Zelfzuchtige zotten

De regio van het Midden-Oosten is al millennia-lang het decor van opstanden, gevallen en omver geworpen regimes, religieuze omwentelingen en aanverwante narigheid, maar wat daar sinds pakweg 1948 gebeurt valt rechtstreeks en vooral met grote regelmaat onder de noemer zotheid.  Het aantal malen dat daar uit naam van Allah en diens profeet dood en verderf wordt gezaaid is immens en al die oorlogen, veldslagen, opstanden en aanvullend gedonder leiden in de verste verte niet tot iets dat lijkt op stabiliteit. Dat dat allemaal plaats vindt in een omgeving waar ooit onze Lieve Heer een vinger in de pap had is des te pijnlijker, want met al die fratsen van z’n zoon en diens nakomelingen is het er bepaald niet beter op geworden op aard. Het mooie van vroeger, zeg maar onze schooltijd, was dat je dacht dat er in sommige landen sprake was van pais en vree. De Sjah van Perzië was immers, ook volgens onze geweldige Aaltense geschiedenisleraar Kok, een prettige, westers gezinde leider en wij hoorden via de spaarzame formele kanalen zelden iets van onderdrukking, godsdienstvervolging of soortgelijke dagbestedingen en zelfs G.B.J. Hiltermann hield zich wekelijks op de vlakte tijdens de zondagse groentensoep-babbel.

Na de Sjah heeft de regio alleen maar bol gestaan van opstanden, van rebellie, van IS-achtige schurkenbendes, met alleen Israël als gemeenschappelijke vijand, zonder dat men in staat was om gezamenlijk een akkoord te bereiken over de vernietiging van deze zionistische klein-dictatuur, waar al een eeuw de VS-paraplu boven hangt, een fenomeen dat voor de volle 100 procent wordt ingegeven door olie, olie en niets dan olie. Niets is langzamerhand nog zeker in de regio, behalve dan de absolute en hardnekkige stelling dat geen enkele oplossing de gezamenlijke instemming krijgt van Netanyahu, Abdel Fatah al-Sisi in Egypte, Abdul Latif Rashid te Irak, Bashar al-Assad vanuit Syrië en nog een dozijn sandalen-sheiks van de omringende islamitische woestijnstaten, die gelukkig onderling elkaars bloed wel kunnen drinken, een soort van zegen voor ons, het westen, en ingegeven via een voor tweeërlei uitleg vatbare versie van de Koran, Gode zij dank. Ik weet niet of mijn leraar Kok zich nog onder de levenden bevindt, maar ik zou nog maar wat graag met ‘m babbelen over hetgeen hij ons op indringende wijze wist te doceren, via een verteltrant die alle klasgenoten van de eerste tot de laatste minuut boeide, althans in mijn herinnering. Khameinie, Netanyahu en Biden spelen nu met onderlinge afstemming nog een rondje poker, zonder dat ’t echt gevaarlijk wordt, want daar heeft niemand baat bij. De beschermde status van Israël heeft een absoluut karakter, anders waren die paar vierkante kilometers allang van de aardbodem verdwenen.

Wel een soort van grappig trouwens, die Iraanse ’aanval’ op Israël afgelopen weekend. ‘t Was een vorm van oorlogje spelen, een kleuter-variant met een door alle partijen overeengekomen afspraak dat er weliswaar wat vuurwerk zou plaatsvinden, maar dan vooral zonder echte schade of slachtoffers. Waarschijnlijk gaven de Iraanse artilleristen direct na de lancering de juiste coördinaten door aan de defensie van Israël, zodat de Iron Dome via copy-paste de gewenste defensieve vernietiging zou kun uitvoeren. Iran had het volk een aanval beloofd, dus die kwam via een volkomen ridicuul geschutter en de enige gewonde Israëlier was iemand die van de trap donderde bij z’n overbodige vlucht in een schuilkelder. Verder zijn er naar verluidt nog drie palmbomen een een volkstuintje beschadigd en is dat alweer aanleiding om toch fatsoenshalve weer met een tegenactie te dreigen, zodat de gemoederen internationaal nog wat verhit blijven, een toch al vrij traditionele eigenschap van gemoederen in het algemeen. We kunnen weer even opgelucht ademhalen, maar met een beetje goeie wil had de hele bliksemse boel net zo goed administratief kunnen worden afgehandeld.

Joe Biden kan weer gerust achterover leunen tijdens de laatste maanden van z’n ambtsperiode, of Stormy Daniels moet zodanig veel sappige details naar buiten brengen over de voormalige seksuele prestaties van Trump dat diens politieke ambities per direct in de prullenbak worden gesodemieterd. Zoals gezegd lopen er in het oosten veel gekken rond, zo is gebleken, maar het zwaar gestoorde geval in Florida overtreft met voorsprong alles en de dato april 2024 zou het z0 maar kunnen gebeuren dat een onthullende pornoster de naaste toekomst van onze planeet bepaalt. Hoop doet leven met al die verzamelde idioten en in het verlengde van deze ultieme wens wordt het natuurlijk ook wel eens tijd dat onze nationale joker uit Venlo z’n vertrek uit de politiek bekend gaat maken. Hij kan immers nog heel even drie anderen de schuld geven van de faalfactor binnen de formatie, maar gelet op z’n steeds verder hangende linker ooglid is een exit nabij. Tot zover deze veel te lange bespiegeling op alweer een midweekse regenochtend.

See you.

Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice