De Qatar-escape

Het recente boreale optreden van onze nationale politieke paljas heeft de status bereikt van zwaar grensoverschrijdend gedrag. Gelet op zijn gelaatsuitdrukking in de laatste filmbeelden met het reptielenfragment is het waarschijnlijk dat hij zwaar onder de drugs zit, of op z’n minst wat te lang heeft zitten lezen in het grote spookjesboek van Grimm. Het kalf is nu zover afgedaald naar de krochten van de oercomplotters, dat redding niet meer mogelijk lijkt. Zelfs de meest fervente populisten haken af en de tijd is dus rijp voor maatregelen om afscheid te nemen van dit lastige en zeer overbodige tijdverschijnsel. Het is vervelend dat hij het nog voor elkaar heeft gekregen om voor nageslacht te zorgen, dus ooit zullen er ergens nog wat genetische consequenties van deze ultra-rechtse orgastische oprisping opduiken. We moeten nu op zoek naar een list en aangezien de wetgeving nog niet voorziet in eenzame opsluiting van falende volksvertegenwoordigers en een verbanning naar Elba ook niet waarschijnlijk is, moeten we wat slimmer te werk gaan.

Over een maand gaat de bliksemse boel in Qatar van start en daardoor zijn we wellicht in staat twee vliegen in één klap te slaan. Baudet toont vrij frequent aan goede sier te willen maken met de foutste regimes op aard, heeft zelfs Assad in een recent verleden nog bejubeld en vanuit die invalshoek zijn er mogelijkheden. Vanuit de politiek zit, buiten Jetten, niemand te wachten op een tripje, dus we gaan Thierry proberen te paaien met een leuke wedstrijd van Oranje, hoewel hij amper weet dat de bal rond is. We gaan hem fêteren, z’n ego nog eens strelen en we bereiden dan een onderhoud voor met de Minister van Woestijnzaken te Doha, zoiets. Dat is in Qatar de meest omvattende politieke post en in het kader van zijn hier doorlopend opgebouwde luchtkastelen kan hij daar prima met sultan-zus of sheik-zo van gedachten wisselen over de plannen voor het bouwen van bijvoorbeeld wat fata morgana’s in die godvergeten zandbak. We verpakken dat snoepreisje in een mooie wikkel en leggen hem verder nog wat in de watten met een opdracht, een missie, om ervoor te zorgen dat er daarna een vet gascontract kan worden getekend. In de kleine letters vermelden we in de overeenkomst dat hier gaat om een enkele reis zonder terugkeergarantie, en we jassen er in twee weken tijd een wetsvoorstel doorheen met als belangrijkste clausule dat stoute volksvertegenwoordigers de toegang tot ons land kan worden ontzegd. Na een paar weken voetbal, hitte en andere narigheid sturen we vrouw en kind achter hem aan, zodat hij daar in familieverband z’n verderfelijke gedachtegoed verder kan exploiteren. De status van het narcistische eikeltje heeft nu immers de fase van gedwongen afscheid bereikt, van ons, en van de samenleving.

Om geen argwaan bij hem te wekken gaan we proberen de werkelijkheid te versluieren, een strategisch spelletje aan de voorkant dat waarschijnlijk geen enkel probleem gaat vormen, gezien het feit dat de werkelijkheid van de wereld toch aan hem voorbijgaat. Voor de nog resterende 148 volgelingen van zijn gedachtegoed houden we een kortingskaartje achter de hand voor de finale van Oranje, hetgeen deel uitmaakt van het programma-onderdeel utopische zeepbellen.

Als gezelschap krijgt hij verder nog de koning toegeschoven. Willem heeft per slot van rekening een aantal overeenkomstige kenmerken, zoals daar zijn het zich verheven voelen boven het gewone volk, doen waar je zin in hebt zonder je ergens iets van aan te trekken, inkomsten ontvangen die niet verantwoord hoeven te worden, en Poetin als gemeenschappelijke vriend en en vertrouweling. Dat worden mooie weken, nu even doorpakken.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice