Gisteren reden we er nog langs, in een naburig dorp, 5 kilometer verderop. Daar is, net buiten de bebouwde kom, recent een fors huis neergezet, dat ongetwijfeld onder architectuur is gebouwd, maar waarbij verder vooral blijkt dat de gefortuneerde bewoners geen enkele smaak hebben, omdat elk gevoel ontbreekt bij deze zorgvuldig opgestapelde betonblokken. Smetteloos wit staat het stulpje daar in een weiland te stralen, met onder de carport twee SUV’s, en bij het passeren van het tot voor kort mooie stukje buitengebied gaat de voet van het gaspedaal, om toch vooral stiekem en vanuit een soort leedvermaak dat vierkante witte bolwerk te bekijken in de hoop dat een ongelooflijke gore regenbui hier binnenkort z’n werk gaat doen. Het ergste komt nog. Vanuit de tuin hebben deze bewoners een ruim uitzicht op de landerijen en tot aan de einder wordt dat zicht niet belemmerd door vervelende obstakels, een riante aantrekkelijkheid, maar nou heeft deze bewoner kans gezien om midden op het gazon, net buiten de volledig elektrisch te openen giga-schuifpui, een levensgrote plastic koe te draperen, zomaar, als teken van landelijkheid en vanuit een zelden vertoonde wansmaak. Hoe gestoord moet je zijn om a. je geld uit te geven aan dergelijk ontsierend optrekje en b. hoe slecht is het gesteld met je geestelijke vermogens als je een kunstkoe aanschaft?
Moraal van het verhaal: smaken verschillen en dat geldt gelukkig voor alles, want nog even voortbordurend op huizen met tuinen, je treft ze ook aan met een forse hoeveel willekeurig opgestelde Griekse beelden in het achtertuintje van een doorzonwoning, met een frutselig gehuppelkut van kleine miniatuurvijvertjes in de voortuin of met keurige geharkte steentjes op een weggewerkt stukje worteldoek, aangevuld met een duurbetaalde legsteen, waardoor het geheel transformeert naar de graftombe van tante Dina. Over smaak valt weliswaar niet te twisten, maar je kunt er wel een mening over hebben.
Die heb ik ook over sommige hondenbezitters. Daar zitten ongelooflijk veel vriendelijke, aardige, leuke lieden bij, die elkaar dagelijks tijdens het uitlaten bijpraten over de gezondheid van het dier en de door buienradar voorspelde regendruppels. Je hebt ze echter ook van de meer agressieve soort, waarbij de blikken van hond en baasje veel overeenstemming vertonen en weinig goeds verraden, zodat 
het aanknopen van een babbeltje al op afstand wordt geparkeerd en je vaak quasi onverschillig op de valreep nog net de eerste straat rechts kunt pakken, gevolgd door een schalkse blik over de schouder. Toen ik vorige week een nogal vervelende digitale confrontatie had op Twitter, bleek dat een groot deel van de anonieme populisten hun hond, vaak een agressieve herder, als profielfoto had gekozen en dan wordt het beeld van zowel de populist als de hondenbezitter nog verder naar beneden bijgesteld. Bij mij in de straat woont een echtpaar, dat dagelijks enkele malen met drie exemplaren op stap gaat en ik durf te stellen dat het humeur daar niet beter van wordt, gelet op het chagrijnige smoelwerk dat beide echtelieden onafgebroken etaleren.
Verder doe ik nu al een week lang pogingen om mijn voorkeur te bepalen tijdens de talkshows op het late avonduur. Hoewel die strijd een volkomen absurd geval is van omhooggevallen en sterk overgewaardeerde TV-items en ik er door mijn afkeer van commerciële zenders 
niet echt objectief inzit, kan ik niet anders dan constateren dat Erik Dijkstra per direct moet stoppen. De vertoning van gisteravond, aan het eind van Blue Monday, vormde een voorlopig dieptepunt. Erik is een aardige en spontane jongen uit Glanerbrug, weet best veel van sport, kan leuk ouwehoeren met dikkerd Frank Evenblij, maar is absoluut volkomen ongeschikt voor het presenteren van een praatprogramma. Erik leest voor, heeft geen dossierkennis, kan niet improviseren, krijgt zichtbaar continue-informatie via z’n oortje en mist eenvoudigweg het talent voor dit soort klussen, waardoor een Peter R de Vries of een Youp van ’t Hek aan tafel de regie eenvoudigweg overnemen.
Blauwe Maandag is weer voorbij en we kijken, na een dag met veronderstelde collectieve depressiviteit, weer lekker vooruit en maken ons op voor het voorjaar, ook al heeft de nachtvorst ervoor gezorgd dat de autoruitkrabvertragingstijd vanochtend aanzienlijk was.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
het is zowel om te lachen als te huilen. Als het Universum het er niet mee eens is, zal een onvermijdelijke krachtwaardige donderslag/bliksem het gevolg zijn en die plek keer op keer wel reinigen. De mens vernietigd niet de aarde, uiteindelijk zal de aarde de mens vernietigen! Wie zijn wij als mens arrogant denkende wezens, dat wij de aarde kunnen besturen? Dat zal de aarde met al zijn natuurlijke processen zelf wel opknappen. Daar heeft de aarde de mens echt gelukkig niet bij nodig !