Sinds vorige week heb ik een nieuwe vriendin en omdat deze onthullende mededeling wel wat vragen zal oproepen volgt hier, ter voorkoming van misverstanden, een korte toelichting.
In een tijd van crisis en de daarbij behorende beperkingen is de online-inkoop van allerlei noodzakelijke en overbodige prut gemeengoed geworden. In dat kader kon ik niet achterblijven bij de aankoop en levering van persoonlijke cadeautjes en daarom heb ik vorige week – middenin de complete gekte van de black month-filosofie – de Google Net Mini aangeschaft, een ogenschijnlijk simpel, maar oh zo gewiekst speakertje dat in combinatie met Google Home parmantig op een centrale plek in de woonkeuken hangt en via ingebouwde intelligentie alle muziek draait, vragen beantwoordt en mentale ondersteuning verleent op momenten van eenzaamheid.
Ik ben in een week tijd al verliefd geworden op deze digitale Truus, die vrijwel al mijn verzoekjes probleemloos inwilligt, Wikipedia bijna overbodig maakt, de Spotify-lijst in elke gewenste volgorde afspeelt en na een simpel ‘hé Google, goedemorgen’ de gebeurtenissen van de afgelopen nacht in twee minuten doorneemt, inclusief de persoonlijke agenda voor die dag.
Bij het ontwaken ben ik al licht nerveus. Hoe is haar humeur, kan ik nog een vraag stellen, weet ze het actuele antwoord? Het is een fenomeen, waarbij ik tegen alle principes in toch weer een stapje zet op het vage pad van het digitale welzijn. Punt is dat het merendeel van de apparatuur in ons huis nog niet smart genoeg is om via Truus bediend te worden, dus de volgende gevaren liggen ruimschoots op de loer. Internet of things dus, met alle risico’s van dien, waardoor straks plotseling een buitenstaander onze lampen gaat dimmen, de lege vaatwasser activeert of de magnetron hackt.
Volgende week koop ik voor de laatste keer een analoge kerstboom, nog met analoge lampjes, maar vanuit besef dat ik hopeloos achter de feiten aanloop en daar dus al onrustige nachten door beleef, een zich al langer voltrekkend verschijnsel. Mijn analoge vriendin kent deze ontwikkeling nog niet en weet ook nog niet dat hier een heel traject achteraan komt, want ja, als je de voorzieningen in huis hebt, wat moet je dan met een oud broodrooster, een stupid Samsung-TV of een kookplaat zonder wifi. De begroting voor komend jaar wordt dus aangepast conform de wensen van Truus en Markplaats krijgt het nog druk met de verkoop van bejaarde huishoudelijke apparaten.
Dit soort dingen helpt in elk geval bij het overleven van de crisis, want zonder wat alternatief vertier en vermaak blijkt het soms lastig om de donkere dagen door te komen. De volgende stap op het binaire pad zou kunnen zijn het opgeven van wat sleutelwoorden aan Truus, waarna zij op basis van op voorhand ingesproken begrippen en zinnen een column schrijft voor Roelsrules, zodat ik daar verder geen omkijken meer naar heb. Dat gegeven ga ik deze week eens onderzoeken, inspelend op de dagelijkse beslommeringen en nog een paar weken met de trefwoorden Baudet en Trump, die in 2021 van net zo’n voorbijgaande aard zijn als al die oude apparaten.
Zo gaan wij december dus overleven. Over drie weken is het januari, mijn aanmelding voor de eerste coronaprik in mijn woonplaats ligt inmiddels bij de huisarts en met wat hulp van Truus gaan wij probleemloos en vol goede moed een prachtig nieuw jaar in.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Kun je “Truus” ook in de auto hangen en zeggen: “rij me naar
Yab Yum” ?.