Een paar weken geleden plofte er een brief van ABNAMRO op de deurmat. ‘Heel belangrijk’, denk je dan, want waarom nog een brief in deze digitale tijd, vooral omdat ik ooit heb aangegeven geen analoge post meer te willen ontvangen, waarna iemand op het hoofdkantoor een verkeerd vinkje heeft geplaatst, en waardoor ik nog steeds word overstelpt door enveloppen met een inhoud van gemiddeld nul of generlei waarde. Het betrof dit keer een mededeling over premieverhoging van de schadeverzekeringen. Aanvang: ‘Ieder jaar informeren wij u over uw schadeverzekeringen. Hierover ontvangt u over 2 maanden bericht’……….’oh, en deze dan?’ Het komt erop neer dat ze vast willen aankondigen dat het bericht van de verhoging eraan zit te komen rond 26 april a.s., zodat ik daar mentaal op ben voorbereid, of zoiets. Reden: al jarenlang meer schade uitgekeerd dan aan premies ontvangen, blabla. De brief vermeldt dat de werkelijke verhoging nog kan afwijken, maar omdat de percentages van de verhoging volgens mijn eigen doorrekening 11,8 , 10 en 12,6 procent bedragen:
Triiiiiing…
‘Goedemiddag, met ABNAMRO, om u beter van dienst te kunnen zijn verzoeken wij u vast het rek.nr. in te toetsen’
‘Grrrrrr………shit, eeehhh, toets..toets, verkeerd, ppff….
‘Wij hebben geen opgave van u ontvangen, u luistert nu naar een keuzemenu….toets 2’
‘Al onze adviseurs zijn in gesprek, een ogenblik geduld aub’
Ruisend new-age’- muziekje op de achtergrond
‘Al onze adv ….’ –‘goedemiddag, met Angelique’
‘Blabla, brief – premieverhoging – protest, niet eens, etc.’
‘U heeft ooit een kortingsregeling van ons gekregen en die wordt nu afgebouwd’
‘Maar dat staat helemaal niet in deze brief, weet u wel waar ik het over heb?’
‘Nee, eigenlijk niet’
‘Citeer…citeer…’
‘Dat zegt me niets, ik vraag even na……’
Zacht achtergrondmuziekje, iets meer rock ter verkleining van de ontstane onrust, twee nummers verder..
‘Daar ben ik weer’
‘Fijn, en?’
‘Heeft toch te maken met die kortingsregeling, samen met de reguliere premieverhoging’
‘Dan zeg ik de zaak op’
‘Maar waarom, u zit nog wel goedkoop bij ons hoor’
‘Nee’
‘Jawel’
‘Nee’
‘Waarom zegt u nee?’
‘Omdat ik het vergeleken heb’
‘Oh, dan wordt ‘t anders’
‘Wat bedoel je’?
‘Eeehhh, wij hebben best aantrekkelijke tarieven..’
‘Weet je wel wat de omvang van de verhoging is?’
‘Geen idee, eerlijk gezegd’
‘Laat ook maar, kun je nog even dat vinkje op de juiste plek zetten bij ‘alleen digitale post’?
‘Die staat er al’
‘Zucht……dag Angelique’
Eind april volgt deel 2.
Verder prakkiseer ik me een ongeluk hoe ik nou dat raadgevend referendum van 21 maart een plekje moet geven. De sleepwet, want daar gaat het over is een lastig item, waarbij eigenlijk niemand weet wat wijs is, een item met veel tegenstrijdigheden. De wereld is in gevaar, de controlerende overheid heeft de plicht onze veiligheid optimaal te bewaken en denkt dat te doen door mijn harde schijf te scannen op risico’s, waarbij ze helemaal geen belang hebben bij mijn roerbakgerecht met spruitjes, ook niet bij mijn muziek uit de jaren zestig of de vakantiefoto’s uit 2012, terwijl mijn blogs en columns met wat kritische inhoud allang gepubliceerd zijn. Verder ben ik ook nog niet van plan een bom onder de auto van Baudet te plaatsen, dus wat gaan we nou doen? Ik wil er iets van vinden, zelfs vanuit het besef dat dit referendum qua invloed weer een wassen neus is. Toch maar veiligheid, denk ik, toch maar een standpunt ventileren?
Dat deed Hennie van der Most ook, ondernemer en woonachtig in mijn gemeente, niet echt iets om trots op te zijn overigens. Van der Most wordt gekenmerkt door een chronisch gebrek aan intelligentie, maar probeert dat manco te compenseren door een grote bek, een nogal overtrokken ondernemersgevoel, een helikopter en een grote hoeveelheid blikken met amusementsflauwekul, die hij geregeld opentrekt om het volk te voorzien van brood, kip en spelen, waarbij hij zijn Oranjedorp nog een tijdlang aan de overheid verhuurde voor de opvang van asielzoekers, niet gratis uiteraard, want zo is Hennie niet, maar tegen een forse huurprijs. Van der Most was de afgelopen jaren raadslid in Lochem, een pijnlijke vaststelling, en heeft daar scherp geageerd tegen de wijze waarop de gemeente omging met de begroting, niet inhoudelijk, maar qua communicatie en presentatie. Hij snapte er geen hol van, gaf daarom zijn eigen accountant opdracht om daar een leesbaar verhaal van te maken en publiceert nu een alternatieve begroting – de simpele begroting – in het plaatselijk sufferdje, als pure partijpropaganda vanuit zijn VVD, ‘want kijk eens wat wij voor elkaar hebben gekregen’. Dat gebeurde dus met volledige medewerking van het financieel ambtelijk apparaat, heeft duizenden interne en externe uren gekost en levert nu een plaatje op dat de doorsnee inwoner nog steeds worst zal zijn. De publicatie van het product geschiedt een week voor de gemeentelijke verkiezingen, waarna hij zichzelf terugtrekt uit de politiek en om vanuit de wentelwiek andermaal te inventariseren waar nog wat kippententen uit de grond kunnen worden gestampt. Mijn gevoel voor de sleepwet is door deze ontwikkeling plotseling wat positiever geworden, zeker als we kunnen voorkomen dat allerlei malloten zinloze activiteiten ontwikkelen.
Fijn weekend, dikke jas aan!
See you.
Leave a Comment