Een bijzondere dag. Al weer een nationale inzamelactie ten behoeve van de stumperds in Afrika, die door toedoen van extreme droogte en de eigen overheid massaal het loodje leggen. De beelden zijn indrukwekkend catastrofaal, ingrijpend en emotioneel en de hulp die moet worden geboden essentieel voor miljoenen slachtoffers. Het is alleen een druppel op de wat al te letterlijk gloeiende plaat. Waarschijnlijk komt maar een fractie van de steun terecht bij de werkelijke stakkerds, gaat er onderweg van alles mis met de concrete hulp en gaat het grootste deel van de ontzettend goedbedoelde steun verloren aan corruptie en geweld. Voor een miljoen kun je immers ook een tank kopen, dus waarom een paar ton graan? Hele volken creperen op dat continent en wekelijks komen er nieuwe milities bij die de gestorte muntjes in Mali, Somalië, Eritrea, Congo en Jemen gebruiken voor wapentuig en carnaveleske uniformen om genocide na genocide te plegen, dat alles onder het toeziend oog van onze schepper. En toch moeten we geven, toch moet de overheid hier ook veel meer doen dan de toegezegde twee miljoen eurootjes. ‘Hé Kamp en Dijsselbloem, we hebben miljarden over…..kom op met die portemonnee!’
De extreme droogte in Afrika is nu ook aantoonbaar het gevolg van de klimaatverandering, een ontwikkeling die door Trump glashard wordt ontkend, waardoor hij z’n handen aftrekt van het internationale klimaatakkoord. Even op een rijtje: het klimaatakkoord van Parijs van november 2015 is ondertekend door 195 landen, waaronder de VS. Hoe kan het nu bestaan dat diezelfde VS daar nu, na de verkiezing van een nieuwe president, z’n handen aftrekt. Wat is dan nog de betekenis van handtekeningen en akkoorden in het algemeen, als elke willekeurige opvolger met een forse hersenafwijking daar weer een streep door kan zetten? Die handtekening van Obama stond er toch namens de VS en niet namens Obama? Hoe kan een land zo verdeeld zijn dat in dit geval Californië als federale staat nog wel blijft meedoen, reden waarom onze eigen Sharon Dijksma daar, juist daar, een nieuwe klimaattop organiseert. Hulde voor dat initiatief in deze ongelooflijk Onverenigde Staten.
Afgelopen week zag ik met verbazing een nogal vreemd opgetuigde automobiel de gekste capriolen maken om een eenvoudige drempel in de weg te ‘nemen’. Extravagant modelletje met spoilers tot 2 cm boven het wegdek. Extravagante inzittenden ook met grote zonnebrillen en petten. Het geluid van dit vehikel ging alle voorgeschreven decibelmaxima te boven, maar ja, daar lag plotseling een nieuw obstakel, net de afgelopen week door nijvere wegwerkers aangebracht om de doorstroom van voetgangers te bevorderen. Gevolg: de bestuurder maakt op de drempel, als een soort spookrijder, een hoek van 90 graden met een snelheid van 2 km per uur, draait op de drempel bijna 180 graden om daarna met donderend geraas de weg te vervolgen, nagestaard door een aantal naar het voorhoofd wijzende autochtonen, onder het mompelen van ‘van de pot gerukt’,’ imbeciel’ en nog wat andere, zeer toepasselijke bijvoeglijke naamwoorden. Zo’n voertuig berijden, in dit land van drempels, chicanes, rotondes en andere hindernissen, dan is er toch veel mis in de bovenkamer van die schatjes, zeker als je vrijwel wekelijks wat nieuwe onderdelen moet laten aanbrengen.
Na de verkiezingen zijn we massaal aan het afkicken geslagen als het gaat om het aanschouwen van lulprogramma’s. Ik kan het althans moeilijk opbrengen om telkens weer te kijken naar items die een paar maanden lang niet de moeite waard werden gevonden en nu ineens als avondvulling dienen. Nare en breed uitgemeten plekjes op de lever van zieke landgenoten, de eindeloze populariteit van Disney of de annulering van een optreden van Drake…van wie? Van Drake dus, een rapper. De redacties banen zich radeloos een weg door de vrijwel lege ochtendbladen om bijzondere tafelgenoten te zoeken maar stranden op de grote post-electorale navelstaar-periode, waaruit blijkt dat het in dit land zo goed gaat dat er, buiten de politiek om, vrijwel niets te discussiëren is.
Wel interessant: de vondst van een 1,5 meter grote voetafdruk van een Sauropoda, een dino in Australië, pakweg 150 miljoen jaar geleden, een huisdiertje met een heuphoogte van pakweg 5 meter. Jurassic Park was nog kinderspel bij deze voormalige werkelijkheid. Fantastisch!
Giro 555 dus…..!
See you
Leave a Comment