De overgang

Gisteravond toonde het journaal van 20.00 uur bij een ogenschijnlijk gebrek aan internationale conflicten een item over de nieuwste ontwikkeling op het vlak van intermenselijk coachingsgedrag, dat hoogstwaarschijnlijk snel wordt gevolgd door een diversiteit aan therapieën die daar bijna automatisch en commercieel gezien aantrekkelijk uit voortvloeien en waar, volgens dezelfde berichten, blijkbaar tienduizenden vrouwen in Nederland baat bij gaan hebben, vrouwen van rond de 50 jaar die massaal in de wurggreep van de overgang bivakkeren en zich geen raad weten met deze fase van het leven, waarbij ze voornamelijk verlost zijn van allerlei periodieke narigheid en zich daardoor in vrijheid kunnen overgeven aan de dingen van de dag en waarvan de al vele jaren durende stemmingswisselingen nu eindelijk kunnen worden toegeschreven aan een concreet benoemd medisch beeld, ook wel climacterium genoemd. Toegegeven, de overgang van de vrouw wordt over het algemeen intensiever ervaren dan die van de man, die het verschijnsel doorgaans afkoopt met een motorfiets, een zeilboot of een nieuwe vriendin, maar laten we wel wezen, op een vreemde manier met een mental coach over de hei gaan huppelkutten zal vast wel heilzaam zijn, maar dan toch vooral voor de portemonnee van de dienstdoende dribbelcoach met transformatie-van-de-vrouw als motiverende afstudeerscriptie. Het was komisch om te zien hoe dit rolgedrag door de betreffende dame in beeld werd gezet, waarbij de stellige indruk van een acteerprestatie slechts met veel moeite kon worden onderdrukt.

We zitten trouwens met z’n allen in de tijd van de overgang. Vanaf 1 september wordt alles anders. De herfst is in aantocht en da’s best aangenaam, want de dagelijks noodzakelijk gebleken genocide op het fruitvliegjesvolk begint knap irritante vormen aan te nemen. Ze laten zich weliswaar gemakkelijk wegstofzuigen, om daarna binnen een halfuur weer met wolken tegelijk de keuken te bestormen en de vermenigvuldigingsfactor van het grut is soms bij de konijnen af. Verder zijn we ook wel een keer klaar van Maarten van Rossem, die bij de Slimste Mens nu al weer wekenlang z’n standpunten en denkbeelden exploiteert, maar dat toch vooral doet door vrijwel alles kloterig en hufterig te vinden, deels conform de waarheid, deels ook gebaseerd op lekker betaald popiejopie-gedrag. We gaan weer naar Lubach kijken, naar prachtige documentaires op de zondagavond, naar voetbal, lekker binnen, zonder de rups, de mug, de wesp en aanverwant vlieg-tuig. De hitte van de afgelopen maanden was helemaal niet goed voor onze hersencellen, die massaal wegsmolten en afbraken, waardoor de factoren creativiteit en denkvermogen soms ernstig achteruit hobbelden en waarvan ik mogelijk andere oorzaken maar even lekker voor me uitschuif.

Verder ben ik overgegaan naar het bedenken van een naam voor de nieuwe ster HAT-P-6 B, die op 910 lichtjaren afstand staat, maar waarvan ons door de Internationale Astronomische Unie de eer is gegund die van een naam te voorzien. Het Nederlandse publiek mag naamsuggesties insturen via http://www.astronomie.nl/exoplaneetzoektnaam. Probleem wordt gevormd door de randvoorwaardelijke eisen, omdat mogelijke persoonskandidaten minimaal 100 jaar dood moeten zijn. Dat betekent dat Joop (den Uijl), Johan (Cruyff) of Fanny (Blankers-Koen) komen te vervallen terwijl ook andere kanshebbers met bovenaardse trekjes als Jomanda op voorhand zijn uitgeschakeld. Wat resteert zijn namen van steden, gebouwen of van die eeuwige, oude kunstschilders of wetenschappers en dus komen ze waarschijnlijk toch weer met de al overgewaardeerde Rembrandt of Huygens op de proppen. Misschien biedt Willem nog een escape, omdat we daar al een hele serie van hebben gehad en dan laten we stiekem in het midden over wie het gaat. Marieke Baan, voorzitter van het Nationaal Comité voor de naamgeving van de planeet is voorstander van een naam van een Waddeneiland, bijvoorbeeld Texel, met als planeet Vlieland, Terschelling  of Ameland, maar dan zitten zo Schier en Aruba in je nek te hijgen, want als het gaat om discriminatie staan we ons mannetje.

Belangrijke overgangsdatum is tenslotte 31 oktober, als het Verenigd Koninkrijk afscheid neemt van de beschaafde wereld en op het strand van Wijk aan Zee wordt uitgezwaaid door een volgens insiders nu al 50.000-koppig publiek.‘Het zal een goed afscheid zijn van een goede vriend die op een spannend avontuur gaat, maar het is misschien niet al te slim’, oordeelt organisator Ron Toekook, nogal voorzichtig. Het feest bestaat uit zittend in een ligstoel met Nederlandse friet, Franse wijn en Duits bier kijken naar Groot-Brittannië terwijl de avond, het doek en de toekomst van het Verenigd Koninkrijk samen vallen. Het heeft wel wat, ik meld me aan!

Fijne herfst.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice