‘U bent ouder dan 18 toch?’ De verkoopster van Blokker vroeg het oprecht, toen ik bij de kassa een nieuwe keukenmes wilde afrekenen. Het zijn verplichte vragen uiteraard, maar de toon waarop ze de vraag stelde, inclusief olijke glimlach, zorgde ervoor dat ik even wegsmolt van ijdelheid.
Messen worden steeds meer verboden, althans onder jongeren. Je moet immers wel heel dringende culinaire redenen hebben om tijdens je strooptocht door de binnenstad een exemplaar van 25 centimeter in je broek te hebben hangen, zoals dat blijkbaar vaak het geval is, ook al genereert deze formulering wat dubbelzinnigheden. Verkering uit, dealtje coke mislukt, gewoon met het verkeerde been uit bed gestapt? Tsakka, je steekt even wat rond en je bent weer van je frustratie af. Zo makkelijk lijkt dat vandaag de dag te gebeuren. Ik ben bang dat we nog maar aan het begin staan van een geweldsspiraal, gevolg van allerlei ontwikkelingen die we jarenlang hebben getolereerd, waartegen nooit afdoende maatregelen zijn genomen en waardoor we nu met de gebakken peren zitten. Pubers van twaalf met een levensgroot mes achter de broekriem, klaar om een vervelende leeftijdgenoot hardhandig van repliek te dienen, als hij een keer nee zegt in plaats van ja. Messen verbieden gaat uiteraard niets uithalen, ze zijn overal in omloop en elke keukenla herbergt een aantal steekwapens. Messen symboliseren de normvervaging in het algemeen, de korte lontjes, gestimuleerd door groepsvorming op de social media, waar domme lieden zich verdekt opstellen achter de laptop en daar alle vunzigheden online zetten. Dat daar een groot stuk verantwoordelijkheid ligt bij de exploitanten van Facebook, X en de nog ergere media is een gegeven, een zekerheid, waar we vervolgens niets mee doen, omdat de macht van balletje Tusk, van Google, Apple en Microsoft onbegrensd is. Daar valt niets meer aan te doen, mits we mondiaal tot inkeer komen, allemaal tegelijk. Misschien hebben we nog een paar honderd rampen als in Marokko en Libië nodig om de inzichten bij te stellen, denk ik wel eens tijdens een mistroostig mijmerbuitje, in een doorgaans vrij vruchteloze poging om de wereldorde te overzien.
Terug naar de polder, dichtbij huis. De andere politiek kan straks best wat betekenen voor ons aller welzijn. Een coalitie met weldenkende en vooral sociaal ingestelde volksvertegenwoordigers, die echt iets willen doen aan die vermaledijde bestaanszekerheid, de inkomensongelijkheid ligt binnen handbereik. De partijprogramma’s worden langzaam maar zeker duidelijk, net als het gedraai om zotte standpunten nog even te maskeren ten gunste van de op te starten formatie op 23 november. De gebruikelijke karikaturen hebben zichzelf nu al buitenspel geplaatst, en dat zou aan de voorkant al wat inkerende helderheid moeten scheppen bij potentiële PVV en Forum-stemmers. Baudet’s vier-punten-programma bestaat uit gaswinning in Groningen, een herstart van de kolenmijnen, 130 op de snelweg en steun aan Poetin. De man is nu boven zijn eigen spotbeeld uitgestegen en dus goddank verleden tijd. Wilders doet amechtige pogingen om straks nog iets samen met de VVD te gaan doen, maar de echte coalitie gaat vast iets worden met Omtzigt, Timmermans en nog wat bijeengesprokkeld kleiner grut.
We luisteren eerst vandaag naar de resterende plannen van de bijna opgestapte club. Willem zit klaar met zijn twintig A-4’tjes en ademloos inhaleren we het voornemen om de fossiele industrie nu echt aan te pakken. Na vandaag worden de messen geslepen, vooral in figuurlijke zin.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment