Ik ben er gek op. Goeie gesprekken kunnen me niet lang genoeg duren en de wereld anno 2023 bevat zoveel boeiende, intrigerende onderwerpen dat je nooit raakt uitgepraat, zeker als je af en toe nog eens een mening kunt ventileren in de vorm van een links statement, een groene toekomst of een ander, liefst prikkelend discussie-item. Jammer dat niet iedereen zo in elkaar zit, dat met voorsprong de meesten helemaal niet zitten te wachten op een betoog over anders consumeren, anders autorijden of een andere energievoorziening.
‘Tjoow’…
Hij is al helemaal niet spraakzaam. De balie-assistent bij onze vuilstortplaats oogt moe, licht depressief ook en kijkt zichtbaar en merkbaar uit naar z’n pensioen, ik schat over een jaar of twee. Het lastige proces rond de brengers van groen- en ander afval vereist een tweetal contactmomenten, namelijk bij het wegen van de auto voor en na de stort, zodat ie een bonnetje met zo’n oud irritant perforatierandje uit z’n Oki 380 kan pleuren, nog iets napruttelt dat lijkt op ‘nog 380 kilo tegoed’, gevolgd door een ‘tjoow’, waarna hij zuchtend achterover leunt, het raam uitkijkend met een weinig verheffend uitzicht op het depot voor chemisch afval. Achter hem doet een collega al jarenlang iets onduidelijks met aan administratief systeem, waarvan het installeren van de laatste update al sinds 2019 niet lijkt te vlotten. De sfeer binnen dit sterk gedateerde kantoor-optrekje vertoont gelijkenissen met het troosteloze vak diversen van de stortplaats, waar altijd blijkt dat de mens in het algemeen teveel rotzooi aanschaft en dat bij tijd en wijle hier maar eens dumpt.
Tjoow dus, en hij krabt zich nog eens aan z’n twee dagen-baardje, starend naar de al lege broodtrommel van moeder de vrouw en denkend aan de bruine-bonen-met-karnemelksesaus van straks. Het ohwasikmaardood-imago is helaas een beetje tekenend voor hoe we er langzamerhand een beetje bijhangen in onze samenleving en het contrast met de schrijnende beelden uit Turkije en Syrië is immens. Gisteravond keken we een tijdje naar de inzamelingsactie en de ellendige verhalen doen menig traantje wellen, vooral omdat je je geen echte voorstelling kunt maken van de catastrofe daarginds. Dan verworden alle ongemakken in dit land tot pietluttigheden en niemendalletjes. Energie-armoede is immers een luxe-probleem! Stikstof? We hebben allemaal nog een dak boven ons hoofd! Volgens de statistieken is de recessie al weer achter de rug, een ’rampspoed’ waarvan de meesten van ons niets hebben gemerkt. Betrekkelijkheid is dus bij die ontwikkelingen weer het toverwoord gebleken en onder een stortvloed aan teveel BN’ers kopen we ons schuldgevoel af met een paar tientjes naar 555 en doen we vandaag weer ons ding. De saamhorigheid binnen de samenleving bloeit even op, maar dat was ook zonder Willeke Alberti
wel gelukt, meen ik te weten. De komende weken maken die eendracht en die lotsverbondenheid weer plaats voor de oude tegenstellingen die op 11 maart een climax krijgen via een clash tussen klimaatverandering-ontkenners en klimaatverandering-bezorgden. Zo was het, zo is het en zo zal het wel blijven. De enige les die we eruit zouden kunnen trekken is die van de relativering en daar zou ik het nog wel eens met heer ‘tjoow’ over willen hebben. Koester je plek, je baan, je inkomen, je dak boven het hoofd en je bruine bonen. Denk ook vooral niet dat pensioen een zaligmakende gebeurtenis is, want dan zou het wel eens knap tegen kunnen vallen straks.
Tjoow…!
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Wil je mij alsjeblieft van je lijst van lezers verwijderen? Ik word misselijk van hoe je demonstranten beschrijft.
Ok, de manier waarop ze demonsreerden keur ik ook niet goed maar het zijn geen boerenpummels of neandertalers ed. Je discrimineert als een lid van de partij van Baudet. Ik wil niets meer met jou te maken hebben. Je hoeft het niet te begrijpen als je mij maar schrapt. Wat erg ben jij zeg!