Cogito ergo sum

‘Ik denk, dus ik besta.’ De beroemde Franse filosoof René Descartes, met veel wortels in onze polder, zei het rond 1620 met zoveel woorden, of liever: met zo weinig mogelijk woorden. Hij dacht nu eenmaal veel meer dan hij sprak en dat zouden vandaag de dag veel meer mensen moeten doen. ’t Is steeds vaker een kwestie van ‘numquam ego autem puto non esse, ubi primum’ wat de klok slaat – ik denk nooit, dus ik besta straks niet meer – een soort lijfspreuk van met name ernstig religieuze bevolkingsgroepen, die de laatste tijd wekelijks het nieuws ontsieren met buitensporig gedrag. Religie-gestoorden geloven doorgaans zo hard dat het zelfstandig denken op losse schroeven komt te staan, anders zijn de recente gebeurtenissen moeilijk te verklaren. Je wordt bevangen door een wrang soort leedvermaak als je de beelden ziet van ultra-orthodoxe Joden die met z’n honderdduizenden een graftombe van een oude rabbijn op een bult moeten eren en in de afdaling wat opstoppingsproblemen krijgen, resulterend in tientallen nieuwe graftombes. In India deden ze er nog een schepje God bovenop vanuit de Descartes-variant: ‘et relinquam illam quærentibus perque os elephanti capite quod est maius – ik laat het denken over aan de olifant, want die heeft een grotere kop. Als je midden in een pandemie met miljoenen tegelijk in de Ganges springt voor een spoelbeurtje vanuit de gedachte dat God persoonlijk wel zal toezien op het welzijn dan is voor vele duizenden ‘Indianen’ inmiddels het ultieme einddoel bereikt omdat diezelfde God in zijn streven om zielen te winnen vrij inhalig is. De avonturen te Urk en Staphorst laten we vandaag maar even buiten beschouwing omdat daar ongetwijfeld nog wel wat spektakelnieuws te verwachten valt in het kader van de vaccinaties, dan wel het weigeren daarvan.

Denken is dus een thema, cogito, en veel denkkracht had de ingehuurde medewerker van de Utrechtse plantsoenendienst vorige week niet in zijn bagage toen hij de specificaties wat slordig had doorgenomen van zijn opdracht om wat onkruid weg te branden bij een vervelend en wat slordig gedrapeerd traptegelwerkje in het centrum van de Domstad met de veelzeggende naam Vanishing Staircase. ’t Was even later mooi opgeruimd inderdaad, maar toen bleek dat het niet ging om onkruid, maar om een in drie jaar tijd zorgvuldig opgebouwd kunstwerk, dat daar in elkaar was gepunnikt voor 243.000 euro. De tegels zelf zijn nog niet gevanished en er zullen vast weer een keer nieuwe muurleeuwenbekjes gaan groeien.

Van een beetje ordentelijk denkwerk was onlangs ook geen sprake bij het Belgische leger, toch al geen mondiaal toonbeeld van een goed doordacht militair apparaat qua manschappen en materieel. De coördinator militaire oefeningen van onze zuiderburen had daar in een kurkdroog gebied een schietoefening ingepland en uitgevoerd, waardoor ruim 10.000 hectare natuurgebied in vlammen opging, mede omdat de enige brandweerauto in het district juist op dat moment een onderhoudsbeurt onderging. Humor, dat is ook Latijn.

Verder is het vervelend rustig aan het presidentieel front in de VS, sinds de allergrootste-denkloze-sinds-de-schepping daar sinds 20 januari j.l. het Witte Huis heeft verlaten. Biden spendeert 5500 miljard dollar aan klimaatverandering, banengroei, gezondheidszorg en corona, en doet dat zonder te pochen, zonder termen als ‘my administration’, zonder het tonen van dagelijkse handtekeningen, maar wel via een doordacht concept. Hulde, denk ik, maar het zou voor bloggers en columnisten wel prettig zijn als daar af en toe eens wat forse denkblunders zouden worden gemaakt.

Resteert de conclusie dat de denkkracht van Tjeenk Willink nogal fors is tegengevallen. De nestor komt na drie weken cogitare met de opzienbarende conclusie dat de tijd vrijwel alle politieke wonden heeft genezen, en dat de VVD met het CDA en D66 een poging moet gaan doen in de formatie. Rutte ludum lusit iterum, denk ik dan wat moedeloos, maar dat komt vast omdat ik als filosoof nog maar net ben begonnen.

See you.

Ter verduidelijking van deze lastige column:

cogito ergo sum – ik denk dus ik besta
numquam ego autem puto non esse, ubi primum’ – ik denk nooit, dus ik besta straks niet meer
et relinquam illam quærentibus perque os elephanti capite quod est maius – ik laat het denken over aan de olifant, want die hebben een grotere kop
Vanishing Staircase – verdwijnende trap
my administration – mijn regering
cogitare – denken
humor – humor
Rutte ludum lusit iterum – Rutte heeft het kunstje weer geflikt

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice