Ik kijk uit het keukenraam. Het is amper licht en ik zit op maandagochtend al vanaf 07.00 uit het raam te staren, in afwachting van een vrachtauto. We hebben twee weken geleden nieuwe keukenstoelen gekocht, eetkamerstoelen, en de meubelboer heeft ervoor gezorgd dat ze snel geleverd worden, conform onze wens. Twee dagen geleden kreeg ik een mailtje van boer G. te H. dat de bestelling eraan kwam en dat het tijdstip van levering was gelegen tussen des ochtends 07.10 uur en des ochtends 09.10 uur, middenin de nacht dus, en daarom loer ik hier ongeduldig in alle vroegte uit het raam. Intussen is het alweer 07.30 uur, zie ik menige buur vertrekken voor de dagelijkse hoogtepunten op het suffe kantoor en fietsen tal van forenzen mijn keukenraam voorbij, op weg naar het station of carpoolplaats en soms gestoken in een fel oranje hesje, waarvan de meerwaarde op deze heldere ochtend ontbreekt. Nog een half uur, dan vertrekken ook de twee andere buren, weet ik inmiddels uit ervaring, waarna vrijwel direct de ploeg werksters en schoonmaakmevrouwen arriveert om de zooi van de afgelopen dagen wat aan te harken.
Ik heb inmiddels het ochtendblad al drie keer doorgespit, doe het verslag van Ajax-AZ nog maar een keer, hoewel ik de wedstrijd al in z’n geheel heb gezien. Het is nu 8 uur en ik ben dus voor nop zo vroeg opgestaan, stelletje transporteikels. De Sudoku Twins liggen voor me, tweemaal per week een vreselijke uitdaging in de VK, omdat die variant binnen de categorie zeer pittig valt en ik daar normaliter het geduld niet voor kan opbrengen, ondanks veel rekenkundig geploeter. M’n overbuurvrouw vertrekt nu ook en er rijdt iemand minimaal 65 km/u over onze weg waar 30 km/u de norm is. Biden heeft gewonnen in South Carolina, meldt de krant. Nou en? De democraten zijn met hun huidige kandidatenreeks straks volkomen kansloos tegen Trump, ondanks de miljarden van Bloomberg en de kennis van Bernie Sanders.
Corona blijft het nieuws beheersen met als meest hilarische moment de spontaan in elkaar gefrutselde persconferentie van het verantwoordelijk ministerie, gistermiddag rond om 15.30 uur. Mannetjes met petjes flitsten tijdens het interview nog schalks en storend door het beeld, verplaatsten microfoons en zorgden ervoor dat zowel beeld als geluid van geen kant deugden. ‘t Was een zo amateuristisch opgezet stukje broddelwerk dat de boodschap van de persvoorlichtster volkomen verloren ging, prutswerk. Afghanistan – lees de Taliban – heeft vrede gesloten met de Amerikanen, een immense wassen neus. Bij de onderhandelingen zijn Afghanistan zelf, IS en Al Qaida uitgesloten en heeft Trump zijn rechtvaardiging van een eenzijdige terugtrekking alleen op deze wijze kunnen vastleggen, sneu mannetje.
Ik zit inmiddels al 1,5 uur te wachten en vraag me af of de twee laatste werkende buren misschien het virus hebben opgelopen, gezien het feit dat ze nog gewoon thuis zijn. In de krant dringt men aan op het benoemen van Zeeland als proeftuin voor de zeespiegelstijging. Lijkt me een beter idee dan Limburg in elk geval. Nog een columnist over Corona, je struikelt over de tekstuele oprispingen van de dames en heren stukjesschrijvers. Lubach stal uiteraard gisteravond weer de show met zijn variant op een reisbureau, gespecialiseerd in uitstapjes met een vast-en-zekere uitloop en een gegarandeerde incubatietijd, heerlijke satire … aan het eind van het filmpje dus.
De klok tikt door, 08.35 uur. Deze column is al af en nog steeds geen G. uit H. Wel mooi natuurlijk dat onze oude stoelen gisteren via Marktplaats de deur uit konden, keurig schoongemaakt en stiekem niets verteld over een paar zwenkwieltjes die niet meer helemaal op de oorspronkelijke manier gemonteerd zitten. Sommige dingen passen binnen de toegestane marge van verzwijgen, afhankelijk van de vraagprijs en nog wat variabelen zoals gedrag en identiteit van de koper zelf, ons veel te beminnelijke gedrag en door de kandidaat-kopers af te leggen afstand. Ik hoor geronk, shit, een oude SUV dondert voorbij en ik doe nog een bakkie.
De laatste werkende buurvrouw vertrekt in haar rode autootje en daar staat ie plotseling: G. uit H. Er worden zes grote dozen op de stoep bij de voordeur gekieperd, want we hebben uit zuinigheidsoverwegingen gekozen voor voordeurlevering, en daar wijken ze geen mm vanaf. De vrij dom en onbenullig uit z’n ogen kijkende chauffeur maakt eerst nog even uitgebreid en hartstochtelijk gebruik van het toilet, waarna we de rest van de ochtend kunnen nagenieten van zijn zondagavondconsumpties.
Om 08.55 uur is de transactie voorbij en ga ik maar eens een tukkie doen. ‘t Is tenslotte nog steeds maandagochtend.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment