Vandaag kreeg ik een visioen, een toekomstbeeld, een verwachting ook, en vooral een stukje hoop. Dromen bepalen de laatste tijd in heftige mate de manier van ontwaken en in dat onderbewuste gebeuren soms de gekste dingen. Nadat ik afgelopen nacht in de REM-fase samen met Wesley Sneijder en een oude vriend uit Zevenaar een Romeins badhuis had geopend in de buurt van Maastricht – geweldig, waar komt het soms vandaag? –
begonnen daarna gedachten in te dalen over de stand van zaken van onze democratie, onze na een eeuwenlange strijd verworven staatsvorm. Die gedachten kregen tevens vorm na de toespraak van Joe Biden op 6 januari, waarin hij zonder hapering een krachtig verhaal neerzette over de gevaren van het populisme, de bedreigingen die onze rechtstaat te verduren krijgt. Zijn zingevende verhaal, op de man gespeeld en toch weer niet, en gevoegd bij de geschifte fakkelidioot die Sigrid Kaag deze week bedreigde, zouden best eens ingrediënten kunnen zijn die gaan indalen bij het volksdeel dat zich de laatste jaren uitsluitend heeft bediend van de social media bij het bepalen van eigen meningen en standpunten. Tuurlijk, hoop doet leven en daarom is het goed om af en toe diep na te denken over een strategie die de normaal-denkende burger in staat moet stellen de complot- en andersdenkenden te overtuigen van hun pertinente ongelijk.
Het zijn lastige overwegingen, zo in het weekend, maar een paar bespiegelingen kunnen geen kwaad en als ik stel dat wij binnen de Staat der Nederlanden nu al twee eeuwen lang behoorlijk functioneren op basis van een in 1815 opgestelde eerste Grondwet, dan is er met deze conclusie niet zo veel mis. Dat we daarna nog een paar slordige oorlogen hebben moeten doorstaan, net als wat financiële crises, treinkapingen en nog een handvol andere ongemakkelijke gebeurtenissen doet niets af aan de luxe positie en de welvaart, waarin wij ons met behulp van ons parlementaire stelsel wentelen. Zelfs de belastingdienst, onderwerp van deels terechte kritiek, heeft bijgedragen aan onze verworvenheden. Het handhaven van een democratie gaat hand in hand met bureaucratie, regel- en bemoeizucht, maar deze elementen vormen op zich en ieder afzonderlijk geen element dat zwaar genoeg is om te tornen aan de waarden die we hier, samen, in een paar eeuwen tijd hebben opgebouwd. Dat binnen een 
democratie vrijheid van meningsuiting een groot goed is, behoeft geen betoog, maar dat bij dat alles de grenzen van het betamelijke in stand moeten blijven net zo min. Thierry Baudet doet nu al jarenlang pogingen om de eerder genoemde waarden onderuit te halen. Baudet heeft als grootste hobby egotrippen en zelfverrijking en bij deze vrijetijdsbesteding doet hij Trumpachtige pogingen de aandacht van de door vals gestuurde algoritmen beïnvloede landgenoten met aanvullend nepnieuws te bewegen in de richting van een volledig foute voorstelling van zaken. De gevestigde orde, onze gevestigde orde, is weliswaar altijd wel toe aan een onderhoudsbeurt, moet soms dringend worden bijgestuurd en gecorrigeerd, maar is wel gebaseerd op de grondgedachte dat alle mensen dezelfde rechten en plichten hebben. Met Baudet is het niet alleen voortdurend de vraag uit welke boom de uil van Minerva nu weer zit te kraaien, maar braakt hij met zijn kretologie – dagelijks zo’n tien opruiende tweets – zoveel onzin uit dat zelfs de eenvoudigste boerenlul nu langzamerhand wel begrijpt dat het einde nadert. 
Ooit zag ik in een andere droom dat hij op een marktplein werd gevierendeeld en dat was kort na de absorptie van een artikel over het einde van de gebroeders de Witt in 1672. Ik gun hem straks grootmoedig een rustige oude dag, met veel pianospel en een forse vleug corona, bij voorkeur ergens op een eiland in de Indische Oceaan en intussen blijf ik hopen en verwachten. De wereld verdient het immers om beter en mooier te worden en deze blog is daarmee op de valreep verworden tot een verlate nieuwjaarswens, en een intense droom.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment