Vanaf de jaren vijftig deed mijn bloedeigen mams mee aan de toenmalig nieuwe en uit de VS overgewaaide 
plastic rage. De Tupperware-party’s stonden hoog op de agenda van de serieuze huisvrouw en bij ons thuis vond verschillende keren zo’n afgrijselijke gebeurtenis plaats, waarbij een vrouwelijke en in mijn herinnering met sjaaltje uitgeruste hostess de producten in de huiskamer mocht aanprijzen, in het bijzijn van de speciaal genodigde kneuterij uit het dorp. Ik heb er net geen trauma van overgehouden, maar dat het hier ging om één van de absolute truttoppunten was helder. Tupperware zag kans om in honderden soorten en maten alle voedingsmiddelen een eigen bewaarplekje te geven, luchtdicht afgesloten door een vernuftig dekseltje-met-lipje, waarmee de houdbaarheid van het restje stimpstamp aanmerkelijk werd vergroot. Geen enkel voedsel was veilig voor de opbergwoede van Tupperware. De drie resterende blaadjes sla of een half speklapje, alles ging in het plastic en de niet eens zo grote koelkast lag destijds vol met het meest uiteenlopende scala aan ronde, vierkante, ovale of platte kunststof bakjes, die – dat dient gezegd – vrijwel een mensenleven mee gingen.
De aanloop naar de verkiezingen van 17 maart wordt ook fors kunstmatig opgeleukt, sociaal-mediaal gestimuleerd of soms begeleid door snedige en niet zelden van onbegrijpelijke taalfouten voorziene quotes in de dagbladen, met vooral eenmalige en zeer tijdelijke beloften, op TV uitvergroot via het debat, zoals afgelopen zondag. Ik heb vanaf de ooghoeken hooguit 15 minuten naar deze wanvertoning op RTL gekeken, want het was blamerend wat zich daar afspeelde. Mark had de haartjes niet alleen laten knippen, maar ook wat bijgedonkerd, bij de rest zat de krul er eveneens aardig in, behalve dan bij Frits Wester, die weliswaar een paar afkickmomenten wijzer is, maar desondanks niet slaagde in zijn pogingen om een zinvolle discussie op gang te krijgen die ergens over ging.
De jongelui stonden in een halve cirkel rond de gespreksleider, waren uiteraard bekend met de voorgesneden items die op het menu stonden van dit volkomen zinloze rendez-vous, dat geen moment het niveau van een gedachtewisseling ontsteeg, en nooit ontaardde in een ouderwets dispuut. Alle politici wachtten ogenschijnlijk ontspannen en deemoedig hun beurt af, peuterden wat kunstmatig in de neus om via de geijkte volgorde en patronen een schijnaanval in te zetten via het voorgewende belang van sociale woningbouw, een gezonde economie of beter onderwijs. Het verrassingselement ontbrak volkomen en het meest gênante item was weer voorbehouden aan Geert Wilders toen hij het door een ogenschijnlijke forse stoornis van z’n hippocampus werkelijk aandurfde om Zwarte Piet nog eens van stal te halen.
???
Lilian Ploumen was de grote afwezige, door een merkwaardige formulering van de toelatingseisen door RTL, maar zal juist door die absentie misschien wel het best hebben gescoord, wellicht een mooie reden om pal voor het volgende debat corona voor te wenden en allerlei heersende lijsttrekkerstwijfels te beteugelen. Voor de rest was de sfeer net zo onthutsend potsierlijk als tijdens de Tupperware-party’s van destijds, waarvan nu is aangekondigd dat ze voorgoed uit het huiskamerbeeld verdwijnen. Grote winnaar is straks toch weer Rutte, maar dat komt vooral omdat hij als geen ander in staat is om niet te verliezen en dus een politieke levensduur bezit die Tupperware-achtige vormen begint te krijgen. Verder blijft alles tot vervelens toe hetzelfde en zal straks ook geen van de kleine nieuwe partijen ook maar een fractie scoren van wat in de buurt komt van een kiesdrempel, ondanks de toeslagen, ondanks Groningen, ondanks de belastingen en met dank aan corona. Nog twee weken nadenken…’t is lastig.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie