Rusteloos word ik van deze winter. Voor m’n gevoel heeft de zon al een paar maanden niet geschenen en hoe snel zijn we dan die prachtige zomer van 2018 al weer vergeten. Ongeduldig wacht ik het moment af, de eerste dag met 12 graden Celsius, droog en een zwakke wind, de startcondities voor het wielerseizoen. In de schuur staat ie te trappelen van ongeduld. Het stalen rosje is gesmeerd en opgepoetst, het tellertje is gereset, de bandjes op 7 atmosfeer. Ik tel de dagen af en controleer mijn wielerschapje in de inloopkast. De sokjes liggen klaar, net als de zwarte strakke, maar comfortabele broek met bretels en het zachte zeemlederen stukje ten behoeve van de edele delen, het sweatshirt om het vocht op te vangen na weer een colletje, de handschoentjes van de Pedaleur, fijne grip op het ingetapete stuur, de bandana ter bescherming van m’n bovenkant en dan nog helm en zonnebril van het merk Incognito, want al te veel herkenning kan funest zijn in het buitengebied. Tenslotte de klikschoentjes, vooral pas op het laatst omdat je eigenlijk geen meter kunt lopen op die krengen. Eind februari kan het zo maar zover zijn. Alles staat klaar en met een paar koekjes, twee euro en de telefoon in de achterzak kunnen we op pad, het ontstijgen van de winter, het afscheidnemen van de donkere dagen, het ontsnappen aan een depressie en het achterlaten van hoest en verkoudheid. Kortom, het voorjaar lonkt en transporteert straks alle huidige ongemakken naar de zo hevig verlangde vergetelheid. Nog even geduld.
Maar lezers, we moeten nog even doorbijten. De regen overheerst en de zware vorst in de VS en Rusland heeft de politieke thermometer door toedoen van de twee volkomen geschifte leiders doen dalen tot het niveau van een nieuwe koude oorlog. Het INF kan worden opgeheven want van de resterende leden zal ook Groot Brittannië zich als een Brexit-verlengstuk wel terugtrekken, beraadt China zich op de volgende stappen en vraagt Macron zich vertwijfeld af wat het nut dan nog is van een solo-overeenkomst.
Het voorjaar zal straks, naast de fijne buitentaferelen, ook goede omstandigheden opleveren voor het houden van nieuwe demonstraties. Alles komt straks – in april en mei – bij elkaar. Gele hesjes, klimaatspijbelaars, ban-de-bom-activisten, pensioendemonstranten. Dat worden mega- manifestaties, die zetten straks alles op z’n kop in een lange, hete zomer. Ik zoek vast de sleutel van de kast-met-oude-spandoeken-en-de-oude-flower-powerspijkerbroek en bereidt me mentaal voor op massale bijeenkomsten in het Vondelpark en op het Malieveld.
Thijs van den Brink tenslotte, het ge- en overdreven EO-jongetje met die overdreven afhangende mondhoeken deed gisteren vertwijfelde, zwaar-christelijke pogingen om voormalig PVV’er Joram van Klaveren op andere gedachten te brengen nadat ie om mediageile redenen was bekeerd tot de islam. Thijs bewoog hemel en aarde om verbijstering, ontsteltenis en ontzetting te veinzen na de in zijn ogen ongehoorde geloofsmutatie, maar het effect was nihil. Van Klaveren krijgt alle aandacht, z’n boek gaat goed verkopen en over een paar jaar volgt berouw en verschijnt het volgende verhaal: ‘Waarom terug?’
See you.
Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment