Commerciële kabaalzenders

Er was veel voetbal op TV de laatste weken, topvoetbal, fantastische wedstrijden. Het was smullen van fenomenale doelpunten, van bijna suïcidale laatste fasen, van geweldige tegenslagen en bijkomende emoties, kortom van alles wat sport zo mooi maakt. Voetbal is – op niveau – het mooiste spelletje op aard, met alle facetten die je als kijker aan de stoel doen kluisteren. Daarna pas komen wielrennen, kleiduivenschieten en synchroon zwemmen, terwijl verder ook nog de volleybalthriller van Orion uit Doetinchem een geweldig schouwspel vormde. Hulde!

Terug naar voetbal. In die sport gaat het lang niet alleen om de 22 spelers. Het arbitrale trio wordt geflankeerd door handenvol spelbewakers, die tegenwoordig aan de zijlijn en achter de monitor meekijken, meeloeren naar vermeende overtredingen of juist niet, spelbepalende en uitslagbepalende medewerkers, die het voetbal vervolmaken en voorkomen dat de verkeerde wint. Verder wordt voetbal als kijkspel besproken, uitgeplozen en geanalyseerd door wat lieden in de studio met de titel deskundige of analist, waarbij in toenemende mate blijkt dat ze niets weten toe te voegen, maar – meestal als ex-voetballer – worden uitgenodigd op basis van ingeschat verbaal spektakel. Het wordt met de week erger, met name bij de commerciële pulpzenders die ons voetbal, het topvoetbal in Europa, hebben gekaapt, met geld weggelokt bij de publieke omroep en dat is voor de Nederlander met een IQ boven de 100 vrij catastrofaal voor de oogjes en de oortjes.  Het doorgaans met lachgas uitgeruste dubieuze publiekje in de studio bescheurt zich om de grollen van de René van der Gijps en de Jan Boskamps. Met name die laatste is het vleesgeworden voorbeeld van anti-humor, van oubolligheid, van de meest verstrekkende en banale clichés, met als enige uitschieter z’n persoonlijke BMI. Boskamp geeft elke uitzending blijk van een vorm van dementie, waar mijn opoe van 96 in 1991 ver bij achter bleef. Hij weet doorgaans in die ene analyseminuut in de rust niet meer wat zich de eerste tien minuten van de wedstrijd heeft afgespeeld, kraait voor een paar duizend euro een hoop bagger bij elkaar en neemt daarnaast deel aan een reclamespotje, waarin hij samen met het nogal banale tiepje Donnie vanaf een bedenkelijke troon de Toto aanprijst. Afgelopen week roemde Boskamp het verdedigend vermogen van Engelse verdedigers in Engelse topclubs, waarbij hij en passant vergat dat het percentage Engelse spelers bij Engelse topclubs hooguit rond de 20 schommelt.

Verder doen diezelfde commerciëlen vooral hun best om tot drie seconden voor het beginsignaal, tijdens 14 minuten van het kwartier rust en direct na afloop van de wedstrijd irritante reclameblokken uit te zenden, inclusief gehoorbeschadigende aankondigingen van gewelddadige films met vooral veel vampiers en andere optimisten, waardoor je regelmatig overweegt om bij vrijwel elk pauzemoment toch maar door te zappen naar een aflevering van Ik vertrek bij Max of een Netflixje over Planeet Aarde. De geest is dol op voetbal, maar er zijn grenzen.

Wat kunnen we daaraan gaan doen? Wat is er nodig om topvoetbal gewoon terug te krijgen bij de NOS. Een referendum misschien? Demonstraties? Massaal wegzappen de volgende keer, als kijkcijferondermijnend protestgeluid? Er moet iets gebeuren lezers, voordat seizoen 2019-2020 van start gaat, anders word ik op de woensdagavond echt lid van de plaatselijke rummikub-vereniging ‘Wij maken een nummertje’.

In het verlengde van dit item ligt de vraag voor: wat doet Matthijs? Gaat ie weg, gaat ie toch meer verdienen en zo ja, hoeveel dan en waarom? ‘Matthijs, mocht je binnenkort besluiten om te verkassen vanwege een paar rotcenten, waarbij je toch wel heel erg je best moet doen om dat uit te leggen aan je trouwe en redelijk links georiënteerde publiek, weet dan dat ik nooit meer naar je uitzendingen kijk, hoe goed je ook bent en met welke kwaliteiten je jezelf ook namens TV-kijkend Nederland hebt gepositioneerd.’

Ik denk dat ie blijft, misschien met een sjoemelconstructie, maar voor die ene keer zien we dat door de vingers.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice