Ikea-dagen

Omdat wij onlangs het briljante plan hadden opgevat een nieuwe wandkast aan te schaffen, die om praktische redenen veel gelijkenissen moest vertonen met het huidige exemplaar, gingen wij aan de slag met een plan van aanpak, resulterend in een project, waaraan ik in het vervolg van deze blog nog maar één zin wens te spenderen, omdat daarmee eenvoudig kan worden samengevat hoe een dergelijk initiatief in goede harmonie kan worden afgewikkeld, mits de voorraden geduld, ijver, incasseringsvermogen, lange lontjes en naastenliefde in voldoende mate op de schappen liggen.

Goed, daar gaan we.

Mijn vriendin is briljant in het leggen van contacten, dus van die eigenschap maakten wij gebruik bij het plaatsen van de van tevoren zorgvuldig uitgekiende digitale bestellijst via ikea.com, die weliswaar aan een paar wijzigingen onderhevig was, maar toch al na twee weken een vervolg kreeg door een logistiek proces zonder weerga, waarbij de oude kast een nieuwe eigenaar kreeg en wij onverdroten doorreisden naar vestiging Duiven, waar de uiterst vriendelijke jongeman bij de klantenservice ons het karretje voorreed waarvan wij de inhoud in z’n geheel en met gemak kwijt konden in de daarvoor gehuurde boedelbak, waarna wij nog steeds welgemoed naar huis togen om vanaf de volgende dag met veel optimisme aan de slag te gaan met stanleymes en schaar, zodat de aanvankelijk overzichtelijke en verpakte voorraad spaanplaat en mdf in rap tempo uitgroeide tot een immense berg meubelhout, genummerd en gecodeerd en voorzien van de al eeuwenlang gehanteerde gebruiksaanwijzingen, die vereisen dat de voorgeschreven nummervolgorde hardnekkig wordt aangehouden, hetgeen niet in alle gevallen lukte, waarna de tijdelijke demontage en herstelpogingen zienderogen meer tijd begonnen te vergen dan het tijdpad van ons plan van aanpak ons had beloofd, waarbij aan het eind van dag 1 de werkvoorraden plankjes en geduld geen gelijke tred hielden met de groei van de Besta-kast, waarbij moet worden opgemerkt dat Besta eigenlijk moet worden geschreven met een Zweedse å, die ik helaas niet beheers via het alfanumerieke toetsenbord zoals dat wel het geval is met de é, â, ë, è, ü en de ï, en waarbij tevens bleek dat Ikea weliswaar een Zweeds merk is, maar dat onze aankoop regelstreeks afkomstig was uit Slovenië, een gegeven dat de arbeid er niet gemakkelijker op maakt, ondanks het feit dat het gelukkig koud is en dit jaargetijde zich dus prima leent voor kütklüsjes als dit, waarvan je uiteindelijk toch wel knap moe en chagrijnig wordt en waarbij alle geluids- en video-apparatuur weer moet worden aangesloten met kabels, die een ontbrekende uitsparing vereisen in de nieuwe onderkast, waarbij straks wellicht nog gaat blijken dat dat ene audiokabeltje achter de inmiddels aardbevingsbestendig-vastgemonteerde kast ergens is blijven steken, waardoor het geval weer los moet worden gedraaid en waarvan de dagelijks digitaal vastgelegde procesmomenten ongetwijfeld terugkomen tijdens het kerstdiner, waar op dit moment het hoofd nog helemaal niet naar staat omdat de papieren met lachende mannetjes ons steeds harder beginnen te irriteren en de vorderingen intussen zijn aanbeland in de fase van bezinning en heroverweging, een moment waarop mijn vriendin haar vermeende specialisme op het gebied van laden en ladefrontjes ziet uitmonden in een met wederzijdse instemming gekozen ruil van een aantal onderdelen, gevolg van wat kleine meet-abuisjes, een foute inschatting van de zacht-sluitende Ikea-scharniervariant en een niet geringe overschatting van de eigen technische mogelijkheden, die ik echter zeker niet ga veroordelen, en al helemaal niet op deze plek, omdat dat gevoelige kwesties zijn die je beter op andere tijdstippen en locaties in de groep kunt gooien, maar…, beste en geduldige lezers, het doet me deugd te kunnen melden dat de kast inmiddels op de beoogde plek staat, dat we niet eens zo heel veel schroefjes, boutjes, nippeltjes, pinnetjes en palletjes hebben overgehouden, behalve dan uiteraard de imbus-sleuteltjes, waarvan wij er door de jaren heen inmiddels 86 hebben verzameld en ons dat op dat terrein niets meer kan gebeuren, mochten wij op ongewenste nachtelijke tijdstippen plotseling een reparatie moeten uitvoeren en dus rest ons een woord van dank aan alle mensen van Ikea voor het afhandelen van de bestelling, de afgifte van de eerste sessie goederen, de omruiling in tweede en derde instantie, en de telefonische afstemmingsoverleggen die ten tijde van het proces zijn gevoerd met vrijwel alle medewerkers van de vestigingen Hengelo, Duiven en nog enkele centrale locaties, waarna wij naar schatting binnen een week na vandaag de vlag uit denken te kunnen hangen, ten teken van victorie, vergezeld van de vaste intentie dat dit mijn laatste Ikea-kast was, ondanks het flashbackmoment van vijf jaar geleden, toen wij na vier dagen montage met dezelfde eindconclusie kwamen en ik nu een zin vaststel van 680 woorden, excuus!

See you.

Heb je belangstelling voor de automatische en gratis lezersservice van Roelsrules?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice