Er is veel stof neergedaald in de afgelopen weken, om te beginnen in letterlijke zin, de reden ook dat pennenvruchten op deze plek even zijn opgeschort. Stofhappen, douchen in de achtertuin en dagelijks stressen bij de activiteiten van allerlei werklui hebben hun beslag gekregen via een nieuw betegeld en ingericht badvertrek. ’t Is gedoe, van een luxe soort weliswaar, maar toch gedoe. Met tegelaars, stukadoors en 
andersoortige ingehuurde jongelui over de vloer sta je twee weken lang voor dilemma’s. Nog eens koffie vragen, iets fris, koekjes, klein, groot, gebakken eitje misschien? De diversiteit in beleving van de telkens weer werk- en vooral bellustige passanten was immens, net als zaken als betrokkenheid, inlevingsvermogen, communicatievermogen en de bereidheid om mee te denken. Je wilt ze niet voor de voeten lopen, maar toch stiekem meekijken en dat vereist wat tact, geduld, veel kano’s en beschouwend vermogen.
Dat vermogen kwam ook van pas bij hetgeen zich tussen de bedrijven door in Den Haag afspeelde. Het tijdelijke parlementsgebouw aan
de Bezuidenhoutseweg 67 te Den Haag was vorige week het decor van een stuk puur volkstheater. De triomfantelijke toon van Prinsjesdag, waarop de heersende kliek zich verheugd toonde over zoveel goede voornemens, heeft intussen plaats gemaakt voor een stuk realiteitszin voor Schoof en de rest van het grut in vak K, waarbij karikaturen de eerst opkomende alliteratie vormen. Het stof van het optimistisch en vooral theoretisch geformuleerde hoofdlijnenakkoord is neergedaald, de onhaalbaarheid van veel items is bijna compleet en op de voor de hand liggende vragen rond asiel, mestbeleid en de bezuinigingen op culturele zaken kan onze zeer tijdelijke stroman-premier bij herhaling vaak niet veel meer uiten dat lichtgeïrriteerd gemompel.
Dan hebben we Pieter nog, de dit jaar meest besproken politicus, die op dit moment in Enschede aan het schrijven is geslagen met zijn nieuwe boek met als mogelijke titels Oud Sociaal Contract, Negen Verschrikkelijke Maanden of De Wanhoop Nabij, dat eind december onder de boom ligt en waarin wordt aangegeven waarom het mis ging, waarom NSC in feite niks anders is dan CDA 2.0 en waarom de grote roerganger zelf de waterlanders voortdurend zo los heeft zitten. Pieter heeft veel stof tot nadenken en is al sinds 22 november vorig jaar erg moe, van zichzelf, van Wilders, van Nederland en van de politiek. Ik ga hem op korte termijn benaderen voor een biografie, met als belangrijkste eerste vraag wat er nou eigenlijk zo fout was met die kreet ‘functie elders’, in het dossier van Ollongren, nu alweer 3,5 jaar geleden, een opmerking die toen al de onmogelijkheid van samenwerken met Pieter herbergde en die binnenkort een vervolg krijgt als vrouw Plas ook de biezen pakt omdat ze haar zin niet krijgt bij het handhaven van de nationale stapel vee.
Het is, kortom, een feest voor de neutrale kijker, en als je even door de mallotigheid van alledag heen prikt, waarbij het nieuws rond de vroegpensioenonderhandelingen is opgeschort in verband met een vroegpensioenonderhandelingsimpasse, waar een vroegpensioenonderhandelingsimpassebemiddelaar een poging doet om kar weer vlot te trekken, dan rest slechts één conclusie: geweldig land dat Nederland, met altijd weer hoopjes schrijfstof.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie