Ik denk met veel weemoed steeds vaker terug aan vroeger tijden, toen op zondagmiddag, klokslag 13.00 uur, half Nederland aan de radio zat gekluisterd om te luisteren naar ‘de toestand in de wereld’ door Gustavo Bernardo José, GBJ dus, Hiltermann, Argentijn van geboorte. Tussen 1959 en 1995 kon na het opstarten van de radiobuizen de toen nog overzichtelijke waanzin van de wereld in tien minuten worden doorgenomen en op het moment dat de zondagse bloemkool met het papje door de strot was gegleden was iedere Nederlander weer blij dat de Russen nog even wegbleven, dat vanuit de VS over ons werd gewaakt en dat Den Haag de zaakjes goed onder controle had. Zijn laatste radio-woorden in 1995 waren: ‘De tijd van eeuwige vrede is nog niet aangebroken, en dat zijn mijn laatste woorden over de toestand in de wereld, het ga u allen wel’ . De plaats van Hiltermann wordt nu ingenomen door een tiental dagelijkse talkshows, de social media, talloze radioprogramma’s, politieke, maatschappelijke en ethische discussieprogramma’s, en nog eens versterkt door honderden columnisten die allemaal vanuit een andere invalshoek hun sausje er overeen moeten gooien.
Oh, Bobby Dylan: Times They Are A Changin…….
Toch probeer ik dagelijks een stuk optimisme te hanteren bij alles wat ik doe. De wereld staat weliswaar in brand, maar zijn er ook tal van prominente Nederlanders die er niet voor schuwen om er nog een negatief schepje bovenop te doen. Zo heb ik veel bewondering van Özcan Akyal, columnist van De Stentor in Deventer en regelmatig tafelheer bij de DWDD. Özcan analyseert scherp. maar maakt nooit keuzes op maatschappelijk en politiek niveau. Hij ergert zich kapot aan het feit dat scholieren niet naar hem luisteren, maar komt niet voluit met een ‘en nou verdomme aan de kant met die dingen, koppen houden en opletten’. ‘Özcan, daar kun je juist zelf ook iets aan doen, beste jongen, kom met je voorbeeldfunctie, geef ze onder uit de zak, laat ze die smartphones tijdens je speech uitzetten, zoek de confrontatie’. Net iets te lief dus…..
Afgelopen week zaten tal van VPRO-programmamakers te treuren door het overlijden van Karin de Bok, briljante voorvrouw bij de VPRO. Ze had een einde aan haar leven gemaakt omdat ze het niet meer zag zitten. Zo jammer, want je zag al die goeie, maar nu toch verwarde mensen met een waas voor de ogen zichzelf en elkaar afvragen: wat nu? Volgens mij is er echt een psycholoog bij de VPRO nodig om het clubje weer vlot te trekken.
Dan het jongetje Tim Hofman, prachtige, betrokken en soms wat warrige, naïeve dichter met een wat overdreven ego, schrijver en columnist, die probeert de jongeren bij de politiek te betrekken. Hartstikke goed, maar hij doet daarbij net alsof de doelgroep achterlijk is, met tientallen flutfragmentjes in clipjes, taal met een bewust foute spelling(?), op een toon die 10-jarigen nog afschrikt, volgens mij niet de methodiek om 25- tot 30-jarigen over de ‘kiesdrempel’ te helpen. Samenvattend: ik weet het uiteraard weer beter, maar ik probeer wel alle invalshoeken van alle bevolkingsgroepen te doorgronden en daar ontbreekt het m.i. vaak aan. Uiteraard heb ik Tim al een adviserend mailtje gestuurd.
Gelukkig hebben we ook nog relatief klein leed in ons land, de Belastingdienst, de club die ervoor moet zorgen dat er voldoende geld in kas is om Griekenland te ondersteunen, de JSF’s te betalen, de AOW te financieren en nog iets te reserveren voor zorg en onderwijs. Deze dienst staat al een jaar of twintig ter discussie en met name het onderdeel automatisering is die hele periode al zwaar verouderd. Dat zijn bekende feiten en in plaats van harde maatregelen om daar verbetering in aan te brengen kwam Den Haag vorig jaar met een gouden vertrekpremie, waarvan zo massaal gebruik is gemaakt dat er nu bijna niemand over is om nog wat blauwe enveloppen te versturen. Wiebes, karikatuur VVD’er, die alle antwoorden ter plekke verzint, met het volgende citaat: ‘wij hadden helemaal niet gevraagd om een vertrekregeling. Wij hadden gevraagd om een keuken en kregen een douche!’ Een douche ja, een heel erg koude ook nog. Deze man is verantwoordelijk en moet nu met lede ogen aanzien dat die belangrijke dienst straks geen cent meer vangt want juist dit soort uitbundige en ridicule informatie zorgt voor een neerwaartse spiraal rond de belastingmoraal. Onbegrijpelijk… en exit Wiebes binnenkort.
Leuke afsluiter….. Ach, onze Marco van Basten heeft een vage baan bij Fifa en is een paar weken ’s ochtends aan de keukentafel gaan zitten, zich afvragend hoe hij de opdracht: ‘zorg ervoor dat ’t voetbal aantrekkelijker wordt’ vorm kon geven. Hij komt vervolgens met een tiental absurde innovaties en wordt daarop volledig afgebrand door Uefa-voorzitter Aleksander Ceferin, die de gedachten van van Basten een grap vindt en daar kan ik best inkomen. Marco gaat, omdat ie daar nu eenmaal vorstelijk voor betaald wordt even voor zitten en gooit het e.e.a. over de schutting. Niet goed? Jammer, declaratietje indienen en nog eens een dagdeeltje aan spenderen. Nou heb ik zelf ook nog wel wat leuke suggesties. De goal kan groter, dei 7.m.43 is onzin, de bal iets kleiner en de penalty doen we vanaf de 16 meter, is het gelijk over met die flauwe Panenka-balletjes.
Tot slot: ik rij weer lekker rond in een ontsjoemelde Volkswagen Golf, de interne software en mijn interne geweten hebben een positiefe impuls gehad en m’n karretje heeft nog steeds voldoende vermogen om af en toe eens lekker te planken…..niets menselijks is mij vreemd.
Beste lezers, de blog is wat lang geworden, lees ‘m desnoods in twee keer en daarom geen extra toevoegingen of filmpjes vandaag.
Heel fijn weekend en tot maandag.
See you.
Leave a Comment