Kerstgedachten

We klagen er wat af de laatste tijd, niet het minst over het weer. Buienradar is de veruit de meest bezochte website vanaf oktober en na de melding van het KNMI dat we de natste herfst ooit beleven zak ik nog even denkbeeldig terug in mijn visuele relativeringskussens om te denken aan straks, aan ooit, aan morgen en vooral aan volgend jaar, als alles beter zou moeten kunnen worden.

Spotify gooit dezer dagen voortdurend honderd soorten kerstnummers uit onze Google Home speaker en daar zitten stomvervelende exemplaren tussen, maar omdat ik toch wel iets traditioneels in m’n donder heb, laat ik ’t berustend op me af komen, tot plotseling het kerstnummer van Keith Richards uit 1978 voorbij komt, dat ik jullie vooral niet wil onthouden, ook al is het origineel van Chuck Berry. Keith dus, met Run Rudolph Run, lekkere kerstrock!

Bij het speuren naar lichtpuntjes stellen we verder gelukzalig vast dat de hoeveelheid daglicht over een week alweer met twee minuten is toegenomen. Verder heeft de klimaatverandering ons leven grondig veranderd. In Spanje komt er nauwelijks nog water uit de kraan, hier staat alles blank, dus we moeten optimisme en vertrouwen tanken uit andere berichten. Dat vereist wat speurwerk, maar wat te denken van Glynn Simmons, een donkere Amerikaan die 48 jaar ten onrechte heeft vastgezeten, omdat hij op het moment van de hem ten laste gelegde moord 1000 km verderop aan het biljarten was. Kort na zijn vrijlating afgelopen week werd bij hem leverkanker vastgesteld en stond hij desondanks lachend op de foto. Waar klagen wij dan nog over? De man heeft bijna 18.000 dagstreepjes op de muren van z’n cel zitten turven, denkend aan dat ene moment waarop z’n onschuld zou worden aangetoond en nu, na een bijna voltooid leven kan hij binnenkort met opgeheven hoofd en triomfantelijk de hemelpoort binnenstappen. God bless his soul. Verder kwam er uit diezelfde omgeving nog meer geweldig nieuws. Het Hooggerechtshof in Colorado heeft Trump verboden deel te nemen aan de verkiezingen van 2024. Dat schept hoop en vertrouwen en daar word ik nou op de valreep van 2023 ontzettend vrolijk van, net als van een ander onderdeel van m’n vrije tijd.  

Op de kortste dag van het jaar reed ik deze week, nog bijna in het donker en door de gebruikelijke stromende regen, naar een ‘cliënt’, ergens in het fraaie buitengebied van mijn gemeente. Dat klinkt mateloos gewichtig, dat is bij het arrogante af, maar het klopt wel. Vanuit de roeping van vrijwilliger kom ik nogal eens bij oudere mensen thuis en probeer ik ondersteuning te verlenen bij administratieve rompslomp, belastingen, erfzaken, bankverkeer en andere na(r)righeid, waaronder je wordt bedolven als je niet of lastig in staat bent zelf orde in de chaos te scheppen. Die contacten zijn altijd immens waardevol, het niveauverschil is soms lichtjaren groot, maar de gesprekken zijn altijd waardevol, verrijkend en dus onbetaalbaar, naar beide kanten, zo is gebleken. Die ontmoetingen, die onderonsjes, zijn cadeautjes, die ik elke week weer met de grootste zorgvuldigheid uit de verpakking haal. 

Na deze bespiegeling wens ik jullie allen een vredige kerst, met af en toe wat droge momenten en ruimte voor bezinning, die we allen na november 2023 zo dringend nodig hebben.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice