt’, de woonwagenbewoners, de kampers, de nomaden in ons land, die alleen soms een andere gedaante aannemen maar altijd een sfeer van (teveel) saamhorigheid en inteelt met zich meedragen en niet zelden een vleugje criminaliteit. Geweldig item vooral bij de familie van de boeienkoning waarbij ‘oude Piet de Boeienkoning’ een zoon heeft die als ‘jonge Piet de Boeienkoning’ door het leven gaat, geen discussie, gewoon van vader op zoon en verder bekhouden over andere ambities, prachtig
Makkelijk bruggetje, van vader op zoon: Max Verstappen, Nederlands eerste winnaar bij de Formule 1, waar ik eigenlijk niets mee heb maar waar ik nu toch met veel bewondering naar heb zitten kijken. Godsamme, net 18 jaar en dan het hele veld van grote jongens het nakijken geven, geweldige prestatie. Daar moet Ton Dumoulin nog eens even mee gaan praten want Tom heeft nu in twee jaar tijd laten zien dat ie een hele grote is maar dat er nog wel flink gesleuteld moet worden aan z’n mentale weerstandsvermogen. Potverdomme Tom, je kunt het als geen ander misschien maar dan klampen we hoe dan ook aan bij de favorieten. Kom op, van die slappe hap hebben we al genoeg gehad de laatste jaren.
Mooi was vanochtend het bericht over aangespoelde grienden in Mexico, 24 stuks liefst. Meest frappante opmerking daarbij was dat de marine van Mexico niet weet waarom ze aan land zijn gekomen. Nou heb ik a. niet zo’n hoge pet op de marine van Mexico in z’n algemeenheid en b. de vraag waarom die marine daar nou verstand van zou moeten hebben. Volgens mij had er net zo goed kunnen staan dat bij navraag ook de boerendansgroep uit Santiago Papasquiaro zich geen raad weet met de aangespoelde dolfijnen of dat de Maria Sanchez, vrouw van agaveverbouwer Ricardo Sanchez zich radeloos afvraagt hoe zij dit probleem zou moeten tackelen.
Sinds gisteren weet ik ook weer hoe het voelt om op een Solex te rijden. Barre weersomstandigheden, 9 graden met buien, leren pakken aan en dan met de hele buurt een beetje rondtoeren met zo’n vehikel dat om de haverklap dienst weigert en dan met veel frustratie weer enigszins aan de praat wordt gehouden, waarbij je helemaal buiten adem trapt om het vliegwiel weer aan het pruttelen te krijgen. Dat heet ‘leuk en ludiek’ maar daar doen wij de volgende keer niet meer aan mee. Gelukkig was er alle gelegenheid om na afloop de kou te verdrijven met diverse alcoholica en dat ligt ons een stuk beter. ‘Werd het toch nog gezellig…….reeds!’
Klein berichtje nog over Robin Haase, weer eens uitgeschakeld in een eerste ronde van een tennistoernooi. Als er één sportman rijp is voor een langdurige sessie met een psycholoog dan is het die gast wel en het frappeert altijd weer dat ie altijd creatieve verklaringen heeft voor alweer een verlies.
Ok, beste mensen, de creativiteit op Tweede Pinksterdag eindigt hier want er is nog het een en ander te doen vandaag, een festival bijvoorbeeld met goeie bluesmuziek.
Fijne dag nog en tot later.
23 mei 2016 – over Nederland-sportland, duingebied Lochem en de Graafschap
De voortekenen voor een paar weken lang fantastische Olympische Spelen zijn heel gunstig als je kijkt wat Nederlandse sporters op dit moment presteren: zwemmen, wielrennen, formule 1 (snel even Olympische sport van maken), volleybal, het is veel goud wat er blinkt en dat helpt ons mooi door de frustraties van het EK voetbal heen. Mijn sporthart klopt sneller dan ooit en ik ga erg veel voor de buit zitten binnenkort.
In Enschede hebben de vrouwen van FC Twente dan toch de titel weer te pakken. Voor welgeteld 18 betalende bezoekers behaalden de dames daar het kampioenschap ten koste van alweer Ajax en kunnen de Tukkers in ieder geval een succesje bijboeken na alle ellende van de club. Nu maar hopen dat de KNVB de degradatie van de mennekes handhaaft, dan kan de Graafschap weer gewoon meedoen volgens jaar, ook na de vervelende uitschakeling van vandaag tegen de Eagles.
Verder hebben we natuurlijk met bewondering en ontzag naar Steven Kruijswijk zitten kijken in de bergen van de Dolomieten en Tirol, de fenomenale nieuwe leider, helemaal na de tijdrit van zondag. Ik heb zelfs genoten van Bram Tankink, een van oorsprong sterk op onze oerouders lijkende en sprekende jongeman uit deze regio die het presteert om in elke grote ronde 55ste te worden.
De opwarming van de aarde is weer toegenomen, zo konden we lezen. We hebben de warmste april ooit gemeten en met name in India, toch al niet gezegend met optimale oogstomstandigheden, hadden ze beschermingsfactor 328 nodig om de temperaturen van boven de 50 graden het hete hoofd te kunnen bieden. Het zeewater stijgt, als we zo doorgaan binnen 20 jaar tot een niveau dat we tot voor kort nog over 100 jaar dachten te bereiken en ik ga voorbereidingen treffen voor de aankoop van een paar strandpaviljoens aan de voet van de Lochemse Berg, die rond 2035 wordt omgedoopt in duingebied Lochem-Barchem.
Anticiperen dus en verder bouw ik waarschijnlijk nog een paar arken voor de westerlingen die nog niet begrijpen dat het bijna D-day is.
Wel grappig om te lezen dat het ecosysteem van het IJsselmeer weer een positieve stimulans krijgt doordat ze dagelijks een paar vissen uit de Noordzee laten passeren. Of dat iets uithaalt, afgezet tegen de problematiek van het mondiale klimaat. Micro-maatregelen zijn het in mijn optiek.
Verder heeft mijn vriendin zich onlangs laten verleiden tot een impulsaankoop van een vrouwvriendelijke heggenschaar van wel 15 cm. Een draadloos geval, waarmee ze aandoenlijke pogingen deed om een struik te snoeien. Behandeling met een nagelschaartje gaat sneller, zag ik, maar ach, Gardena vaart wel bij deze commerciële trucjes.
Verder is dit de laatste column voor onze vakantie want we gaan naar het gebied, zoals uitgedrukt op bijgaande foto, prachtig Toscane dus. Ik ben met de column terug op 13 juni en ga dan aan de slag met een ingrijpende renovatie van deze site. Stilstand is achteruitgang per slot van rekening.
See you later this day.
Geef een reactie