Geflabber

Prachtig was het! Tijdens het wat dubieuze, want Avro-programma Opgelicht was deze week een belazerde dame, zeg Jo, aan het woord, Jo oet Twente. Ze zat zwaar onder de stress door een mislukte transactie via de app Vinted, een online-kleding-uitwissel-inkoop-verkoop-kanaal, waar ze was besodemieterd door een iets slimmere dame uit weet-ik-veel-maar-in-ieder-geval-ver-weg en daardoor geld en een jas kwijtgeraakt, zonder wat invoelingsvermogen van de directie van Vinted.

‘Noôh, ik was er helemaal’ – je verwacht iets van aangeslg’n of ondersteboov’n – maar ‘t was verrassenderwijs: ‘flebberkesteeet van’, een merkwaardige toevoeging aan haar oprechte verhaal. Met stomheid geslagen was ze dus, toen bleek dat ze flabbergested bedoelde. Het moest even indalen. Als zelfs Jo-oet-Enschede al flabbergested mag worden, hoe ongelooflijk dumbstruck is Bennie-uut-Azewien dan volgende week als hij zijn pincode heeft afgestaan aan een goedsprekende, maar kwaadwillende passant in Gaanderen.

Een beetje apatisch neem je kennis van deze oplichtingpraktijkjes, zoals we daar door de jaren heen met het programma van Jongbloed aan gewend zijn geraakt. Een item over een andere gedupeerde dame, die zomaar 8000 euro heeft betaald aan een goed uitziende digitale schobbejak, die ze net via een datingsite twee keer heeft ontmoet. Dat wordt dan een thema in Opgelicht, met veel bombarie en een stuk gefilmde achtervolgingswaanzin, die, als je er echt goed naar kijkt, op z’n minst schimmig en vaag kan worden genoemd. Tuurlijk, onrecht bestrijden en aan de kaak stellen is prima, maar we zijn eraan gewend geraakt door de amusement-TV waardoor we zijn vergeten dat dit circus ook best anders kan worden georganiseerd, zonder fratsen, zonder opsmuk, zonder de ach-en-wee-kreten van de daarna nog even in de studio uitgenodigde slachtoffers, die voor een minuut zendtijd plus gratis lunch helemaal naar het Mediapark in Hilversum mochten rijden.

Flabbergasted was ik trouwens ook afgelopen maandag. De NPO doet de laatste tijd vaak licht verwarde pogingen om de kijker aan zich te bliiven binden, maar het licht ging even uit toen primetime pontificaal een complete weergave werd uitgezonden van de voetbal-oefeninterland Nederland-B tegen Japan C, vrouwen wel te verstaan. In deze pot, waar je dan nog even 2 x tien minuten naar kijkt, ging het ogenschijnlijk over de vraag wie er in 90 minuten het vaakst buitenspel kon lopen (eindstand 16-16), wie de minste kansen in 90 minuten kon creëren – aan beide kanten 1 – en tot dusver heb ik nog geen antwoord gekregen of kunnen vinden op de vraag: hebben wij in dit land nog een controlerend orgaan die het programma-aanbod kort van tevoren screent alvorens de zegen erover uit te spreken. Zelfs de trouwste kijkbuiskinderen jaag je op deze manier met een hoeraatje naar de commerciële pulpzenders. Een tikkeltje flumoxed werd ik er zelfs van en bladerend door het sterk groeiende aanbod actuele boeiende woorden van dit moment kwam ik tot slot uit bij de term pharmacovigilance, een snel populair geworden term, gebruikt bij controlemechanismen op drugs- en medicijngebruik. Het woord staat hoog in de populariteits-toptien, mede door Covid uiteraard, en wordt nu vooral gehanteerd bij de nieuwe onderzoeken naar het snelgroeiend gebruik van lachgas. Wel wat oefenen, dan heb je de term zo onder de knie: farma-ko-vi-gi-lens, met de klemtoon dus op de derde lettergreep, en let op: volgende week hebben we dit woord allemaal een paar keer voorbij horen komen. Zo gaat dat met nieuwe, populaire woorden, kijk maar naar Jo.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice