Een regionaal krantje maakte afgelopen week melding van een militaire oefening in mijn woonplaats, met de waarschuwing kans te hebben een soldaat tegen het lijf te lopen. ‘Het gaat om een eenheid van 16 personen’ meldde het bericht. Zestien personen! Een pelotonnetje dus, dat blijkbaar in opdracht van Defensie door de Lochemse bossen tijgersluipgangt om een onzichtbare vijand te bestrijden. Volgens de auteur van het stukkie moet je bij een mogelijke confrontatie niet schrikken en kun je eventuele schade aan je eigendommen claimen bij Bijleveld. Wat krijgen we nou? Een nieuwe klein-Hollandse interpretatie van de koude oorlog? Wat staat ons te wachten? Komt hier straks een tank door m’n achtertuintje? Ik lig nu al twee dagen op de uitkijk naar camouflagepakken, tot op heden nog niemand waargenomen, maar in een tijd van internationale oefeningen, al dan niet in Navo-verband, is dit een merkwaardig initiatief, dat sterk doet denken aan de voormalige BB in een tijd dat de Russen elk moment konden binnenvallen. Ik blijf alert bij het betreden van de Lochemse berg en, lezers, we lopen nog het risico van een andere confrontatie aan het oostfront.
In deze adventtijd is namelijk ook het gilde van de midwinterhoornblazers weer aan het uitrukken en die kunnen de anonimiteit van de uit de kluiten gewassen infanteristen danig ondermijnen. Zit je daar net met een blikkie bonen in je Pfas-vrije schuttersputje, staat er plotseling een malloot in blauwe kiel op een hoorn van 2 meter 30 te tetteren, want daar hebben we het over. In deze pré-Kerstperiode wordt de stilte van het regionale woud regelmatig verscheurd door het indringende en op z’n zachtst gezegd flagrante geluid van de uit berken vervaardigde lange hoorns, die weliswaar weinig muzikaliteit vereisen, maar desalniettemin op oorverdovende wijze niet alleen van oudsher de boze geesten uit onze bossen verjagen, maar voor de deelnemers vooral aanleiding vormen voor een forse Jägermeister tijdens de onvermijdelijke evaluatie in de lokale kroeg of bi’j boer Jansen op de daele. Mijn persoonlijke muzikale voorkeur is het niet en ‘t is al knap dat op zo’n uitgeholde boomstam een
toonladdertje volgens de afbeelding het bos in kan worden gejaagd. ’t Blijft een wat onbegrijpelijk fenomeen, waarbij het voor de beoefenaren ten strengste verboden is door elkaar heen te blazen omdat het effect van dit geknetter is gelegen in het over langere afstanden doorgeven van het alarmsignaal, zeg maar een estafette voor hoornblazers. Afgelopen weekend zag ik de eerste 
exemplaren van het normaliter vrij oostelijke korps ergens op een parkeerplaats een potje inblazen, waarbij het opviel dat drie van de vier het niet verder wisten te brengen dan een simpele E-met-12-procent- afwijking, maar dat zal de buitenpret niet drukken. Intussen blijf ik de naburige rimboe scannen op mogelijke ‘zandhazen’ en probeer ik erachter te komen wat nou precies de motivatie is van deze onderneming, die overigens best eens fout kan aflopen omdat ook het reguliere jachtseizoen zich in alle hevigheid voltrekt en verder veel midwinterwandelaars zich laven aan de decemberkoude. Met een beetje goeie wil kan een creatieve filmregisseur van deze combinatie een prachtige filmische komedie in elkaar flansen, misschien wel een potentiële topper voor de kerstavond.
See you.
Wil je gratis en automatisch de columns en blogs van Roelsrules ontvangen?: stuur je mailadres naar aanmelding lezersservice
Geef een reactie