Speurend naar goed en vooral positief nieuws kwamen de afgelopen dagen een paar jofele juichitems voorbij. Met voorsprong was er het bericht over Chris Oomen, die het Algemeen Nederlands Persbureau overneemt van John de Mol. Oomen, Quote-ranglijst ergens rond plek 140, toonde naast zijn super-solvabele gezicht ook zijn sociale
versie door het ANP te beschouwen als nationaal journalistiek erfgoed, waarbij ik in een blog uit 2018 al wat tegengas gaf door de Mol te betichten van uitsluitend winstbejag, versterkt door zijn pertinente en uitsluitend op pecunia gebouwde overeenkomst met de perverse gasten van Permission Machine, een op hol geslagen Vlaamse club mafketels die onschuldige en argeloze landgenoten veel geld afhandig maakt voor het niet volgens de letter van de omstreden Wet op het Auteursrecht digitaal plaatsen van wat onbenullige fotootjes. Het ANP is nu weer terug, is weer een beetje van ons en de kwanselarij van de Blaricumse plutocraat is voorbij. Da’s hartstikke mooi. Als ik straks nog een creditnota van Oomen ontvang, geef ik een dol feestje voor al mijn lezers, dat is een plechtige belofte.
Een andere rijkaard, Jeroen van der Veer, schoof een paar dagen geleden aan bij Jeroen Wollaars en je moet tegenwoordig van goede huize komen om dan als gast met een voldaan gevoel huiswaarts te keren. Jeroen versus Jeroen dus, en Jeroen won, Wollaars! De voormalige hotemetoot van Shell/Royal Dutch was uitgenodigd om helder uit te leggen waarom hij de oorspronkelijke plannen van zijn concern om te vergroenen zo vakkundig naar de mallemoer had geholpen, met als deelantwoord ‘als we binnenkort met z’n allen niet meer kunnen tanken, hebben we een groot probleem’. Dan zakt je bek open van verbazing en de broek af en het is dus volkomen terecht dat de rechterlijke macht steeds vaker bijspringt om de grote vervuilers aan te pakken. Terwijl ik over dit interview nog wat zat na te mijmeren reed ik een paar dagen later toevallig langs het kantoor van Booking.com in Amsterdam. Ik zat op dat moment wat krap in mijn voorraad handgranaten, want je zou bijna iets overwegen als je hoort van het schandaal van de grote (Amerikaanse) graaiers, zoals dat nu naar buiten is gebracht. In een tijd dat schraalhans regeert, iedereen een
steentje moet bijdragen om deze crisis te overleven, zitten op dat kantoor een paar malloten de interne regels aan te scherpen, om de top alsnog in staat te stellen via wat maasjes in de wet bonussen van 30 miljoen bij te schrijven. Alles en iedereen, vooral de weer machteloze politiek, vond het fouter dan fout, het was niet uit te leggen, ongeloofwaardig en menigeen zwaaide massaal met het vingertje onder het roepen van een krachteloos ‘foei’. Verder ging het niet en niemand doet iets, behalve wat zwakke tweederangsvoorstellen met het advies om Booking.com te boycotten bij een volgende vakantiereservering, sowieso een goed idee omdat dan de muntjes voor 100% terecht komen bij de degenen die het verdienen. Tot zover the good en the bad.
Om deze column wat luchtiger af te sluiten moet me van het hart dat ik de mutatie van de nationale gebarentolk naar een mannelijke versie bij de persco’s als een vrij ernstige vorm van nationaal verraad beschouw. Net op het moment dat we afstevenen op het einde van de pandemie, veertien maanden nadat Irma, en later Corline ons door de crisis hebben geloodst, komen ze aanzetten met iemand van het andere geslacht, al is ie volgens veel vrouwen niet echt ugly. Namens een groot deel van ons volk protesteer ik krachtig tegen deze onthutsende en ongewenste tolkmutatie.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie