De eerste keer

Bij ‘de eerste keer‘ zal menigeen terugdenken aan ooit, aan vroeger, toen we alles in ons nog jonge leven voor de eerste keer beleefden. Als je daar een beetje over dagdroomt krijg je allerlei visioenen. De eerste schooldag, de eerste verliefdheid, de eerste keer voetballen, biljarten, tafeltennissen, seks uiteraard, en ook het eerste biertje, de eerste peuk en je eerste auto. Het leven staat bol van de spannende zaken tot pakweg je 25ste levensjaar. Die eerste kwart eeuw verliep achteraf gezien ook helemaal niet snel. De tijd leek eindeloos, elke dag en elke minuut waren een avontuur, het was bovendien altijd mooi weer en we werden nog niet gehinderd door de verveling van de herhaling, door sleur, door routine, kortom, door het ouder worden.

Een paar dagen geleden zat ik nog eens hevig te mijmeren toen ik mijn auto door de wasstraat wilde halen om het Sahara-zand, de vorst en andere recente narigheid weg te spoelen. Van mijn wasstraatexploitant annex garagehouder had ik ook nog eens een cadeautje gekregen omdat mijn auto vorige week jarig was – je verzint het niet – dus ging ik samen met mijn trouwe bolide even lekker gratis soppen. Ik stond het tafereel van het geautomatiseerde programma nummer 4 nadrukkelijk te observeren toen het oog viel op een jonge dame – schatting 20 – die wat onwennig in haar zwarte tweedehandsje de bocht om kwam en niet al te handig achter mij parkeerde. Het was één van haar eerst autoritjes, dat was helder, en ik mocht de hemel prijzen dat ze tot aan de parkeerstand de juiste pedalen gebruikte. Vandaag stond er weer een hoogtepunt op haar programma, her first carwash, een eng smal steegje waarbij je net ver genoeg moet doorrijden en redelijk nauwkeurig tussen de afgebakende verhoging moet stoppen, zodat alle mechanische onderdelen en borstels het beoogde schoonmaakprogramma kunnen afwerken. Twee minuten later kwam ze de deur uit met het aangekochte waskaartje, wapperend vragend welke gleuf van de wasstraat nou bedoeld was om haar attribuut in te steken, een vraag die ik als routinier bereidwillig en nieuwsgierig kon uitduiden. Haar bijrijder, een schichtig ogend en hoogstwaarschijnlijk nog splinternieuw vriendje kwam ook even poolshoogte nemen, waarna het duo alle richtlijnen en handelingen, zoals uitgelegd op een groot aan de zijwand gemonteerd bord, van buiten begon te leren. Het was een genot om naar te kijken, naar hun eerste gezamenlijke wasprogramma en toen ik even later met een stralend schoon vehikel de straat uitreed heb ik nog even 30 meter verder in de spiegel gekeken hoe ze uitermate langzaam en voorzichtig haar plekje opzocht, de handrem strak aanhaalde en zichtbaar opgewonden uitstapte voor haar eerste beurt. ‘t Is vast goed gekomen en eenmaal  thuis hebben ze samen ongetwijfeld nog lang nagenoten van dit avontuur, met de blik strak gericht op de voor het doorzonwoninkje geparkeerde en blinkend gewassen Corsa.

Zo’n anekdote onderstreept nog eens hartstochtelijk het belang van ontdekken, levenslang zoeken naar spannende items, naar nieuwe ontwikkelingen, bezigheden en ik heb me voorgenomen om deze week nog minimaal drie activiteiten te ondernemen die ik nog nooit eerder heb uitgevoerd, zoals ook Pipi Langkous dat deed, om de spanning erin te houden, om scherp te blijven en om eruit te halen wat erin zit in deze meest saaie periode sinds 1950. Op de dag dat ik deze blog schrijf sloeg ik een fijne par op hole 8 van de golfbaan. Het kan toeval zijn, of net dat extra stukje focus, ingegeven door die wasstraat. De weekendmoraal luidt dus: kijk, zoek, vind, doe en creëer, een soort extra couplet van wijlen Ramses Shaffy.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice