De vlaggen hingen er vandaag een beetje treurig bij. Treurig, door het sombere weer, treurig omdat er door de plots afwezige wind niks meer te wapperen viel en ook treurig omdat we niet meer met z’n allen de vijfde mei vieren. De dag waarop we even stil mogen staan bij het feit dat we in ons deeltje van deze krankzinnige wereld al ruim zeventig jaar zonder oorlog leven, de dag na de herdenking van iedereen die daarbij en daardoor het leven verloor, die dag gaan notabene de meeste gewone ambtenaren aan het werk, zij het met de gebruikelijke tegenzin. Dat moet anders en wel per direct. Niet meer steggelen over de vraag of we de vierde mei überhaupt moeten ge- her- en overdenken maar de combi 4 en 5 mei vast verankeren in het collectieve geheugen als onderdeel van het bewustzijn dat overal ter wereld massale ellende heerst of heeft geheerst. Dat zou van overheidswege toch niet zo moeilijk moeten zijn. We doen ‘t nu af met wat vlaggerij, ook zonder dat daar structuur in zit en na vandaag kunnen de dundoekjes weer tot 27 april 2018 in de mottenballen. Den Haag, demissionair of niet, hak een knoop door.
Over het algemeen zijn we best creatief als het gaat om vieren van de meest waanzinnige onzin, vooral als het gaat om vluchtigheden en commerciële extremiteiten. Zo hoorde ik afgelopen week via mijn vriendin het verhaal van een babyshower. Een wat? Een babyshower. Voor de liefhebber: dat is een door volkomen imbeciele Amerikanen bedachte en nu helaas overgewaaide bijeenkomst voor vrouwen, waarbij een aanstaande moeder zo’n zes weken voor de uitteldatum in een soort van extatische vroeggeboorte wordt verrast met een menigte aan truttigheid, die de nieuwe telg, waarvan bij voorkeur het geslacht al bekend is, in de kleur blauw, roze of beide moet verwelkomen via een compleet gekkenhuis, waarna de genodigden zich in een idioterie van pakjes, slingers, hapjes en drankjes kunnen uitleven op frutseltjes, spulletjes en prutselaria die het welzijn van de aanstaande mama moeten verhogen, vooral in de resterende weken, want daarna is het, zoals wij allen weten, gewoon ploeteren en afzien en is het sprookje weer een beetje uit. De licht irriterende uitslag die ik ondervond na het aanhoren van dit avontuur, was aanzienlijk maar is inmiddels weer wat weggetrokken.
Als alles een beetje meezit gaan we een fantastisch weekend tegemoet, sportief, politiek en meteorologisch. Hiemstra had vandaag wat schaduwen waargenomen in Zeeland en vertaalde die gebeurtenis naar het fenomeen zon, waarbij, met name door de warme lucht, de temperatuur gaat stijgen. Je slaat soms steil achterover van de woordkeus van ‘t mannetje.
Macron gaat als een speer, althans volgens de altijd weer dubieuze voorspellingen, op de Coolsingel staan zondagmiddag meer mensen dan tijdens de inauguratie van Trump en dan is er ook nog mooie atletiek, allemaal bij een (buiten)emperatuur van zo’n 20 graden. Als Feijenoord-aanhanger erken ik overigens de prachtige overwinning van Ajax tegen Lyon deze week. Magistrale wedstrijd van een Nederlandse ploeg, maar om de ontwikkeling van het Nederlandse voetbal toch nog even te nuanceren: er stonden bij de ‘Amsterdammers’ zeven buitenlanders in het veld!
Prachtig weekend gewenst met een toast op het aangename leven.
See you.
Leave a Comment