We zitten alweer op de derde kerstdag, een dag waar iedereen naar uitkeek, omdat die eerste twee in het teken stonden van een gefrustreerde en vooral alternatieve en beperkte viering, met kerstcadeaus die in veel gevallen bestonden uit een mix van wasbare design-mondkapjes, virusafstotende handschoenen, quarantainebordspellen met smetvrije dobbelstenen, sierlijke tafelscheidingswandjes, een meetlat van 1,5 meter voor algemeen gebruik of een handboek met duizend praktische tips om corona te overleven, 12e druk inmiddels, en voorzien van een illustratief stripboekje met De Avonturen van Ab Osterhaus. Verder leg ik de laatste hand aan de politieke scheurkalender 2021 met spotprentjes van 365 Trump-incidenten, een bonte verzameling van 62 Forum-anekdotes en een samenvatting van Boris’ Brexit-bokkesprongen.
Om de stemming er verder in te houden scoort misschien ook een liedboek hoog in deze doldwaze komkommertijd, en daarbij moest ik plotseling denken aan de vrolijkbedoelde klassieker ‘pak al je zorgen in je plunjezak en lach, lach, lach, waarvan het Engels origineel – ter info – in 1915 werd geschreven door ene George Henry Powell, als stimulans voor Britse soldaten om welgemoed het slagveld van WO-I te betreden met een 100% sneuvelkans in de loopgraven.
Zie daar wat bespiegelende zaken die me zoal te binnen schoten in de dagen van Bethlehem en de herders, in de aanloop naar de drie koningen.
Gelukkig kunnen wij altijd nog terugvallen op die ene van onszelf, Willem, onze beetje-domme-vorst, onze ijdele hoop in bange dagen, de keizer van de alliteratie, gelet op zijn majestueuze woordkeus bij de term ‘manische meningenmachine’. Die kwinkslag had zijn RVD-tekstschrijver zo grappig bedacht, dat Wimpie er een spontaan vraagteken van op z’n voorhoofd kreeg. Verder stond hij er weer kloekmoedig bij, onze koning, die weer koddig en klunzig vanuit zijn kasteel het klootjesvolk een gekunstelde en vooral keutelachtige kersttoespraak voorhield vanuit zijn met kroonluchters, kolossale karpetten en kandelaars ingerichte kantoorruimte, vanwaar hij voor zijn doen kundig en in redelijk klare taal de huidige kutperiode met kapseizende kappers en caféhouders in kaart bracht, met het kwaad van de apostel Paulus als klassieke slotkanjer, alvorens wij konden gaan genieten van kip, kalfsrollade, konijn en kalkoen.
We moeten het er mee doen en gelet op de stormachtige omstandigheden en ontwikkelingen in de rest van de wereld mogen wij nog blij zijn met slechts een traditioneel incidentje te Veen, een paar rotjes op Urk en wat licht uit de hand gelopen ballorigheden te Dinxperlo en Staphorst.
Veel sterkte verder in deze laatste week van een historisch jaar.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
De vermoeidheid klinkt er een beetje doorheen, nog net niet levensmoe, maar wel het pffff-gevoel!
Hoop dat je snel weer vol power klinkt!
En Willems toespraak voelde inderdaad als een moeizaam gebeuren, een lastige bevalling, hahaha!