Waar halen we ‘t vandaan, hoe lossen we ‘t probleem op, hoe gaan we thuis aan de slag met bezuinigen. Energieproblemen, energie-uitdagingen, energietekorten, elke dag weer, op het nieuws, in de sociale gesprekken en gewoon aan de keukentafel. Energie is een hot item en dat gegeven zal ons tot in de eeuwigheid bezighouden.
Afgelopen januari dachten we nog een heftig jaar achter de rug te hebben. ’Veel gekker dan 2021 kan het toch niet worden’, dacht ik menigmaal. ‘Het is nu wel klaar met dat klimaat, met corona, de boeren, en met wat persoonlijk malheur af en toe.’ Daar dacht Poetin heel anders over en daarna werd energietransitie het toverwoord.
Energie heeft veel invalshoeken, waaronder die van de zestig bolwerkjes in ons land die ons voorzien van stroom,
gas, warmte. Het zijn vrijwel zonder uitzondering lullige doorgeeffabriekjes, uitsluitend uit op megawinsten, die met zalvende en vooral zo groen mogelijke wervingsteksten pogingen doen ons om hun vinger te winden met contracten die vandaag de dag al gauw zes A4-tjes omvatten. Dat lukt echter steeds minder en de weg lijkt vrij om eens serieus te praten over het opdoeken van dit geprivatiseerde onderdeel van de maatschappij. Energie is in dat opzicht vergelijkbaar met zorg, een doorgeslagen en volgens ingewijden binnenkort onbetaalbaar instrument uit de neoliberale spelonken dat nu door allerlei zaken platgeslagen in de hoek ligt, klaar voor de zorgtransitie dus. Energiemaatschappijen zeggen moeite te hebben met het energieplafond dat op 1 januari moet ingaan, want oh wee, als het eens een strenge winter wordt, wat dan? Ja, wat dan eigenlijk?
Aan de keukentafel zitten wij dagelijks te broeden op kleine huis- tuin- en keukendingetjes die ons verbruik nog verder omlaag kunnen brengen en daarbij letten we sterk op elkaars doen en laten. Het ‘mag die lamp uit, kan die deur dicht, doe even een deksel op de pan’ is niet van de lucht en via de app van onze energieleverancier checken we met grote regelmaat en overdreven obsessief hoe het ervoor staat. Het slaat helemaal door. Sinds vorige week is de ene laatste gloeilamp echt uit de keet verdwenen, wassen en douchen we permanent alleen nog in de daluren en passen wij koffie- en theewater nauwkeurig af.
Binnen de overheid en de afgeleiden daarvan schieten de hulpverlenende instantie als paddenstoelen uit de grond. In mijn woonplaats heb ik me aangesloten bij, hoe kan ’t anders, LochemEnergie, waar een klein leger aan vrijwilligers alles in het werk stelt om lage inkomens te adviseren, om woningen te isoleren, om voorlichtingsmateriaal op te stellen, dankbaar werk dus, waar je ook nog eens mentale energie van krijgt.
Op individuele schaal moet je zelf ook zorgen voor wat gerichte energie-gevende impulsen. De samenleving zit in het slot, we worden mistroostig van hetgeen er om ons heen gebeurt. Veel energie kreeg ik afgelopen week van de nieuwsberichten uit Cherson, van de bijna-nederlaag van Trump. Dat gevoel heb ik ook bij Bob Deen als ie weer even bij Mariëlle mag aanschuiven om rond 21.30 uur wat gewenste antwoorden uit te spreken over het front in de Oekraïne. Goeie gesprekken met boeiende mensen leveren ook veel energie, al is dat dan in proporties en formats die niet direct leiden tot een lagere voorschotnota, het zijn wel kleine stukjes positieve energie die ervoor zorgen dat je je wat behaaglijker voelt, zelfs zonder dat de thermostaat omhoog moet.
Energie, je hebt het nodig, je moet erop bezuinigen, je moet er vooral nog wat van hebben hebben aan het eind van het beroerdste jaar sinds 1945. Goed beschouwd kan 2023 alleen maar mooier en beter worden en alleen die gedachte genereert al weer vele kilowatt-jes aan positieve energie.
See you
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie