Over spaarrente, kernafval en de Taliban

‘Hé joh, ik zag achter hier achter het fietsenhok ineens een heleboel vreemde vaten liggen, weet jij toevallig wat daar in zit?’

‘Nou meid, geen idee maar m’n telefoon begon wel zo maar op te laden toen ik er gisteren langs liep,  zal eens navragen bij de baas’.

Recent gesprek tussen twee schoonmaaksters bij de kernreactor in Petten, althans dat had zomaar gekund want plotseling is daar alles in rep en roer. Vaten? Afval? Hebben we dat hier? Kan de gemeentereiniging niet even langskomen morgen? Oh nee, radioactief, kut, wat nu?

We hebben het niet over een derdewereldland, het gaat niet om Verriweggistan, het gaat over Petten, Noordholland, Nederland, aan de Noordzee. Radioactief afval, waar niemand aan gedacht heeft. Hier gaan koppen rollen, als het al niet rechtsreeks door besmetting komt, dan toch door zeker door het zelden vertoonde gebrek aan beleid en management. Naar Zeeland, ja, da’s mooi, maar da’s ook nog een end weg. Vervoer…..hoe dan? Op de brommer? Heeft helemaal niemand aan gedacht!!. In Nederland, land van regels, voorschriften, verboden en procedures. We laten het gewoon liggen tot daar over een paar jaar lichtgevend water uit de kraan begin te stromen.

Banken, daar heb ik het al vaak over gehad op deze site. Banken, zo ongeveer de grootste bron van irritatie die we als burger kunnen ontmoeten.

Banken stonden ooit op een – volkomen onterecht – hoog voetstuk, waren onmisbaar in de handelsbetrekkingen, bij het verlenen van hypotheken, bij verzekeringen, voor de ondernemer maar ook voor de consument. Banken trokken vroeger geld aan, tegen een vergoeding, spaarrente bijvoorbeeld en zetten dat geld weer weg tegen een iets hoger tarief, kredieten en met die constructie werden duizenden miljarden euro’s verdiend. Banken, oorzaak van de kredietcrisis en terwijl de volgende voor de deur staat is de rente gedaald naar het nulpunt, letterlijk. Vanaf volgend jaar gaan we waarschijnlijk betalen voor onze spaarrekeningen en dat komt allemaal omdat banken niet zo goed hebben opgelet, omdat banken voor nog eens duizenden miljarden aan foute hypotheken en leningen hebben verstrekt, zichzelf hebben verrijkt ten koste van de burger en de bonafide bedrijven en vervolgens laten ze ons, met hulp van de overheid, op de puinhopen zitten.

Kantoren worden gesloten, werknemers ontslagen en de consument….die gaat binnenkort weer sokken breien om daar het ooit safe geachte spaargeld weer in te proppen. Namens alle bankklanten, vroeger heetten wij cliënten, protesteer ik heftig tegen deze handel en wandel en roep ik de nationale overheden, de kredietbeoordelaars en Onze Lieve Heer op om ons te behoeden voor verdere financiele rampspoed.

Ok, m’n punt is weer gemaakt voor vandaag. Nog leuk nieuws verder, na het ontgroenen en het ontzwarten van de afgelopen week? In de categorie grappige items past eigenlijk wel de file die begin deze week in Nederland stond, na een beetje motregen. Een horrorfile werd ie genoemd, 500 kilometer, na een buitje… Wat gaan we nou binnenkort na wat mist en sneeuw meemaken?

Terwijl ik in gedachten wat aan het droedelen ben – prachtig woord voor beetje tekenen op de kantlijn van een A4-tje – lees ik nog een nieuwtje over recente aanvallen van de Taliban. Vijftien jaar geleden dacht ik dat het ging om een heerlijk, pikant Aziatisch gerecht, beetje roergebakken met kip of voorgegaarde hond, vooral lekker met sambal en ketjap, maar helaas, dat gerecht bestaat alleen maar uit blauwe bonen die met duizenden tegelijk uit Kalasjnikov’s worden geserveerd en het leven in Afghanistan en omstreken voor de bewoners tot een hel transformeren.

Afsluitertje: afgelopen zaterdag keken wij naar een aflevering van Toren C, vanuit de veronderstelling dat vrouwen soms best humoristisch kunnen zijn. In een volgende bijdrage zal ik de misvatting daarover verder uitleggen, want die werd plotseling pijnlijk groot. Ik voel wat kromme teentjes nu, maar die uitdaging ga ik aan…

See you.