De volle maan van 14 november j.l. om 14:53:38 was heel bijzonder. De afstand tot de aarde was slechts 366.000 km, 20.000 minder dan normaal en deze dicht-bij-stand wordt pas weer over 18 jaar opnieuw bereikt. De vorige, in 1948, had ik nog gemist, maar deze liet ik me niet ontgaan, juist omdat ie dus zo zeldzaam is. Je hebt er alleen veel geduld voor nodig want uiteraard zat hier weer een flink wolkendek voor het hemellichaam, maar….ik heb ‘m gezien. Geef toe, de foto is gejat maar wel mooi. Ik heb er met bijzondere aandacht naar gekeken en en passant wat romantische tafereeltjes van vroeger de revue laten passeren, maar die bewaar ik voor mijn boek. Iedereen schrijft namelijk tegenwoordig zijn boek, dus ik ook. Een bruggetje naar Thomas Dekker.
De sportwereld in het algemeen en die van de wielersport in het bijzonder is ontzet na het verschijnen van zijn boek Mijn gevecht. Op maandagavond liet hij bij DWDD weten dat alle verhalen kloppen en
zag je brave Erben Wennemars na elke zin verder wegzinken in zijn rol van tafelheer. Onthullend, onthutsend, onrustbarend, het zijn maar een paar kenmerken van deze biografie.
Thomas Dekker was 12 jaar geleden het grootste wielertalent dat in Nederland rondliep…tot zijn ontwikkeling stagneerde en sinds het uitkomen van zijn boek, deze week dus…is bekend wat hij allemaal heeft gedaan om te voork0men dat hij de top haalde. Het beeld van brave wielrenners die ’s avonds om 9 uur onder de wol gingen (Zoetemelk bijvoorbeeld) om fris en monter aan de start te verschijnen, na twee bruine boterhammen en wat spaghetti. Tja, dat beeld was toch al wel vervaagd na allerlei andere onthullingen, maar het verhaal van een man, die in 2005 nog alles leek te kunnen winnen op wielergebied, geeft veel stof tot nadenken. Twee jaar lang won hij alles, ging zijn niveau alleen maar omhoog tot plots zijn ontwikkeling stagneerde en de klad erin kwam. Nu blijkt wat er allemaal achter schuil ging en ik moet zeggen:ontluisterend! Er komt zoveel shit naar buiten dat ik me zelfs afvraag of Dekker niet wat Büchiaanse trekjes vertoont, namelijk het rijkelijk inzetten van de factor fantasie. Het boek is in aantocht, ik moet het nog lezen, maar ik ben een beetje op m’n hoede. Hoofdpersoon en schrijver doen vermoeden dat er vrijwel elke avond op obscure hotelkamertjes gespoten werd, zowel in de armen als in de prostituées, die daar tot in vroege uurtjes ronddoolden, tot een paar uur voor de start van een etappe of klassieker. Het wielrennen was niet schoon tot voor kort (?), maar dat ’t zo bronstig in elkaar zat, is wel erg schokkerend. Collega-renners als Boogerd en Hanegraaf liggen uitgeteld thuis op de bank, zeggen het niet te begrijpen en niet te herkennen.. En straks, anno 2017. Is ’t beter, anders, schoner? Geen idee, maar ik blijf ’t voor eeuwig een mooie sport vinden, ondanks Thijs Zonneveld en Thomas Dekker. Ik durf ook te wedden dat dit verhaal een vervolg krijgt, misschien wel via deel II: ‘Hoe ik alles verzon’. En dan natuurlijk nog de hamvraag: wat zou koning Willy hiervan vinden?
De organisatie achter de Nationaal Coördinator Terroristenbestrijding en Veiligheid vind ik een warrige club. Het spul valt onder de verantwoordelijke mininster van der Steur en dan wordt ’t al gauw een stuk minder helder. Voorman Dick Schoof is ongetwijfeld een nuttig mannetje, steekt elke twee maanden gemiddeld even z’n kop om de hoek om te laten zien dat ie er nog is en dat het niet alleen maar weggegooid geld is, dat we voor hem en zijn teams op tafel leggen. Afgelopen maandag was het weer NCTV-dag en konden we via de TV-kanalen vernemen dat er steeds meer gevaar is voor terugkerende jihadisten uit Irak en Syrië ‘maar ach’, waren zijn woorden, ‘dat valt ook wel mee, want ze zijn eigenlijk zo goed als op’…..??? Tja, hij gaf weer blijk van zijn bestaan en kan nu weer terug in het hok, ter voorbereiding op het volgende TV-interview met vast en zeker dezelfde nietszeggende waarschuwingen, ik schat eind december. Tuurlijk, hij krijgt ooit gelijk, want die aanslag komt en dan heeft ie ’t maar mooi gezegd.
Grappig, ik krijg veel reacties op m’n blogs, niet allemaal even positief en instemmend, maar dat is juist het mooie en dat voldoet volledig aan mijn doelstellingen, zie homepage. ’t Klopt,ik ben links georiënteerd, niet extreem, maar op een gezonde manier en ik maak me enorm veel oprechte zorgen over de gevolgen van de ontwikkelingen in de VS voor ons in maart a.s. Ik vind het ook fantastisch dat sommigen daar minder last van hebben, maar in het verlengde van deze alinea past ook de onderkenning bij de DWDD waarin Mathijs van Nieuwkerk vaststelt dat de ‘vergeten groep’ in de VS ook hier woont en normaliter niet bij de publieke omroep bij de praatprogramma’s aan tafel zit – enorm voortschrijdend inzicht. Vervolgvraag: waar zitten ze dan wel? RTL4 t/m 7, SBS? Nog een vervolgvraag: hoe betrekken we die groep dan wel bij de politiek, op een zodanige manier dat de boodschap aankomt, de boodschap dat we hier moeten oppassen voor het Trumpeffect. En toen viel zo maar de naam van Frans Bauer als ambassadeur. Oh? Nou ja, goed, maar laat ie dan opschieten en een heleboel aansprekende jongens en meisjes achter zich scharen, dan kan ’t nog goedkomen, anders is hier de zogeheten ‘elite’ ook de lul in maart. Het lijstje namen van mensen die kunnen uitleggen waarom we de juiste, niet populistische keuzes moeten maken, moet nog flink groeien. De Bennie Jolinks bijvoorbeeld…..ik bel ‘m vandaag nog. Zullen we daar samen over nadenken, lezers? Kom maar op….!
Fijne dag.
See you
Leave a Comment