Zelfmoordpopulisme

Er zijn van die weken dat je je afvraagt hoe ver het morele besef van politici nog kan dalen, voordat er gekort wordt op het riante maandsalaris. Hoeveel domme, absurde activiteiten, uitspraken en tweets kun je je als democratisch gekozen vertegenwoordiger van ons volk permitteren, voordat de discussie over het voltooid leven van een populist een andere wending krijgt. In het verlengde daarvan ligt de vraag opgesloten: wie bepaalt dat?

We zijn nu toch wel een beetje klaar met het oeverloze gekrakeel in dit land. Nadat heer Baudet een nieuwe dimensie gaf aan het begrip zelfdestructie door de NS als een extreem links bolwerk te betitelen, gaat de weekprijs voor het meest onbenullige interview zonder discussie naar het gesprek tussen Eva Jinek en Dion Graus, met een zelden vertoonde vorm van gênant ongemak, waar je zelfs als doorgewinterde PVV-paljas met kromme tenen naar hebt moeten kijken. Het is al langer bekend dat deze al vaker bediscussieerde PVV-er behept is met een sinds 1975 niet meer doorontwikkeld IQ, maar als je op dit niveau als volksvertegenwoordiger meer empathie ontwikkelt met de lieve varkentjes in slachterij Westfort te IJsselstein dan met je eigen landgenoten, dan zijn de grenzen van het betamelijke toch wel erg ver overschreden. Graus en Wilders deden deze week hand-in-hand op aandoenlijke wijze aangifte tegen de mishandelingen in genoemde slachterij. Natuurlijk waren de beelden over de bedrijfsvoering daar gruwelijk, maar als je deze zeer plotseling opgestoken storm van dierenliefde afzet tegen de op dezelfde dag gepredikte haat jegens gekleurde landgenoten, dan krijg ik onbedaarlijk veel zin om de mattenklopper van Westfort eens aan te wenden om de schijnheiligheid van de tronies te poetsen. De discussie bij Jinek was dus een verbaal dieptepunt en hoewel Eva daar met haar deels gespeelde verontwaardiging nog weer dapper kijkcijfergaren bij spint zaten alle rechtgeaarde kijkbuiskindertjes stijf van de verontwaardiging op de kijkbuisdriezitsbank. Bij Adriaan van Dis vertelde de boeiende Israëlische filosoof Yuval Noah Harari het verhaal van de evolutie, de verandering van de mens door de eeuwen heen, de mutatie van de hier ooit ronddolende Neanderthaler naar de wat beschaafdere Homo Sapiens uit Oost Afrika, zoals we dat nu zijn. Gelet op het bovenstaande moeten we constateren dat er nog steeds exemplaren rondlopen waarbij die transitie nog niet helemaal is voltooid.

In Den Haag vindt op dit moment de discussie plaats over het voltooid leven, een uiterst zinvol debat, waarbij de bepalingen in de Heilige Schrift over het lot van de mens nu nog leidend zijn, althans in de ogen van de christelijke partijen. Het is voorstelbaar dat de gebeurtenissen van de afgelopen week sterk gaan bijdragen aan een herziening van de standpunten, zodat de pil van Drion in elk geval beschikbaar kan worden gesteld aan hopeloos falende parlementariërs.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice