Prut

’t Is in feite een puinhoop op mijn werkkamer. Als opruimen niet behoort tot je belangrijkste competenties verwordt zo’n vertrek in de loop der jaren tot een verzamelplaats, een hok met curiosa. Wij hebben veel teveel prut in huis, dat is een zekerheid. Om het wat specifieker te maken: IK heb teveel prut in huis, anders lopen intern de gemoederen teveel op. Wat je allemaal aanschaft in de loop der jaren grenst aan het ongelooflijke en als je daarnaast niet het natuurlijke vermogen hebt om netjes te werken, te rangschikken of te schiften, dan bevat een huis met wat ruimte al gauw een overdosis aan dingetjes. Voor wat gemoedsrust is één van de lijfspreuken dan ook ‘an empty desk is like an empty mind’, ingegeven door de drijfveer dat opschonen afbreuk doet aan je geestelijke bagage.

Mijn werkzame leven bevatte ooit een kamer met bureau, tafel en kast, waardoor de schoonmaakploeg zich rond 16.00 uur een weg moest banen om nog net even hoofdschuddend met een stofdoekje de vensterbank te kunnen reinigen. De rest was bezaaid met papier, dossiers, mappen en digitaal gereedschap. Het is een manier van doen, van werken, van uitprinten ook, en van bewaren. Zo bevat mijn bureau anno 2022 vier Ikea-bakjes, waarin zich 28 pennen, 2 scharen, 10 gekleurde stiften, een gummetje en een oranje zonnebril(?) permanent hebben gevestigd. Daarnaast manifesteert zich een veelvoud aan kleine memo-blokjes, 2 perforators, 2 nietmachines en 2 robuuste plakbandhouders. Verder slingeren er een paar doosjes met allerhande visitekaartjes rond, een paar potjes met vitaminepillen, een verzamelmapje met CD’s, 2 schroevendraaiers, wat Europese routekaarten, 5 oude foto’s, een stapelbak met drie etages nog te ordenen en te archiveren documenten en een glas water, naast de geluidsinstallatie, een bureaulamp en nog wat prullaria, die vroeger ooit tot de categorie relatiegeschenken behoorden, en daarom een herinnering vormen aan wat ooit het arbeidszame leven was en dus onmogelijk weg kunnen. Verder sluimeren er nog de gebruikelijke hoeveelheid USB-sticks, kabeltjes, snoertjes en stekkers, die anno 2022 onmisbaar zijn bij het verwerken van de dagelijkse informatiestroom en tenslotte waart het fenomeen leesbril, +2, hier als een rode draad doorheen, waarbij naast vier redelijke, gekleurde exemplaren ook nog een paar met 1 glas en kromgebogen pootjes. Over de inhoud van het ladenblok en de aanpalende kast zal ik om privacy-redenen geen mededelingen doen, behoudens de melding: vol! In mijn vertrek staan voorts nog twee elektrische gitaren en twee Marshallversterkers, een werkeloze drone met toebehoren en een doos met exemplaren van mijn boek Kwelgeesten, overigens nog volop als e-book verkrijgbaar bij Bol.com.

Eens per kwartaal resulteert een periodieke schoonmaakaanval wel eens in een soort van opruimactie, die zich meer kenmerkt door het verplaatsen van de prut dan het daadwerkelijk opschonen of weggooien. Ik moet leven met deze beperking, ook al wordt mijn huisgenote wel eens stapelmesjogge van alleen al de aanblik. Aan de wand hangen nog vier mega landkaarten, van de planeet aarde, Europa, de VS en Nederland, om snel te kunnen beoordelen waar iets ligt, stel dat daar vragen over komen, of om de baan van de zojuist uit Noord-Korea afgeschoten kernraketten snel te kunnen beoordelen.

Maar wat is er eigenlijk leuker dan zo’n ongeorganiseerde bende op je bureau? Het bestaan van www.deruimtecoach.nl of opgeruimdmetNynke.nl geven echter aan dat het verschijnsel als een breed maatschappelijk nationaal probleem wordt ervaren, en als er dan toch een markt voor is kan ik misschien via het initiatief ‘www.roelsratjetoe.nl’ nog een poging doen om tegen een leuk uurtarief bij een overspannen gezin wat archiefproblemen te verzachten. Ik wacht de eerste oproep af, gezellig!

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice