Onze steeds sterker overmatig truttende overheid was precies twee weken lang van plan een extra brigade op te richten om de drugscriminelen aan te pakken. De stoere woorden van Grapperhaus kregen tijdens de Wiersum-afterparty amper de tijd om te beklijven of nieuwe onthullingen uit Den Haag geven aan dat ze ’t toch willen doen met de bestaande korpsen, waarschijnlijk uitgerust met een schriftelijke module Mocro. Er gaat dus geen reet veranderen, terwijl uit andere politieke bronnen wordt gesuggereerd om drugs vrij te gaan geven en dus uit het criminele circuit te halen. De wereld op z’n kop heet dat en een schoolvoorbeeld van het paard achter de wagen spannen. Is een probleem onoplosbaar? Dan schaffen we dat probleem gewoon af. Als het aantal overvallen op tankstations te groot wordt om nog op adequate manier op te lossen, dan zetten we de deur naar de kluis gewoon open, dan is het geen overval meer, hoeven de heren van het boevengilde alleen nog maar uit te worden uitgezwaaid en kan Anniko van Opsporing Verzocht met vervroegd pensioen. Bijkomend voordeel is de bezuiniging op het gevangeniswezen, want de bajescomplexen staan binnenkort leeg en kunnen worden aangewend voor de legale productie en verkoop van de harddrugs, waardoor de prijzen binnen de kortste keren scherp dalen en alleen de export nog even in goede, commerciële banen moet worden geleid. Noem het maar het jongste staaltje VOC-mentaliteit, handelsgeest dus en vooral problemen oplossen door ze te negeren en te ontkennen.
Een soortgelijke discussie hoorde ik afgelopen weekend via de radio, toen een groepje deskundigen zich uitsprak over het groter wordende drankprobleem bij een bepaalde groep jongeren en een zeker vrouwmens met HBO-kennis van drank en jeugd de historische woorden sprak: ‘er is geen drankprobleem, maar sommige jongeren hebben moeite met de impulscontrole’, daarmee simpelweg doelend op ‘ik zuip me vanavond helemaal te barsten en ik ken niemand die zegt dat dat niet mag’. Impulscontrole, meer impilscontrole dus, andermaal gevolgd door een stukje schijnbeleid.
Het stikstofprobleem, deels veroorzaakt door onze twijfelachtige vrienden van het platteland, wordt binnenkort opgelost door de normen bij te stellen. Nog drie demonstraties van doorgedraaide agrariërs, nog twee provinciehuisdeuren aan gort en we zijn ook weer van dat probleem af. Resteert straks alleen nog het vuurwerkvraagstuk, maar dat stellen we waarschijnlijk uit omdat de vereiste wetswijzigingen drie jaar doorlooptijd vergen, waardoor de vreugdevuren en de bomtapijten deze jaarwisseling nog weer aanzienlijk bijdragen aan de luchtverontreiniging en de werkgelegenheid bij politie en ambulancepersoneel. Een schijnwereld is het dus, met een pietluttig stukje theoretische goede wil, maar het absolute onvermogen om echt iets te doen, om knopen door te hakken.
Bij al dat nieuws zapten wij per ongeluk naar het winterprogramma Ik vertrek, een bedenkelijk stukje schijnamusement, waar een duo-zonder-talenkennis maar met-teveel-ambities naar Frankrijk vertrok voor uiteraard een B&B in wording. Hoogtepunt van dit stukje emo-TV was de hond van het stel die een plastic dopje had ingeslikt en op een heldhaftige wijze en met behulp van een pilletje dit lastige ding weer wist uit te kotsen. De dikke tranen en het hoopje kots werden sterk inzoomend vastgelegd en met lichte braakneigingen zapten wij snel verder. Ik verlang nu alweer onbedaarlijk naar het voorjaar en de ERP neem ik op de koop toe.
De enige plek met veel echte schijn schijnt Saturnus te zijn, waarvan is gebleken dat deze prachtige planeet liefst 82 manen telt en de bewoners dus elk moment wel een schijngestalte kunnen bewonderen, heel bijzonder
Hier, in deze polder, doen we het vooralsnog met schijnpolitiek en dat schreeuwt om nieuwe verkiezingen, dunkt me.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Leave a Comment