Hoofdzaken

Het AMC in Amsterdam blijkt al een tiental jaren hoofden in te kopen, deels via malafide handelaren uit de Verenigde Staten. De hoofden worden voor studiedoeleinden aangeschaft en daarvoor wordt grof geld betaald, een item om maar eens even uit te diepen.

Een telefoontje met Klaas Kuitbeen, hoofd van de afdeling Inkoop, geeft uitsluitsel. ‘Wij zijn behoorlijk op onze pik getrapt door deze onthullende ontwikkeling’, aldus Kuitbeen. ‘Het nieuws over die zwendelaars in de VS stuit ons ongelooflijk tegen de borst en het feit dat deze handelaren het op deze indringende manier achter de ellebogen hebben, heeft ons knarsetandend doen toegeven, dat we een zwaar hoofd hebben in het vervolg. We moeten echter wel wat hoofd- en bijzaken scheiden’ meent Kuitbeen, ‘maar dat een deel van de transacties over de rug van de nabestaanden is gelopen, is ronduit schandalig. Mijn inkoper, Otto Okselhaar, had aanvankelijk vooral in Syrië en Irak het aanbod gescand omdat de hoofdbestanddelen daar gewoon langs de weg liggen, maar diepgaander overleg met de plaatselijke opperhoofden is uiteindelijk gestrand op wat koppigheid rond het logistieke vraagstuk. We willen in het kader van het onderzoek vooralsnog niemand een oor aannaaien, maar het hangt me behoorlijk de keel uit dat we dit soort zaken na al die jaren nog niet onder de knie hebben’ foetert Kuitbeen. ‘Nooit gedacht, dat het regelen van wat studiemateriaal zoveel voeten in de aarde zou hebben’. Okselhaar gaat volledig mee in de beschouwing van Kuitbeen. De gang van zaken in de VS heeft de wereld van het geneeskundig, anatomisch onderzoek flink op z’n kop gezet, maar over de rol van het AMC doet hij alsof z’n neus bloedt. ‘Het is weliswaar kut met peren’, stelt hij niet al te stijlvol vast, ‘maar morgen vindt overleg plaats met alle kopstukken binnen ons land. Daar zal ik nog wel even wat gal spuwen over het proces in de VS’, gooit hij de kont tegen de krib. ‘Op deze manier wordt onze goede naam verkwanseld, terwijl we met deze materie mondiaal gezien zo’n vooraanstaande positie innemen. We steken met kop en schouders boven de rest uit’.

Het hoofd van Hennie Huisman verscheen afgelopen vrijdag nog eens even bij Jeroen Pauw in de uitzending. Hennie is na z’n beperkte carrière als drummertje van Lucifer nooit het niveau van playbackshows ontstegen, maar ziet desondanks af en toe kans via een eigen museum of andere onzin een invitatie voor een talkshow te scoren, een initiatief waarvan Pauw na z’n eerste vraagstelling alweer spijt had. ‘Nou, ik dacht een procent of 15’, antwoordde onze Henny nadat Pauw hem vroeg naar het nationale werkloosheidscijfer, dat op 3,7% ligt, waarmee andermaal op blamerende wijze is aangetoond dat Hennie op lichtjaren afstand woont van de reguliere aardbewoner en bij de items uitkeringstrekkers, bijstandsniveau of andere meer-lettergrepige woorden het spoor direct bijster is, volledig in de stress schiet en verder als passant aan tafel zit, een nogal gênante vertoning.

Over gênant gesproken, in het kader van de politieke herziening in Europa – Duitsland, Frankrijk, Engeland – past een versneld terugtreden van Mark Rutte, vooral na zijn beschamende optreden van afgelopen weekend, toen hij schaterlachend een geel hesje tevoorschijn toverde. ‘Ik heb er ook één, iedereen heeft er één’, bagatelliseerde hij de groeiende, internationale opstand tegen de elite, een lange neus trekkend naar iedereen onder tweemaal modaal. Shell betaalt geen cent belasting, zo is vorige week gebleken en juist dat soort ontwikkelingen en nieuwsfeiten zouden de belangrijkste kopzorg van onze premier moeten zijn.

Het wordt ultraspannend morgen in het Verenigd Koninkrijk. Gaat May het redden met de Brexit of wordt ze politiek een kopje kleiner gemaakt?

See you.

Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice