Jules Deelder onderscheidt zich al een jaar of zestig door ernstig afwijkend gedrag, waarbij hij zich manifesteert als grommende grappenmaker, morrende mopperaar, kermende kankeraar en poëtische paljas. De mate, waarin hij zichzelf op de been houdt door dope, is groeiende en de publieke waardering is al jaren 
tanende. Jules teert op wat ouwe roem en daarom is het de vraag, waarom Jinek hem had uitgenodigd in haar talkshow van eergisteren. Jules heeft al een halve eeuw een uitgesproken mening over alles en iedereen, steekt die niet onder stoelen of banken en ventileert die dus ook op onverwachte en ongelegen momenten. Prachtige TV, waarbij mede-gast Connie Palmen op basis van lichte dronkenschap of andere geestverruimende middelen hilarische pogingen deed om het niveau van Deelder te evenaren. Kan ook zijn dat ze teveel had gehapt van de gebakken ‘koeientiet’ die Jules spontaan ronddeelde. Geweldig, dit wil je elke dag zien, spontane live-TV in optima forma, maar ja, hij zal niet meer zo gauw worden uitgenodigd.
De beeldbuis werd deze week hevig ontsierd door nationale bondebatten en TV-programma’s die van overheidsoverwege verboden moeten worden. Ik zoom even in op het depressiegala van afgelopen maandag, waarin Anita Witsier, normaliter een toppertje, zich had laten strikken voor een massale bijeenkomst van, door en voor mensen met een depressie, nu of in het verleden. Uiteraard BN-ers, maar vooral mensen die uitleggen hoe zwaar ze in de shit zaten en daar vervolgens 
doorgaans weer uitkwamen. Daaronder een dame, die, ik citeer: ‘plotseling inzag dat ’t gewoon een kutdag was’, en na acceptatie van dat gegeven eigenlijk alweer redelijk opknapte, een depressie van 24 uur dus, kwestie van definitie en interpretatie. Daar wordt TV over gemaakt met een René van der Gijp als extra ambassadeur van het aanvankelijk slechte, maar later toch weer goeie nieuws. Gijp heeft dat allemaal al veel te uitvoerig in boekvorm gepubliceerd en wekt daardoor voortdurend de indruk dat zijn slechte perioden publiciteitsstuntjes waren. Depressies zijn er namelijk om aan te ontsnappen en dat is maatwerk, waaraan een spektakelverhaal van Gijp niets bijdraagt. Dat ‘oh oh, zie mij er nu weer eens monter bijzitten’ werkt averechts en resulteert hooguit in zere ogen en spontaan opwellende tranen op de tribune. Genoeg hierover, teveel eigenlijk al.
Vanochtend las ik dat de Bond tegen het vloeken 100 jaar bestaat. Zin en onzin ontgaan je soms maar de bond was in 1917 in Den Helder vooral bedoeld om het vloeken onder mariniers tegen te gaan. De belangrijkste activiteit was ooit het voorstellen van een alternatief voor godverdomme en wel via het woord rododendron, maar ik heb tot dusver in pakweg de helft van hun bestaan nog nooit iemand die struik als krachtterm horen gebruiken. Ik denk zelfs dat buxus nog meer zoden aan de dijk zou zetten maar volgens voorzitter De Koeijer gaat men gewoon door, vooral met vechten tegen de bierkaai, tegen wil en dank en vooral tegen zichzelf. De Dag des oordeels, waarop men in die hoek met enige smart zit te wachten, blijft maar uit, hoewel er, gezien de internationale ontwikkeligen, best aanleiding is te veronderstellen dat dat niet al te lang meer duurt.
Tot slot: vrijwel dagelijks toont de heer Trump ons een document, waaronder een tekening van de skyline van New York is afgebeeld, die bij nader onderzoek zijn handtekening blijkt te zijn, nogal symbolisch voor de opgeblazen manier, waarop hij al z’n plannen presenteert en wereldkundig maakt. Trump, slechts vijf letters, maar met een signatuur, die volgens schriftdeskundigen betekent dat er binnen het opgeblazen ego van deze narcist maar zeer weinig ruimte is voor dialoog. Goh…
Aanstaand weekend de voorspelde en gehoopte droomfinales in Australië. Ik zet mijn geld op Serena Williams en Roger Federer, hoewel het venijn waarmee Rafa Nadal vijf uur lang zijn halve finale speelde, indrukwekkend was. Sportieve hoogtepunten 2017!
Op vrijdag nog even een oudje van professor Akkermans, die weer keurig in deze campagnetijd past.
Fijn weekend, see you
Geef een reactie