Gistermiddag zat ik gebiologeerd te kijken naar dat heerlijke Franse wielerevenement, de Tour. Ik was net terug van een solorondje op het stalen ros, waarbij ik op de ouwe dag nog even een paar minuten de 35 km/uur had aangetikt en mezelf daarmee fors had beschouderklopt. Het peloton in Bretagne reed keuvelend met 62 km/uur de aanloop naar de slotfase van de etappe, waar ‘le Mûr’ twee keer moest worden beklommen, een steile rotbult van pakweg 1,5 kilometer tot 15%.Van der Poel sloeg op de eerste klim al z’n slag via 8 seconden bonificatie en liet zich daarna tactisch terugzakken in het peloton. Terwijl iedereen dacht ‘de man is tevreden’ ging hij er 10 kilometer later, tijdens de tweede klim en op 1000 meter van de meet, nog eens zo verschrikkelijk hard van door dat de rest op apegapen lag en slechts kon toekijken bij de overwinning van dit grootste Nederlandse wielertalent ooit. Hij rijdt vandaag in het geel en die overwinning vergoedt veel van de wanprestatie van Oranje, later op de avond. Wat heer de Boer via zijn team van modale, gemakzuchtige voetballertjes op de grasmat deponeerde was van een weerzinwekkend niveau, beschamend voor alles wat we in het verleden met de voetballerij hebben opgebouwd. Nooit eerder in de geschiedenis van het Nederlandse voetbal werd in 90 minuten tijd nul keer een doelpoging gedaan. De Tsjechen wisten niet wat hen overkwam. Natuurlijk, er zijn voordelen van deze nederlaag, zoals het per direct verdwijnen van de wanstaltige reclamespotjes van Jumbo, maar als je in 90 minuten kans ziet om geen enkele keer het doel te benaderen, een rode kaart incasseert en een aantal volkomen absurde wissels doorvoert, dan mag je als team en als bondscoach eigenlijk de grens niet meer over. Voor Depay, Wijnaldum, de Jong en de Ligt, ‘grote’ jongens met een gezamenlijk jaarinkomen van pakweg 30 miljoen euro was een foutloos balletje breed al teveel gevraagd, laat staan een splijtende dieptepass of een afstandsschot. Hier rest slechts één oplossing en dat is uiteraard het directe opzouten van Frank de Boer, vanaf dag één al bekritiseerd, terwijl nu keihard aangetoond dat die kritiek terecht was en is. Wegwezen dus.
Gek genoeg heb ik nog niemand gesproken die de uitschakeling erg vind. Vrijwel alle kenners zagen het aankomen en het verdriet van de niet-kenner bedraagt doorgaans de tijd tot het volgende biertje. We klampen ons nu vast aan België en er volgen nog prachtige wedstrijden van Frankrijk en Italië. De sportzomer is immers pas een week oud en nu al mooi, ondanks de miskleun van Oranje.
Gelukkig hadden we zondag Max Verstappen en vooral Mathieu dus om ons te voorzien van sportieve orgasmes. Wat van der Poel liet zien was – nogmaals – magistraal, majestueus, ongeëvenaard en bijna angstig goed. Wat een klasse, wat een suprematie en zelfs als je totaal niet van sport houdt kun je van dat soort momenten kippenvel krijgen. Vandaag staat er een vlakke touretappe op het programma en als we over een week de echte bergen ingaan haakt van der Poel waarschijnlijk af, maar wel met een tweede etappezege op zak, wedden?
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment