De media, daartoe aangezet door de politiek, overspoelen ons met cijfers, statistieken, lijstjes, streefgetallen en voortdurend aangepaste normwaarden, waar we ons als maatschappij steeds maar weer aan moeten houden. Er wordt flexibiliteit van het volk gevraagd, maar dan met hoofdletters. Afgelopen jaar stond uiteraard in het teken van de CO-2 percentages – die van nu en van 2030 – de stikstofwaarden – van mei, van december en straks de aangepaste reeksen voor 2020 – de Pfas, waarvan gek genoeg de schadelijkheid afhangt van het aantal verzette kubieke meters per dag, hetgeen betekent dat er geen enkel probleem is als je 7 dagen lang 5 kuub grond verzet, alleen als je die 35 kuub in één dag wegwerkt, soort van maat-pfas, Haags synoniem voor ‘zo de wind waait, waait m’n jasje’ en alle onzin komt voort uit het streven van de overheid om het iedereen naar de zin te maken, resulterend in maatregelen waardoor uiteindelijk niemand z’n zin krijgt, maar dat hebben ze nog niet helemaal in de smiezen.
Quota dus, en afgelopen week kwam er nog een boeiend percentage bij, namelijk dat van het verschijnsel vrouw in de top van het bedrijfsleven, dat naar 30 moet worden getransformeerd. De vrouw is ondergewaardeerd qua bezetting op hoog bestuurlijk niveau en men vindt dat daar iets aan gedaan moet worden. Er moeten meer vrouwen naar het hoogste niveau gepushed worden en het oldboy’s network moet wat plekjes 
inruimen voor the oldgirls-variant. Dat klinkt helemaal niet ongezellig, maar je zit al gauw met beelden van ouwe wijven en dat is dan binnen de kortste keren weer discriminerend. De puur cijfermatige wens van Den Haag om meer vrouwen in te zetten op de hoogste posities is volkomen nonsens. Als vrouwen niet in staat zijn om via de geëigende weg, die van competenties en capaciteiten, hun positie te veroveren, dan is elk kunstje om dat doel anderszins te bereiken al op voorhand gedoemd te mislukken. Dat is niet conservatief of vrouwonvriendelijk, dat is zoals het is en gelukkig is Barbara Baarsma, goodlooking Rabo-banklady bij DWDD en, zeker voor bankbegrippen, een uitermate slimme tante, het met me eens gezien haar uitspraken over de werkende vrouw in het algemeen. Volgens haar is de deeltijdvrouw de oorzaak van de achterstand en daar moet dus aan worden gewerkt. Met even martelen-en-mieren heb je straks een extra portie vrouw in de Raden van Bestuur, waarvan je weet dat ze alleen uit quotum-overwegingen op die stoel zitten en niet op basis van vaardigheden, faliekant fout dus. ’Het laatste stukje naar de top vergt van de vrouw dat ze meer voltijds werkt, aldus Baarsma. Simpel, klaar dus, spijker op z’n kop en volgend jaar gaat een evaluatierapport weer aantonen dat deze conclusie juist is.
Grootste probleem in Den Haag is dat men voortdurend denkt klaar te zijn met het oplossen van problemen als er adviezen en rapporten op tafel liggen. Schrijnend voorbeeld is het klimaatrapport, dat met mega-applaus werd gepresenteerd door Nijpels en waarvan daarna pas blijkt hoe broos en onuitvoerbaar de maatregelen zijn. De quota voor de hoogte van de vreugdevuren zijn waarschijnlijk bijna klaar en als we straks op die manier ook het minimum aantal doelpunten per voetbalwedstrijd vooraf kunnen vaststellen zijn we in het kader van de overheidsbetutteling nog maar een stapje verwijderd van een streefgetal voor een acceptabele 
hoeveelheid scheefliggende boomworteltrottoirtegels per vierkante kilometer woonwijk en het voornemen om binnen elke plaats boven de 5.000 inwoners maximaal twee terroristen toe te staan. Mochten de heren agrariërs rond de kerst gaan besluiten om de voedseldistributie te gaan dwarsbomen, stel ik bovendien voor dat we die lui de wacht aankondigen met een quotum van maximaal twee trekkers per supermarkt. Het worden nog mooie laatste weken in 2019.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie