Verkeersregelaars en Cato de Oudere

De route naar mijn golfbaan bevat normaliter 17 kilometer asfalt, 18 drempels, 20 kruisingen, een handvol chicanes, 1 stoplicht en een woud aan overbodige verkeersborden met daarop veelal aangegeven dat er niet harder mag worden gereden dan 30, 50 en 60 km per uur.  Dat traject is doorgaans met wat extra tussengas in een dikke 20 minuten af te leggen, waarbij de schoonheid van de natuur nog wel eens aanleiding geeft om te stoppen, een plaatje te maken of simpelweg even te kijken naar de eenvoud van het geweldige landschap in mijn regio. Kortom, het is genieten van bloemrijke bermen, groene vergezichten en grazige weiden, zelfs Marsman had bij het aanschouwen van al die pracht een traantje moeten wegpinken en het is een voorrecht om de beschreven sluiproute een paar keer per week te mogen afleggen. Gisteren werden al die pracht en het bijbehorende genieten ernstig verstoord. Zoals op veel plaatsen ontsieren op dit moment extra, tijdelijke en voornamelijk geelgekleurde borden veelal de dreven door het land met daarop alfabetische aanduidingen ten aanzien van wegwerkzaamheden en omleidingen, waardoor we braaf en volgzaam gehoor geven aan de vrij dwingend gemelde routewijzigingen. We koesteren ons mooie wegennet en daar hoort nu eenmaal onderhoud en wat ongemak bij. Gistermorgen zat ik dus midden in die met veel geduld doorweven bereidheid om een stukje om te rijden omdat het betreffende bord dat zo aangaf,  tot de melding kwam: linksaf dicht-rechtsaf dicht-waardoor slechts rechtdoor restte, in dat geval pakweg twee kilometer extra, wist ik, maar ach, peanuts op een mooie ochtend en omdat ik altijd op tijd vertrek en nooit ergens te laat wens te komen, ging dit nog prima passen, was de inschatting. Na die twee kilometer stond aan het eind van de weg zo’n geel hesje, een enorme jan-lul met een telefoon en een zonnebril die mij breedgebarend tegemoet liep en al op afstand begon te schreeuwen dat ik absoluut niet door kon. ‘Maar de borden geven aan dat ik hier wel door kan’, probeerde ik.  ‘Niks ervan, terug,  ’t zit hier dicht’, klonk het op een vervelend, gebiedend en tot een stukje anarchisme leidend toontje en op de vraag ’hoe moet ik dan rijden?’  pruttelde er slechts wat onverstaanbaar geleuter uit z’n vervelende gezicht, waardoor de neiging om toch nog even gas te geven, slechts met moeite kon worden onderdrukt. ‘Dus ik moet hier draaien en kilometers terug?’  maakte ik nog eens een vrij overbodig statement. ‘Hier ku’j niet deur, trug’, nog eens aangevend dat het onderdeel communicatie een zwaar onderbelicht onderdeel is geweest op ’s mans eindexamen voor verkeersregelaars. Uiteindelijk was ik bijna 45 minuten onderweg en dankzij plankgas op een paar alternatieve binnenweggetjes nog net op tijd om hijgend het eerste balletje af te slaan,  waarna zich een rampzalige serie ontwikkelde omdat hoge bloeddruk een abominabele randvoorwaarde is bij het spelen van een negen holes.

Overigens ben ik – geheel naar de Romein Cato de oudere – van mening van Marco van Basten per direct een gele kaart moet krijgen – plus een forse boete – wegens plichtsverzuim, grove nalatigheid, het bespottelijk maken van de voetbalsport, het leveren van voortdurende wanprestaties na zijn actieve voetbalperiode en het met grote regelmaat doen van falikant foute uitspraken. Meneer van Basten, voormalig topvoetballer, voormalig Chief Officer for Technical Development bij de Fifa en voormalig adviseur van wie hem ook maar wil inhuren, heeft gezegd – let op voetballiefhebbers – dat niet elke handsbal in het strafschopgebied een penalty hoeft te zijn, want er zijn ook gevallen bekend van aangeschoten hands, een regel die al vanaf pakweg 1783 wordt gehanteerd.

Deze stellingen, geformuleerd via de beginzin ‘overigens ben ik van mening’, zullen vanaf nu terugkerend onderdeel uitmaken van mijn blogs en columns, vooral omdat ik nog tal van eigenwijze standpunten en strak geformuleerde, soms prikkelende meningen heb die dringend om publicatie vragen en ongetwijfeld leiden tot boeiende lezerreacties.

Een prachtig weekend gewenst.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice