Afgelopen week bracht een Nederlandse handelsdelegatie een werkbezoek aan China. Niet minder dan 240 landgenoten, waaronder Rutte en vertegenwoordigers van 44 agrarische bedrijven likten hun vingers af bij al het lekkers dat ze daar in dit compleet maffe land kregen voorgeschoteld. Mochten we ons hier nog verbazen over wat sleepwet-achtige zaken rond de AIVD en de risico’s van de informatiemaatschappij, in het China van Xi denken ze daar heel anders over, omdat elke voetstap, elk mailtje en elke transactie volledig wordt geregistreerd en ter beschikking gesteld aan de controlerende overheid, die daar vervolgens ongelooflijk foute dingen mee doet. Maar ja, het gaat ze daar vooralsnog economisch voor de wind en dan probeer je met je VOC-mentaliteit – daar is ie weer – munt uit te slaan, al was het maar omdat er nieuwe spoorlijnen voor de alternatieve zijderoute moeten worden aangelegd. Blijft trouwens onduidelijk of wij daar met ons Fyra-verleden een bijdrage aan gaan leveren of alleen maar lering trekken uit de Chinese HSL-aanpak. Het was in elk geval een portie likkebaarden van heb-ik-jou-daar en het aantal spontane en vooral economische orgasmes van delegatievoorzitter Hans de Boer heeft op z’n minst gelijke tred gehouden met het aantal kleurrijke en overtuigende Powerpoint-presentaties van gelikte Chinese makelij over mogelijke deals, waarbij vervelende en lastige onderwerpen als mensenrechten uiteraard niet op de agenda stonden en er dus sprake was van alleen een witte lijst met aandachtspunten. De delegatie keert vandaag terug, krijgt een warm onthaal op het Binnenhof, waar volgende week ongetwijfeld vast een aantal stands wordt geplaatst voor de verkoop van de eerste berenhuiden.
Tussen de bedrijven door deed Mark – ons drukke baasje – nog wat uitspraken over de nieuwe aanvalskreten van Trump, die Syrië wil gaan bestoken met ‘mooie, nieuwe en slimme raketten’, als vergeldingsmaatregel voor de schurkenstreken van Assad. Mark wil liever volstaan met proportionele maatregelen, een term waar de vijand doorgaans niet zo heel erg van in de war raakt, omdat het gooien van een paar rotjes uit een Pipercupje boven Damascus nu eenmaal weinig zoden aan de dijk zet. Overigens heeft diezelfde Trump alweer wat afstand genomen van de eerdere uitlatingen en is hij vooral teruggefloten door zijn eigen achterban, daarin gemotiveerd door verschillende buitenlandse regeringsleiders, uit angst voor de KGB-ploert uit Moskou. De wereld kijkt, ook na de vele nieuwe onschuldige slachtoffertjes, vanaf de zijlijn toe, spreekt ach-en-wee en zwijgt vooral, want ja, economisch belang voert de boventoon en is leidend bij alle mondiale ontwikkelingen. De wereldvrede staat echter deze week weer eens op de tocht, we duimen ons een ongeluk en ik heb inmiddels mijn levensverzekering bijgesteld omdat het gevoel van een apocalyptische ontwikkeling met de dag groeit.
Arjen Lubach heeft afgelopen week vergeefse pogingen gedaan om Facebook een hak te zetten met z’n oproep om massaal te stoppen met het medium. Arjen heeft vaak prachtige items in z’n programma, maar heeft met deze actie zijn eigen mogelijkheden ernstig overschat en bovendien te laat ingezien dat zijn eigen succes voor een groot deel is gebaseerd op publicaties via Facebook en andere social media, een merkwaardig grote brok misvatting van hem en z’n doorgaans creatieve en slimme redactie. Het aandeel Facebook is, na de parmantige, koddige en amateuristisch gespeelde toneelstukjes in het Amerikaanse Congres alweer met vele procenten gestegen, heeft Zuckerberg alweer een paar miljard rijker gemaakt, waardoor de honderden miljoenen aan het medium verslaafde aardbewoners weer rustig kunnen ademhalen. Ben wel benieuwd hoe Lubach daar aanstaande zondag op gaat reageren.
Verder viel het op dat de restauratie van de Domtoren in Utrecht wordt geschat op 37 miljoen euro met een doorlooptijd van vijf jaar. Mijn persoonlijke inschatting is dat het 12 jaar gaat duren en dat de kosten oplopen naar 150 miljoen, de gebruikelijke afwijking op projectkosten die start als de inkt van het aannemerscontract droog is. Ik hou ook deze ontwikkeling weer bij voor mijn lezers en krijg het alleen wat druk met al die beslommeringen, vooral omdat Eric Wiebes op de valreep voor het weekend met de onthutsende mededeling komt dat de bandbreedte van de onderhandelingen met de oliemaatschappijen over de consequenties van het dichtdraaien van de gaskraan in Groningen nu al tussen de 50 en 125 miljard euro ligt! ‘Zoete lieve Gerritje…’
Ik hoor echter wat klopgeluiden: er staat een prachtig weekend voor de deur. Geniet ervan!
See you.
Leave a Comment