Kies wijs

Afgelopen week heb ik mijn rode potlood weer door de puntenslijper gedraaid. We worden geacht weer een vakje in te kleuren van onze favoriete clubjes bij de provincie en de waterschappen en dat is sinds de totstandkoming van de Kieswet in 1850 nog nooit zo’n lastige klus geweest. Door versnippering van het politieke landschap, de polarisatie, het extremisme, de klimaatverandering, de natuur, de stikstof, het asielbeleid, het oneerlijk delen, het neo-liberalisme, de vluchtelingen, de oorlog, de links-rechtsnivellering, de boeren, de zorg om de zorg, de smeltende ijsbergen en nog een paar dozijn aspecten was ik wel even toe aan een kieskompasje van mijn provincie. Ben ik nog links genoeg, wat doet de provincie met de asielproblematiek, het milieu, de bouw en het fietsverkeer? De rol van die provincie is weliswaar beperkt, maar 15 maart zal toch een belangrijk ijkmoment zijn om te bepalen waar we staan in dit land. Pakweg dertig vrij lullige vragen later wist ik ’t weer, gerustgesteld, nog wat opgeschoven naar de linkerkant van het complexe spectrum, maar tegelijkertijd ongerust over allerlei parallel-initiatieven van bepaalde groeperingen. Groen Links, de PvdA en de PvdD scoren in mijn diagram het hoogst, gevolgd door D’66 en aan de onderkant moesten BBB en Forum zich inspannen om net niet van de grafiek te vallen, een opluchting omdat deze kliekjes geen enkele weet hebben van de werkelijkheid rond de nationale probleemgebieden, laat staan oplossingen weten te creëren.

Ik heb het Kieskompas ingevuld door de bril van mijn kleindochter, die daar met haar bijna vijf levensjaren nog geen enkele weet van heeft. Waar heeft zij straks de meeste baat bij? Via welke weg mag zij straks nog rekenen op een levensbestendige aarde, niet geredeneerd vanuit mijn eigen nog maar beperkte bestaan op deze aardkloot, maar met de focus op haar belang en dat van de nakomende generaties. Ik heb in de keuzes zelfs geprobeerd rekening te houden met de blijvende aanwezigheid van een beperkte veestapel. Ik denk dat de transitie naar een vleesloze samenleving nog even gaat duren omdat ik veel mensen van mijn eigen generatie ken die vrij hardnekkig weigeren om daaraan mee te werken. Die lichting zal eerst moeten uitsterven, een kwestie van maximaal 20 jaar. Vanaf pakweg 2040 moet de samenleving dus in staat worden geacht de mutatie naar anders consumeren en anders produceren te hebben gemaakt. In diezelfde periode doen we die energietransitie, zijn de de fossiele brandstoffen verwezen naar de vergetelheid en resteert de mensheid twee opties: het lukt en de aarde gaat weer een mooie tijd tegemoet, of het lukt niet en dan is ’t einde verhaal.

Na deze licht belerende en eigenwijze zinnen met filosofische inslag dan wel filosofische frasen met een tikkeltje wijsvinger nog even iets over de waterschappen. Deze instanties vormen de oudste overheidslaag in ons land en hebben nu al zeven eeuwen lang naar de pijpen van de boeren gedanst. Het is tijd dat dat verandert en onze stemmen kunnen straks dat nog actuele feodale proces beïnvloeden. Waterschappen gaan over het waterbeheer in ons land, in onze provincie vertegenwoordigd via onder meer Water Natuurlijk, een partij die haar best doet het waterbeheer van de schappen wat meer te focussen op vandaag de dag, dat wil zeggen niet alleen oog voor snelle afvoer, zoals de agrarische sector – daar zijn ze weer – dat nog steeds voorstaat, maar ook en vooral gericht op behoud, opslag en (her)gebruik, via waterbekkens en andere opties. De vermaledijde geborgde zetels zijn er nog steeds, want het proces naar een vleesstapelvrij-land zal nog wel enige tijd duren omdat zich ook binnen de agrarische sector nog een denk- en veranderproces moet ontwikkelen, waarbij de halsstarrige elementen binnen deze garde binnenkort weer de trekker pakken om de allang achterhaalde gedachtenkronkels van Mark van den Oever te onderstrepen. Van den Oever is binnen de boerengemeenschap een kenmerkende, stronteigenwijze karikatuur van het militante FDF-keurkorps van veehouders en dat gegeven moet langzamerhand gaan landen bij zelfs de meest doorgewinterde en vooral sneue cowboys van dit land.

Verder wil ik uiteraard de opinie van mijn lezers op geen enkele manier beïnvloeden, ben je gek? Iedereen redeneert immers vanuit zijn of haar eigen belang en leefwijze, maar ik heb de stellige overtuiging dat een leefbaar land op een leefbare aarde vooral in ieders belang is.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice