Proxima, niet de zus van Maxima, maar een wellicht bewoonbare planeet. Spectaculair, fantastisch, onvoorstelbaar, wonderbaarlijk…..dat waren maar een paar superlatieven toen de ontdekking bekend werd gemaakt. Een planeet op ‘slechts’ vier lichtjaren verwijderd van ons eigen bolletje. Een planeet met een eigen zonnetje, met leefbare omstandigheden wellicht en dat allemaal op zo’n 37.842.200.000.000 kilometer hier vandaan. Nee, uiteraard kunnen we daar nu nog niet heen maar de dagen van Kirk en Spock zijn geteld en over 100 jaar is de techniek zover voortgeschreden dat dit maar zo onze reserveplaneet kan worden, een exemplaar zonder Allah’s en Lieve Heren maar met volop kansen voor een nieuwe mensheid, als die er al niet is. Ik volg het met een geweldig grote belangstelling, want daarnaast is al langer bekend dat er miljarden van dit soort planeten zijn. Dat is toch geweldig, mensen! Ik ga er absoluut aandacht aan besteden op mijn nieuwe website, die – jawel – waarschijnlijk volgend weekend live gaat. Aankondigingen volgen nog.
Wat moeten we nu denken bij die maf van een Churandy Martina, die gisteren op een enorm goed betaald atletiekcircus in Zwitserland ineens harder liep dan op de Spelen. Met de tijd van gisteren had ie een medaille gewonnen op de 200 meter. Mijn conclusie: geld is de beste motivator voor sportieve prestaties want er zijn daar nog veel andere records gesneuveld, een week na Rio.
Verder heb ik deze week via Ajax nog een halve wedstrijd kunnen constateren hoe ver het niveau van ons nationale voetbal is gedaald. Het gaat me niet eens om Ajax zelf, maar om wat je ziet als die nog steeds duur betaalde jongetjes over het veld lopen. De meeste eenvoudige kutballetjes worden ingeleverd, inzet is beneden alle peil en het belangrijkste: ze vinden het niet eens erg om te verliezen. Wat gaan we hier nu aan doen, in Amsterdam, in Eindhoven, in Rotterdam en in Zeist? Erg veel blamerender dan deze week in Rostok kan het niet worden, al roepen we al jaren dat het anders moet. Ik geef persoonlijk Peter Bosz bij Ajax nog een maand. Nog twee nederlagen en deze niets toevoegende trainer kan naar z’n moestuintje. We gaan binnenkort via de Champions League gewoon weer kijken wat de top in Europa te bieden heeft en als Philip Cocu daar nog een paar puntjes uit weet mee te sprokkelen dan is dat al heel mooi.
Verder had ik me verheugd op de Vuelta, de Nederlandse jongens in Spanje, maar na een week zijn ook die kansen alweer tot nul gereduceerd. We hebben dit jaar erg veel moeite om op de fiets te blijven zitten en, net als bij het voetbal, is ook hier een basistraining nodig, desnoods met zijwieltjes. Dat nu plotseling mijn rechterschouder wat begint op te spelen, is puur toeval, denk ik, maar insiders weten helaas waar ik het over heb.
Ok, mensen, het wordt een prachtig weekend met veel zon en warmte, dus ik beperk dit stukje tot een slordige 500 woorden, 515 om precies te zijn.
Fijn weekend, see you.
Leave a Comment