Crypto-altruïsme

Sam Bankman-Fried, vandaag veroordeeld tot een gevangenisstraf van 25 jaar, is het meest ultiemevoorbeeld van een ‘effectief altruïst’, een weldoener, die zijn vermogen wilde vergaren om hogere doelen te dienen, zoals het voorkomen van wereldwijde epidemieën, het weren van Trump, of het bouwen van een schild om de planeet, om ons te beschermen tegen van onheil van buitenaf.

Ik moet zeggen dat mijn persoonlijke goede doelen weliswaar breedschalig zijn, maar in omvang een paar fracties lager uitpakken dan die van Bankman-Fried, en ondanks zijn omvangrijke zwendel heb ik een poging gedaan te begrijpen wat er in deze absurde zaak omging. Hij heeft de kluit flink belazerd, verloor zijn via cryptomunten vergaarde kapitaal van 20 miljard euro in een paar maanden tijd en moest zijn crypto-bedrijf FTX failliet verklaren na een bestaan van nog geen drie jaar.

In het razend spannende boek Going Infinite van Michael Lewis wordt uitvoerig beschreven hoe de handel en wandel via de ingenieuze gedachtenpatronen van de hoogbegaafde wiskundige Bankman verlopen. Van die manier van doen en denken valt voor een leek geen chocola te maken. Begrip opbrengen voor iemand die uiteindelijk talloze lieden heeft besodemieterd is ook een lastig ding, maar als diezelfde leek kan ik toch wel een soort van bewondering opbrengen voor de manier waarop hij wereldwijd z’n geld heeft vergaard door de inleg van vele duizenden cryptanten, die allemaal met de bekende dollartekens in de oogjes snel rijk wilden worden. Ergens ging het mis in dat proces, onder meer omdat hij stronteigenwijs en volledig solo z’n gang ging, als introvert door ’t leven liep, en door pure pech omdat de cryptobeurs een korte, maar hevige dip heeft gekend. In z’n doen en denken stond hij lichtjaren ver boven de gedachtenwereld van z’n klanten, die in de rij stonden om soms voor miljoenen dollars tegelijk crypto’s te kopen, vaak van een soort die nog maar net door een crypto-beunhaas de markt op was verzonnen.

Ik heb het boek grotendeels moeten scannen, want voor een amateur is de handel en wandel van de FTX-beurs niet te bevatten en juist daarom ondoorgrondelijk boeiend. De oeverloze nutteloosheid van financieel gewin komen in dit verhaal samen met de decadentie van het hogere echelon op onze planeet, waarin de beleggingsrobots van de echte slimmerds duizenden transacties per seconde uitvoeren om wereldwijd via het minnen en plussen te eindigen met een briljant dagsaldo. Voor Bankman-Fried is het voorlopig uit, al zal hij een fors deel van het vermeende fraudebedrag ongetwijfeld hebben veiliggesteld op de Bahama’s, waar hij formeel was gevestigd. Z’n omgeving is bang dat ie binnenkort aan een touwtje in z’n cel hangt, omdat er binnen zijn merkwaardige, egocentrische levensstijl geen ruimte was voor dialoog, afstemming of andere varianten van wat wij als normaal contact beschouwen. In Silicon Valley en aanverwante technische omgevingen denken en doen mensen anders, maar ik kreeg ondanks alle bedrog nog net een beetje positiviteit via de gedachte dat er op aarde nog mensen rondlopen die bezig zijn met de echte hogere doelen, ook al zijn de middelen om die te bereiken in dit geval gebaseerd geweest op lucht en op ingeschat winstbejag van veel aardbewoners.

’t Is een fantastisch,  boeiend verhaal, leerzaam ook en van de eerste tot de laatste letter interessant, al moet je wel even voor gaan zitten om de complexe brij van informatie te kunnen inhaleren. De mooiste anekdote in z’n driejarige carrière vormt de vraag die hij pas 1,5 jaar geleden stelde aan de heer D. Trump te Florida. Bankman wilde weten welk bedrag dit achterlijke schepsel in gedachten had om af te zien van het volgende presidentschap en de geschifte republikein heeft daarna laten weten dat daar een prijskaartje van vijf miljard dollar aanhing, een bedrag dat maar een fractie was van hetgeen Bankman toen al had vergaard. Het is jammer dat deze transactie niet door ging. Dat dealtje had ons een hoop ellende bespaard die ongetwijfeld dit jaar nog gaat ontsieren in de aanloop naar november a.s. Overigens zouden we als Europa die vijf miljard misschien wel achter de hand moeten houden als het straks aan de overkant toch mis dreigt te gaan. Dat zou pas een echt staaltje altruïsme zijn, waar de mensheid ons ooit dankbaar voor gaat worden.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice