Onderzoeksbureaus

Alles wordt vandaag de dag onderzocht. De opiniepanels, de onderzoekbureaus en de analyse-instituten buitelen over elkaar heen als het gaat om het beantwoorden van vragen die doorgaans door niemand worden gesteld, die ook eigenlijk geen hond interesseren, maar desalniettemin een prominent plekje krijgen op de eerste pagina’s binnenland van de dagbladen en dan vooral in de zomermaanden, als er geen politiek wordt bedreven, de internationale oorlogvoering op een laag pitje staat en de buitenlandse conflicten in de zomermodus zijn gezet.

Onderzoek naar het gebruik van laxeermiddelen na de consumptie van een kaasfondue, de gevolgen van de droogte voor de vleermuizenpopulatie in Lochem en omstreken of de algehele consumentenwaardering voor het traploos besturen van de skelters op de bosbaan bij de Rivièracamping in Elburg levert weliswaar boeiende informatie op, maar leidt zelden tot vervolgmaatregelen en is dus nutteloos.

Vorige week meldde het Kennisinstituut Christelijke GGZ – dat bestaat echt! – de uitslagen van een onderzoek naar verslaving binnen reformatorische gezinnen, gericht op alcohol, drugs, porno en gamen. Wat blijkt: binnen één op de vijf gezinnen is één of meer van deze verslavingsvormen aanwezig en dat werd verontrustend genoemd. Gemiddeld ligt dus hooguit één op de tien reformatorische jongens of meisjes wekelijks lazarus onder de tafel en dat is, gelet op de bijbelse component van deze zegswijze niet alleen bijzonder twijfelachtig, maar bovendien merkwaardig, omdat Lazarus zelf, als tijdgenoot van Abraham, nimmer lazarus was, maar uitsluitend melaats en bedelaar. Deze laatste toevoeging is wellicht minder relevant, maar niettemin opvallend. Het zijn, kortom, net echte mensen, deze reformatorische medeburgers. Ik ben zo vrij op te merken dat één van de grootste verslavingen van deze doelgroep niet is meegenomen in het onderzoek en dat is de religie zelf, het aanbidden van de Heer, het ter kerke gaan, het aanheffen van de psalmen en het geloof als actieve vorm van vrijetijdsbesteding. Verslaving heeft als kenmerken dat je het vrijwel dagelijks nodig hebt, dat er een aanhoudende wens is tot meer, dat een groot deel van je activiteiten opgaat aan besteding van het middel en dat het middel op de duur ernstige bijverschijnselen met zich meebrengt, zowel thuis als op het werk. Religie is dus bij uitstek een verslaving omdat de aangegeven bijwerkingen in een groot diagonaal-geografisch deel van ons land regelmatig zijn aangetoond, maar gek genoeg in het onderzoek worden verzwegen en buitengesloten. Uit de cijfers zou voorts kunnen worden geconcludeerd dat in vier van de vijf gezinnen geen enkele op voorhand geformuleerde verslaving is vastgesteld en in een tijd die bol staat van de verleidingen is dat een uitermate onbetrouwbaar gegeven. Het zou dus wel eens kunnen dat het instituut niet geheel onafhankelijk is als het gaat om het onderzoek zelf en waar het gaat om de gewenste uitkomsten en het wordt dan ook tijd om eens wat vragen te stellen aan Hanneke Schaap-Jonker, als psycholoog en theoloog verbonden aan het betreffende Kennisinstituut en daarnaast bijzonder hoogleraar klinische godsdienstpsychologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Een mailtje met wat vèrstrekkende vragen over de inhoud van het onderzoek is inmiddels onderweg en ik zal uiteraard op deze plek terugkomen met de uitkomsten.

Voor het overige: vorige week had ik een gesprek met de Raad van Bestuur van het Deventer Ziekenhuis en wel over de kosten van de zorg, de doorgeslagen processen en procedures en de invloed van de burger op de gang van zaken. Dat onderhoud, indirect gevolg van een persoonlijk ingreepje, was uitermate verhelderend, voor beide partijen, waaruit blijkt dat actieve participatie vanuit het klantperspectief nooit kwaad kan, wederzijds bijdraagt aan de bewustwording rond procesverbetering en bovendien een forse toename betekent van begrip en acceptatie van hetgeen ons overkomt. Ziekenhuizen en aanverwante instellingen zijn lerende instanties, hebben doorgaans allemaal een patiënten-federatie of een cliëntenraad en het kan, zo bleek, helemaal geen kwaad om daar kennis van te nemen.

Om af te ronden: gisteren heb ik drie eikenprocessierupsvlindermotten naar het hiernamaals geholpen en daarmee een forse bijdrage geleverd aan de reductie van de overlast in 2020.

Een prettige voortzetting van deze helshete vakantieperiode.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice