Wij hebben in onze straat een buurtapp. Dat was ooit het initiatief van een waakzame, alerte straatgenoot, die daarmee startte uit oogpunt van sociale veiligheid onder het motto: beter een goede buur dan een verre vriend of al te goed is buurmans gek, zoiets. De initiator maakte uit preventieve overwegingen een app aan die door velen, ook door ons, wordt gevolgd en dus omarmen wij massaal het prettige controle-gevoel via een groepsapp, waarvan ik vaak sowieso al rode vlekken krijg. Hoe groter de app, hoe meer kretologie, standpunten, meningen, voorstellen en suggesties de revue passeren. Op onze buurtapp zijn een kleine honderd buren aangesloten, soms twee vanaf hetzelfde adres en op dat criterium zou nog best wat screening kunnen plaatsvinden en dat ga ik eens voorstellen in een binnenkort nog op te starten Overlegplatform Buurtapp Molengronden – het OBM dus, de wijk waar ik een groot deel van mijn vrije tijd doorbreng, kortom: woon.
Op zich is een beetje oplettendheid in een ontsporende samenleving natuurlijk helemaal niet verkeerd, maar dat het ook fout kan gaan bleek afgelopen week wel heel nadrukkelijk. De anekdote: één van de bewoners had een vrouw op het trottoir zien lopen die nogal opzichtig om zich heen keek en schijnbaar een enkele notitie maakte, alvorens weer een stukje verder te lopen. Daar kunnen honderd verklaringen voor zijn, maar de bewegingen van deze persoon werden door een glurende bewoonster als verdacht beoordeeld en hoppa, daar ging een melding over op de buurtapp, inclusief een filmpje met een persoonlijke toelichting. Vooral de beige jas werd als onbetrouwbaar beoordeeld, maar daar kan ook een stukje vrouwelijke jaloezie aan ten grondslag liggen, dacht ik, met ook weer wat lichte bijkomende vooroordelen. Na deze melding brak er een kleine digitale burgeroorlog uit in de straat. ‘Wat een flauwekul’ – ‘hoe staat het met de privacy?’ – ‘je mag niet eens op straat filmen’ – tot ‘ik verlaat nu de app’ – ‘ik stop met het beheer’ – ‘goed, ik neem het dan wel over’, en meer van die voor de volgers uiterst amusante verbale schermutselingen. Het was, kortom, van niveau nul, zoals zich deze communicatie ontwikkelde en de manier waarop de woordenwisseling tussen een paar naaste buren zich via de app ontwikkelde doet het ergste vermoeden rond de onderlinge verhoudingen in, gelukkig, een ander deel van onze lange straat dan waar wij doorgaans eensgezind en prettig bivakkeren.
Na over en weer pakweg zestig berichten in 1,5 uur ging de storm liggen, vroeg iedereen zich bij het aanschouwen van de kruitdampen
verdwaasd af of we met deze app alweer bijna een nieuw sociaal platform hadden gecreëerd, maar daarna deed de wijsheid z’n intrede. Het werd rustig, tot er twee dagen later een auto met Hongaars kenteken werd gesignaleerd, inclusief een aan een sigaret lurkende wandelaar, die eveneens werd gemeld, maar die even later al dertig jaar in de straat bleek te wonen, tot immense verontwaardiging van de huisgenoten van de wandelaar. ’t Was andermaal humor van de bovenste plank. Van de vrouw in beige mantel is nooit meer iets vernomen en de hectiek van de incidenten is inmiddels verheven tot gespreksstof op verschillende buurtniveau’s, waarbij de kerst nog voor wat extra vredelievende straatgroeten kan leiden. Mocht tijdens de kerst toch plotseling ergens te zijn ingebroken dan begint de discussie opnieuw, maar dan waarschijnlijk met zwaar vuurwerk, toch het item vandaag de dag om geschillen te slechten. Crazy world, but happy together on our way to more peace in 2025. Let’s pray for it, together!
Merry Christmas.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie