De gewone man – een overpeinzing

Gisteren las ik de eerste hoofdstukken in Het herstel van Nederland, een boek van Bas Mesters, wijze en kundige journalist van de Volkskrant en net als iedere normaal denkende burger bezig met het zoeken naar oplossingen. Zijn verhaal gaat over een uitweg, een zoektocht naar mogelijkheden om de actuele apocalyptische fase van het mensdom, afdeling Nederland, wat te vertragen. Immers, alles is welkom om ons te verlossen van de ellende waarin we verzeild zijn geraakt. Het feit dat er nu vrijwel dagelijks allerlei schurften de straat op gaan om als fakkeldragers onze oren en ogen te pijnigen met de meest banale, platte en vulgaire gedragsexcessen is voor een belangrijk deel toe te schrijven aan de zich in te rap tempo vermenigvuldigde populistische soort. Echter, een andere conclusie kan ook zijn dat 90 procent van ons volk nog steeds normaal denkt, normaal handelt, vanuit de onderkenning dat er weliswaar iets moet veranderen, maar waarbij men uit gemakzucht en welstand helaas gewoon op de tweezitsbank blijft zitten, zonder zich te roeren, zonder actief te worden.

We zijn het er snel over eens dat het systeem fout is, dat de politiek moet veranderen, de denkwijze van Den Haag vooral. Mesters’ prachtigste voorbeeld van hoe politici denken werd gevormd door een citaat van Rutte uit 2021: ‘we hebben er veel extra geld in gestopt dus het probleem is opgelost’; dat ging over iets met onderwijs, maar kan op alles betrekking hebben. Econome Barbara Baarsma had vorige week uitgerekend dat voor het invorderen van schulden, foute toeslagen of anderszins door de overheid vaak 60 maal meer kosten worden gemaakt dan er daadwerkelijk terugkomt aan betalingen. Van de pot gerukte voorbeelden van hoe zaken anders moeten, effectiever, efficiënter, en vooral met meer draagvlak.

Hoe ga je dat veranderen?, luidt de vraag, die ook Mesters zich stelde. Hoe ga je als gewone man/vrouw bewust omdenken, van koers veranderen, inclusief de onderkenning dat de politiek niet doelbewust en met kwade opzet verkokerde visies etaleert, maar blijkbaar moet worden begeleid en ondersteund door òns, de kenners, degenen met de poten in de klei, de ervaringsdeskundigen.

Mesters wil een herstelplan op basis van bijvoorbeeld het Belgische type, met inzet van een burgerraad die jaarlijks rouleert, deels door loting wordt samengesteld. Wijze betrokken burgers, maar soms ook wel andere varianten die direct worden betrokken bij de nationale problematiek en daadwerkelijk briljante ideeën kunnen inbrengen, ter toetsing, ter controle op haalbaarheid, inclusief de verplichting van het parlement daar iets mee te doen. Een kleine IQ-test aan de voorkant lijkt me wel handig trouwens, anders zit je zo met de Willem Engel’s van deze wereld in de schoolbanken. De oplossing moet van binnenuit en van onderuit komen, omdat is aangetoond dat de elite te Den Haag veel te veel wordt gestuurd door hun eigen afstandelijke gedachtegoed, te vaak gesouffleerd door de aristocraten van de Algemene Bestuursdienst, waarvan we weten dat die elkaar de rollen, de baantjes en de lucratieve taken toeschuiven. Als dat het nieuwe elan kan worden, het nieuwe besturen, als we op zo’n manier konden komen tot werkelijk haalbare inspanningen, het herwaarderen van het politieke systeem via de inbreng vanuit het volk, waardoor een Parlement 2.0 in wording is, dan gloort er licht aan de einder.

Een beetje door-filosoferend ben ik begonnen met de voorbereiding van een demonstratie, eerst lokaal en dan zien we wel waartoe het leidt. Een betoging, een happening van welwillende en normaaldenkende landgenoten, die begrijpen dat er veel mis is, maar die ook begrijpen dat vrijwel iedereen z’n stinkende best doet. Burgers die willen bijdragen aan herstel, niet op basis van complottheorieën over kinderbloeddrinkende knurften, maar op basis van gezond verstand, met participatie van de burger, met inspraak, met items als een referendum – niet om te raadplegen, maar via een strakke, besluitvormende variant.

Ik zoek nog een paar boeiende sprekers, een paar betrokken hotemetoten die iets kunnen bijdragen tijdens deze gebeurtenis, en dat mag ook met fakkels, die vooral de kenmerken vreedzaam en verstandig moet krijgen en met het idee dat er vanuit zo’n lokaal initiatief meer tot stand komt, tot we uiteindelijk massaal worden gehoord, misschien wel ooit op het Maliehof. Het is een trigger, louter bedoeld om op een constructieve manier bij te dragen aan dat dringend gewenste initiatief om het land te redden. Wel op de barricaden dus, maar vooral zonder geweld, zonder Farmers, zonder Forum ook, met spandoeken zonder spelfouten en met inhoud, met respect en begrip, voor elkaar, voor de mensheid.

Met deze column wil ik een eerste pionnetje plaatsen, wat reacties lospeuteren en aan het uitwerken gaan met hetgeen hierboven staat omschreven. Met andere woorden: ik zoek sympathisanten voor mijn soms wat impulsieve, maar vooral uit betrokkenheid voortgekomen gedachten.

Reageer, stuur op, mail en zendt door, dan gaan we kijken wat er kan. En mocht er deze week eerst nog even een Derde Wereldoorlog tussenkomen vanuit de Oekraïne, dan stellen we de zaak even uit tot de kruitdampen zijn opgetrokken. Misschien zou zoiets ook wel relativerend kunnen werken.

See you, met dank voor de lange adem.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice