Gisteravond rond 23 uur moest ik veel moeite doen om wat boze tranen te onderdrukken, van verontwaardiging, uit medelijden, vanuit een tekort aan geconstateerd empatisch vermogen.
Bij Op1 zat een bonte verzameling gasten aan tafel, geïnterviewd door Carry ten Napel en Charles Groenhuijsen. Het belangrijkste item uiteraard ging over Afghanistan, en werd geïllustreerd door vooral de onmacht van ons land om nu eens iets te doen richting getroffen landgenoten die rond het vliegveld in Kabul zwerven, op zoek naar een middel om weg te komen. Die onmacht van Nederland neemt dagelijks grotere proporties aan, met als voorlopig dieptepunt het defecte vliegtuig dat wij dan toch uiteindelijk die kant op hadden gestuurd, een tweedehandsje blijkbaar, geladen met loze beloften.
Er zijn immense evacuatieproblemen omdat we veel te laat zijn begonnen, nu dus een kapot toestel sturen, ons geen raad weten met de situatie daar en dus alles overlaten aan de Amerikanen, waaruit blijkt dat we zijn afgedaald naar een land van amateurs, van betweterige bemoeials, die, als het erop aan komt, vrijwel niets tot een goed einde kunnen brengen, omdat we steeds verzanden en verstrikken in gekluns, detaillistisch geneuzel en bureaucratisch gehakketak.
Oh ja? Ja!
De hele wereld evacueert nu al een week lang duizenden medewerkers en de beelden van dat defecte vlieggeval gingen vergezeld van die van een officier: ‘ja, dat kan nu eenmaal gebeuren, er gaat wel eens iets stuk’. Terug naar Op1, waar eens even scherp de puntjes op de i werden gezet, klare taal om journalistiek de warboel te doorgronden, de verhalen aan te horen, ook van gefrustreerde Nederlandse Afghanen met familie in het getroffen land. Daarna ging men over, zoals wel vaker, naar een soort van anticlimax. Na een tussenfase met een Belgische marathonloopster – aandoenlijk item trouwens – verscheen ene Winston Gerschtanowitz in beeld. Dat is een uitermate sneue jongen van SBS, die werkt voor John de Mol en die samenwerking heeft nu geresulteerd in een nieuw programma, waarin, daar zijn ze weer, BN’ers mogen spelen met op afstand bestuurbare autootjes, vooral om te laten zien dat SBS en de Mol het dieptepunt rond TV maken nog steeds niet hebben bereikt. Ten Napel mocht ook even naar buiten om aan te tonen dat het niveau van Op1 opnieuw fors is gekelderd en intussen waren de Afghanistan-gasten allang afgedropen, van een consumptiebon voorzien en door de zijdeur naar buiten gesmokkeld.
Uiteraard kan Op1 niet alleen maar kommer en kwel tonen, maar de scheve verhouding tussen het drama van Kabul en het weerzinwekkende niveau van Gerschtanowitz, ook actief als prijsuitreiker van de Postcodeloterij, kan niet groter zijn. Dat ook Najib Amhali zich hiervoor heeft laten strikken is tekenend voor het geestelijk verval dat deze ooit
succesvolle cabaretier blijkbaar is overkomen.
Het nieuws meldt verder dat onze economie dit jaar met 4 procent stijgt en de verwachting voor 2022 is 3,5 procent. Het gaat dus goed in dit land, als je afgaat op die kille cijfers, en ik moet waarschijnlijk dringend in therapie om te leren begrijpen dat het helemaal niet meer gaat om de werkelijke waarden in het leven, maar om de plastic wansmaak van de verloederende consumptiemaatschappij.
Vanavond worden in Car Wars de eerste mini-autootjes in de prak gereden, waarschijnlijk tot immense hilariteit van alle deelnemende BN’ers.
Ach….!
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie