Brett, Blasey en Brech

De jongste comedyserie in de VS is die met hoofdrolspelers Brett Kavanaugh (1965), door Trump voorgedragen als belangrijkste man van het Hooggerechtshof, en Christine Blasey Ford (1966). Meisje Ford beweert tijdens hoorzittingen met een geniek-trillend stemmetje in 1982 – ze was toen 16 – op een feestje te zijn aangerand door jongetje Kavanaugh, die zittend naast z’n huidige wedertrut op een ongelooflijk zuinig Kringloopbankje de Heer aanroept, een factor de in z’n hele leven tot dusver nog geen enkele rol heeft gespeeld, maar nu ten overstaan van de Senaatscommisie wel even een bruikbare functie kan vervullen. Sleutelwoord is uiteraard hypocrisie, want natuurlijk heeft hij haar in een dronken bui even in het kruis getast en waarschijnlijk maakte ze daarbij vrijwel dezelfde kreunende geluidjes als tijdens haar gerechtelijke verklaring van de afgelopen week. Het punt is dan ook allang gemaakt en het doet er niet meer toe of iemand schuldig wordt bevonden. It’s showtime again, de hele wereld hoopt dat Trump bakzeil moet halen, maar ook in dat geval krijgen tegenpartij en media uiteraard weer de wind van voren en spint hij hier garen bij. Humor van de bovenste plank, van een soort en een niveau die de toneelstukjes in Den Haag reduceren tot een oersaai, provinciaal blijspelletje.

Gerald Roethof is de advocaat van Jos Brech, voorlopig weer aangeduid als Jos B. Roethof is een vermakelijk mannetje, dat zich heeft voorgenomen dit proces te gebruiken om z’n naam definitief te vestigen. Hij doet dat met veel gevoel voor theater en geniet zichtbaar van z’n rol. Zelfs zijn loopje buiten de rechtbank heeft iets triomfantelijks, als je daar op let. Een verdachte als Jos B verdedigen, met de complete publieke opinie tegen en met een cliënt, die wordt gevierendeeld, als ie even ongezien een voet buiten de deur zet, heeft iets dappers. Advocaat-technisch kun je het bijna niet fout doen en zelfs zo links en rechts wat shockeren valt onder de noemer ‘verdediging’. Naar de buitenwereld vertellen dat de kinderporno op de laptop van Brech kwantitatief best meeviel – ‘het zijn maar honderd foto’s’ – terwijl de gevonden spermasporen vast wel door een ander op de kleding van Nicky Verstappen waren aangebracht. Het mooiste bijverschijnsel in dit soort situaties is de woede van onze collectieve peetvader Peter R(udolf) de Vries, die als raadgevend stuk verdriet de familie Verstappen bijstaat. Waarom weet eigenlijk niemand. Peter R. probeert doorlopend de beweringen van Roethof te tackelen via mediageschikte methoden en uitspraken, geaccentueerd door z’n steeds nasalere stemgeluid en met een verontwaardiging, die hij vanaf het pis-incident van Paaij flink heeft doorontwikkeld. Partij kiezen is lastig in dit geval. Met die pseudo-objectieve Roethof heb ik niet zoveel, met Peter Rudolf nog veel minder, maar sympathie voor Jos B is ook wat veel gevraagd. Dat wordt nog een lastig proces. Technisch boeiend, emotioneel zwaar voor alle betrokkenen en juridisch lastig omdat 100% bewijs waarschijnlijk ontbreekt. Vrijlating dreigt dus, en een massale lynchpartij op het Vrijthof ligt voor de hand.

Verder heb ik in toenemende mate last van de reclamepagina’s van Koopjedeal. Dat begint al met de  vraag waarom de naam geen Koopjesdeal is, en verder is het voortdurend lastig kiezen tussen een comfortabel Hoofdkussen (Hoofdletter) met Bamboo Tijk – weer hoofdletters – of een Onverwoestbare Zaklamp in militaire uitvoering met een lichtbereik van duizend meter, tikkeltje overdreven voor het maximale gebruik in de kruipruimte. Nu we het toch over reclame hebben, dat ASR-spotje. Kan iemand mij vertellen waarom volwassen reclamemakers denken te scoren met irritante stemmetjes, die stellingen uitspreken waarvan de strekking volledig de mist in gaat omdat je als kijker alleen maar let op de hinderlijke bijkomstigheden in dat spotje.

Ach, waar maak ik me druk om? In Nederland is een grootschalige terreuraanslag voorkomen, zo lijkt het. Zeven verdachten, heel knap, maar….ze hadden vrijwel geen wapens – hoewel dat een uurtje na publicatie van deze blog veranderde – geen concreet doel en geen concrete plannen. Aan de einder zie ik vaag het silhouet van Peter R. opdoemen.

See you.

Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice