Heel belangrijk zijn ze, die gemeentelijke verkiezingen op 16 maart a.s. Er wordt althans hoog van opgegeven door de deelnemende lokale clubjes, die allemaal hun stinkende best doen om in deze tijd van Poetinisme nog een graantje mee te pikken van de potentiële, electorale achterban in de provincie.
Ik moet bekennen dat ik zelf betrokken ben bij één van die voorbereidingen op het rode-potloodfestival van medio maart. Daarbij heb ik me al maandenlang zitten verkneukelen over de vrij krampachtige pogingen die ‘mijn’ partijtje in het werk stelt om de aandacht van het lokale grut op zich te vestigen. De kieslijst bevat, na veel gestoei, hoofdzakelijk familieleden van de eerste vijf kandidaten, maar so what, met een opsomming van twee dozijn plaatselijke hotemetootjes stralen we toch iets uit van robuust en populair.
Het gaat uiteindelijk natuurlijk om de inhoud, het programma, zaken waar je voor staat als klein onderscheidend genootschap en daar zitten op lokaal niveau nogal wat persoonlijke en vooral kleinschalige belangen tussen. Als lokaal collectief wil je je onderscheiden van de landelijke politiek omdat de plaatselijk ondervonden problemen nu eenmaal anders liggen dan die binnen het nationale platform, maar daar zit nu net de angel, het probleem, de uitdaging. Het gaat uiteindelijk om het trekken van stemmen en dan is veel bla-bla of het formuleren van onhaalbare ambities niet zo handig. Alleen de boomwortelproblematiek in de Bloemenbuurt is weer wat smal, het invoeren van kattenbelasting kreeg geen draagvlak en het kopiëren van de standpunten van de andere kleine kluitjes scoort ook niet lekker bij de anderhalve man en een paardenkop die bereid is om straks nog even wat aan vergelijkend onderzoek doen, alvorens het vakje in te kleuren.
Samenvattend betekent dat in de meeste gevallen dat men het kruit droog houdt en verzandt in algemeenheden. ‘We zijn voor goed onderwijs, veilige wegen, zorg op maat, lage belastingen en we luisteren vooral heel erg goed naar de burger, maar ook naar de ondernemer en zelfs naar de agrariër’. Dat is globaal hetgeen we nastreven en dan ontstaan straks dilemma’s, tegenstrijdigheden, het toegeven aan, het inschikken, of het zoeken naar een partner of een onvoorziene bondgenoot. Verder moeten we het belang van de lokale politiek vooral niet overdrijven. Tachtig procent van het gemeentelijk beleid is opgelegd door de overheid en is dus een kwestie van uitvoeren. Voor het overige huurt de gemeente voor het afdwingen van lokaal draagvlak nog eens voor vijftig procent externe adviesbureaus in, zoekt men bij de besluitvorming steeds de gulden middenweg en waait een ieder doorgaans vooral mee met de maalstroom van vlakke beschouwingen.
Ik lijk dus erg kritisch te zijn op de handel en wandel van lokale verkiezingen, maar ondanks alle bedenkingen ben ik in mijn wijk aan het flyeren geslagen, vooral uit solidariteit met welwillende, vrijwillige uitslovers. Omdat ik niet betrapt wil worden tijdens die PR-activiteit, vindt deze grotendeels plaats in de twilight-zone, het schemerdonker. Het bijkomend effect van zo’n activiteit is een gezonde herwaardering van postbodes en bezorgers, want bij lang niet alle woningen is de brievenbus op een bezorgvriendelijke manier gemonteerd, moet je eerst via een
piepend hekje en een knerpend, lang grindpad de beoogde anonieme gang naar de bus afkuieren, om dan uiteindelijk niet alleen een brievenbus met een ‘Nee-sticker’ aan te treffen, maar ook nog een episteltje met een hilarische tekst ‘voor de parket bezorger’. Dat laatste gevalletje compenseert dan het gevoel van ongenoegen weer ruimschoots. Over twee weken weet ik of mijn partijtje haar huidige zetel behoudt, of er wellicht nog één bij komt en sta ik zelf op een veilige plek zeven, want onder ons gezegd, politiek is helemaal niet mijn ding, een belangwekkende en – toegegeven – wat late constatering, ingegeven door veel te veel geleuter over niets en een massaal getrek aan dooie paarden.
Op 18 maart, zeg maar gelijktijdig met het gehoopte bestand in de Oekraïne, weten we waar we aan toe zijn. De lokale bevolking van mijn gemeente kan uiteraard altijd aan de bel trekken voor een persoonlijk adviesje. Ik kom graag langs voor een babbel, zeker als daar een neutje bij wordt geserveerd.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie