Een gokbeschouwing

Gokken wordt in dit vreemde land vanaf  januari 2021 door de overheid gestimuleerd en ik zit me daar nu al bijna een jaar over op te winden. Het heette voor Den Haag belangrijk te zijn om gokverslaafden gestructureerd en via formele regels naar de bliksem te helpen, onder het motto: dan verdienen wij er ook nog wat aan. Dat illegale gedoe met die syndicaten strookt immers in het geheel niet met onze gereformeerde inborst en dus moesten de gelukszoekers volgens de regels en procedures van de wal in de sloot worden geholpen. Daarbij wordt de illusie in stand gehouden dat gokproblemen kunnen worden getackeld door bedrijven verplicht te stellen een vergunning aan te vragen, met aansluitend eens per kwartaal een aanslag OB. De maatregelen waren voor veel nieuwe, maar

ook oude gokelementen het sein om alles qua reclame uit de kast te trekken en dagelijks ons humeur op de proef te stellen via schreeuwerige spotjes van Casino’s, de Postcodeloterij en, de ergste, de Toto. Voor dat onderdeel zijn de meest wanstaltige reclametrucjes van stal gehaald, met behulp van bijvoorbeeld een Wesley Sneijder, toch al geen hoogtepunt als het gaat om communicatie in het algemeen. Sneijder krijgt in het spotje een kroon, wordt gepromoveerd tot iets van Koning Toto en viert samen met een onduidelijke oerstam een nog onduidelijker feestje, samen met twee markante mannetjespoppen die een belediging vormen voor elke rechtgeaarde TV-kijker en de kansspelers in het algemeen neerzetten als pure randdebielen. Het is van een treurigheid die de infantiele stupiditeit van de verzamelde supermarktcommercials nog overtreft, versterkt door een stapel verdovende en verblindende visuele elementen, vooral omdat doorgaans de volumeknop net na het Journaal nog te hoog staat afgesteld. Je gaat soms aan jezelf twijfelen als je een paar Ster-spotjes hebt gezien.

Bij het aanschouwen van deze ontwikkelingen moet de directie van een ander goksyndicaat, ABNAMRO, gedacht hebben: ‘als ze dat geld toch over de balk smijten, kunnen wij daar mooi van meeprofiteren’. Een langdurige heisessie met de interne adviesafdeling List en Bedrog leverde een mooi resultaat op, want met de term het verslimmen van de toekomst hadden ze de bancaire najaars-klassieker in handen. Profiteren van de actuele economische situatie, geld aftroggelen als altijd en die combinatie vervolgens wegzetten in producten die als vanouds niet deugen. De Toekomstverslimmer was geboren en de dagbladen worden nu ontsierd met advertenties waarmee nieuwe groepen jonge en argeloze burgers worden verleid, gelokt met producten als een hypotheekrente van 2 procent, een spaarrente van 0 procent, een forse maandelijkse premie voor je betaalverkeer en beleggingsproducten waar slechts één zekerheid vanaf druipt: de troebele, maar altijd weer met zekerheid opdoemende woekertarieven.

Wij hebben kortgeleden een kluisje voor ons huisje gekocht, op een geheime plek gemonteerd met tweede zware bouten en beveiligd met een sleutel en een cijferslot. Mocht de keet in de fik gaan blijft ie nog een uur of twee intact, zo las ik in de gebruiksaanwijzing. Resteert nu nog een plannetje om bankloos door het leven te gaan, zo gauw de spaarrente volgend jaar negatief gaat worden.

Ondanks bovenstaand getier moet ik echter tot slot beschroomd bekennen dat ik al 30 jaar met een vast nummer meespeel in de Staatsloterij en de binnenkort te verwachten hoofdprijs dus maar in contanten laat uitbetalen. Ik ben tenslotte ook maar een mens, en ik geef een feestje voor alle bloglezers als het zover is. Die gok durf ik wel aan.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice